Κάθε φορά που μία κυβέρνηση διαθέτει το πολιτικό imperium και δεν απειλείται πολιτικά ή εκλογικά, το εκάστοτε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται αντιμέτωπο με μία αμηχανία. Κι αυτό διότι πολλές φορές, η όποια κριτική του, δίκαιη ή άδικη, στοχευμένη ή υπερβολική, δεν βρίσκει ευήκοα ώτα. Αν σ’ αυτό συνυπολογιστούν δύο ακόμη καθοριστικοί παράγοντες της παρούσης πολιτικής συγκυρίας, τότε μπορεί να καταλάβει κανείς ότι αυτή η περίεργη κατάσταση που αντιμετωπίζει εδώ και καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο δυσκολότερος πολιτικός γρίφος που είχε ποτέ να διαχειριστεί κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: πρώτον, δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση διαθέτει δημοσκοπικό προβάδισμα και πολιτική κυριαρχία, αλλά και πως όλα αυτά αθροίζονται με μία μιντιακή παντοκρατορία και ασυλία, την οποία ποτέ άλλοτε δεν είχε καμία κυβέρνηση.
Δεύτερον –και σημαντικότερο- ο κορωνοϊός: πρόκειται για μία κρίση διαρκείας, που κοντεύει να φτάσει τον 1,5 χρόνο και, ως εκ τούτου, έχει προκαλέσει φόβο, αγωνία για το αύριο, άγχος. Και, ως γνωστόν, όταν εκτυλίσσονται κρίσεις, η φυσική τάση του κόσμου είναι να συσπειρωθεί γύρω από την εκάστοτε κυβέρνηση –αφήνοντας το πολιτικό ταμείο για μετά.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πολιτικό πλαίσιο λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούνται αφενός να συνεχίσουν να δείχνουν πως είναι υπεύθυνοι και δεν ασκούνται στην αντιπολίτευση του «όχι σε όλα», αφετέρου να αναδείξουν όλα τα λάθη της κυβέρνησης στη διαχείριση της κρίσης, αλλά και τις σκληρές δεξιές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές της. Και όλα αυτά έχοντας απέναντί τους μία διαμορφωμένη μιντιακή «ασπίδα» για το Μέγαρο Μαξίμου, που θυμίζει τον σχηματισμό «χελώνα» των αρχαίων Ρωμαίων.
Βεβαίως, τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο δύσκολα και ασφυκτικά όσο ήταν 6 μήνες πριν. Αντιστοίχως, τα πράγματα για την κυβέρνηση δεν είναι τόσο εύκολα και βελούδινα όσο πριν ένα εξάμηνο. Η φθορά λειτουργεί σωρευτικά και όσο καλοσχηματισμένη κι αν είναι η μιντιακή «χελώνα» πολλών συστημικών ΜΜΕ, η κοινωνία διψάει να ακούσει διαφορετικές φωνές –και αυτό εμείς εδώ στο Kontra, το καταλαβαίνουμε (χωρίς καμία διάθεση να ευλογήσουμε τα γένια μας…) από το πώς το τελευταίο διάστημα έχει ανέβει η τηλεθέαση, αλλά και από την ευρεία αποδοχή της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού.
Για τον λόγο αυτό, εξάλλου, αρκετές ειδήσεις περνούν πλέον στην κοινωνία διαρρηγνύοντας την «χελώνα» των μιντιαρχών, ανεξάρτητες ιστοσελίδες βλέπουν την επισκεψιμότητά τους να αυξάνεται, έντιμες δημοσιογραφικές φωνές βλέπουν την αποδοχή τους να μεγαλώνει και, ταυτοχρόνως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κληθεί πολλές φορές –από το «Σκοιλ Ελικικού» ως το κορωνοτσιμπούσι στην Ικαρία και το φιάσκο με την κακοκαιρία «Μήδεια»- να «υποκαταστήσουν» τα παραδοσιακά ΜΜΕ –με τους κινδύνους, βεβαίως, που ενίοτε κρύβει και όλο αυτό.
Όπως και να έχει, το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα αλλάζει και ο σχηματισμός της «χελώνας» -τόσο της μιντιακής, όσο όμως και της δημοσκοπικής- έχει αρχίσει να μπάζει. Οι μέρες, λοιπόν, που έρχονται, είναι ενδιαφέρουσες και ο καιρός της μεγάλης αμηχανίας για τον ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
