Οι εκλογές έρχονται, τα προγράμματα εκκρεμούν…

Κάτι η διαρκής -και διακομματική- «ροπή» προς τη σκανδαλολογία,
κάτι η πασχαλινή ραστώνη αλλά και ο δραματικός τρόπος με τον
οποίο η εθνική τραγωδία των Τεμπών τίναξε στον αέρα όλα τα
χρονοδιαγράμματα όλων των κομμάτων, είναι γεγονός ότι σε 32
ημέρες έχουμε εκλογές και ακόμη η συζήτηση δεν έχει
επικεντρωθεί στα προγράμματα των κομμάτων για την επόμενη
μέρα. 

Ασφαλώς, προσπάθειες έχουν γίνει και όλοι μπορούν να
υποστηρίξουν ότι έχουν παρουσιάσει τις προτάσεις τους. Όμως,
και πάλι: τα προγράμματα και ο τρόπος που το κάθε κόμμα –
τουλάχιστον απ’ όσα ενδιαφέρονται να κυβερνήσουν τη χώρα-
φαντάζονται την Ελλάδα του 2025 αλλά και του 2035 δεν έχει βρει
τον αρμόζοντα χώρο στη δημόσια συζήτηση. Κάποιες φορές,
ασφαλώς, αυτό γίνεται και επί σκοπώ: ήταν σαφής και έβγαζε…
μάτι, για παράδειγμα, η προσπάθεια της ΝΔ και των φιλικών σε
αυτή ΜΜΕ να εξωθήσουν εκτός δημόσιας συζήτησης το
πραγματικά φιλόδοξο πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ για
τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας –
κάτι που δείχνει και την νευρικότητα της κυβέρνησης αν τα δικά της
πεπραγμένα σε κρίσιμους τομείς αρχίσουν να συγκρίνονται με τις
προτάσεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο όμως και του ΠΑΣΟΚ… 
Δεν είναι, όμως, μόνο η προσπάθεια της κυβέρνησης και των
μιντιακών της βραχιόνων να συσκοτίσουν κάθε πρόταση
διαφορετική από την δική της εφαρμοσμένη πολιτική. Είναι και
πως τα ίδια τα κόμματα πολλές φορές δεν δίνουν την έμφαση που
απαιτείται στις δικές τους προτάσεις. 

Για παράδειγμα, επειδή για όποιον έχει μελετήσει τις προτάσεις
που έχει εκπονήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαφές ότι το τελευταίο για το
οποίο μπορεί να κατηγορηθεί η Κουμουνδούρου είναι ότι δεν…
έχει προτάσεις, θα περίμενε κανείς ότι αυτές θα τύχουν
μεγαλύτερης προβολής. Θα περίμενε κανείς ότι θα

κωδικοποιούνταν με έναν τρόπο εύληπτο για το ευρύ κοινό, ότι θα
δινόταν έμφαση σε κάθε εμφάνιση του αρχηγού της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, ότι θα ακολουθούσε μία στοχευμένη στο
πρόγραμμα καμπάνια -είτε αυτή είναι η διαφημιστική, είτε
στοχευμένα βίντεο και άλλες ενέργειες στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης. 

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι και οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ.
Μάλιστα, αν βάλει κανείς δίπλα-δίπλα προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και
του ΠΑΣΟΚ, τότε η προγραμματική συνάφεια και η ευκολία με την
οποία τα δύο αυτά κόμματα θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μία
προοδευτική κυβέρνηση, «βγάζει μάτι». Αυτό που δεν «βγάζει
μάτι», όμως, είναι το πόσο διαφημίζει η Χαριλάου Τρικούπη τις
προτάσεις της. Τις είπε, τις παρουσίασε κατά καιρούς και κατά
κύματα και τώρα τις έχει… ξεχασμένες κάπου σε κάποια
συρτάρια. 

Ωστόσο, όσο κι αν φτάνοντας προς τις κάλπες το κύμα
αποδοκιμασίας της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη γίνεται
εντονότερο, όσα κόμματα έχουν πρόταση και πρόγραμμα έχουν
όλους τους λόγους του κόσμου να μην διεκδικήσουν μόνο την
«ψήφο διαμαρτυρίας» κατά της κυβέρνησης, αλλά και τη θετική
ψήφο των πολιτών που θα πειστούν από τις δικές τους προτάσεις
και τα προγράμματα.