Με μια κάποια βουή προετοιμάζεται, από τους κύκλους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όχι απλώς η άνοδος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ (αυτό είναι για τις 16/17 Σεπτεμβρίου) αλλά το ξαναλανσάρισμα της πολιτικής πλατφόρμας με το οποίο ο δημοσκοπικά προηγούμενος αυτός χώρος επιδιώκει να φτάσει στις εκλογές. Αφού η προηγηθείσα μη-πλατφόρμα του «Εκλογές! Εκλογές! Εκλογές τώρα!» δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, η δε άλλη του «Ψέματα! Ψέματα! Ψεύτες!» απέδωσε κυρίως στην ενδοκομματική συσπείρωση, ήδη δε υπερκεράστηκε και από το άρθρο Τσίπρα «Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;», υπάρχει τώρα η μετακίνηση προς τις «νέες , μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες». H οποία επιδιώκεται να χτιστεί με επαφές με τους λεγόμενους κοινωνικούς εταίρους με συλλόγους νέων κοκ.
Δεν ήταν τυχαίο ότι όπως η πρωτοβουλία του Κυριάκου να θέσει τέρμα στην ακραία αυτοτραυματιστική αναβίωση του βαθιού παρελθόντος με την κομμουνιστοφοβία κλπ. που επανέφεραν πολλοί του χώρου, έγινε μέσα από αρθρογραφία στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» αφού πέρασαν πολλές ημέρες μετά την ανάφλεξη του μετώπου Κοντονή-Εσθονικής Προεδρίας. Τώρα, μέσω Facebook είναι που θέτει την έμφαση/επιχειρεί να «στρέψει το βλέμμα στην επόμενη μέρα και στο πώς θα κάνει καλύτερη την ζωή των πολιτών». Φροντίζοντας βέβαια να διαβεβαιώσει ότι η Ν.Δ. «έχει τις ιστορικές της αναφορές: Υγιής πατριωτισμός – Ευρωπαϊκή Ελλάδα – Εθνική Συμφιλίωση». Έχει η σειρά το ενδιαφέρον της, βέβαια…
Πάντως από δίπλα, έχουμε την σταθερή διαρροή/διακίνηση πληροφοριών ότι – ενόψει ακριβώς ΔΕΘ – συγκεντρώνεται υλικό όχι ακριβώς υπό την έννοια δημιουργίας Προγραμμάτων, αλλά με την λογική διακριτών τοποθετήσεων Μητσοτάκη σε μέτωπα όπως η Παιδεία, η Δημόσια Διοίκηση ή η φορολογία. Εδώ, η αυτοδέσμευση θα είναι διπλή και (αναμεταξύ μας…) βαριά: πέρσι στην ΔΕΘ ο Κυριάκος είχε διακηρύξει την Συμφωνία Αλήθειας η οποία – όπως και να το κάνουμε! – δημιουργεί περιορισμούς. Αμα συνυπάρξει π.χ. η δέσμευση για 30% μείωση του ΕΝΦΙΑ (σε 2 χρόνια) και εκείνη για μείωση των συντελεστών στην φορολογία εισοδήματος, «κάπως» θα πρέπει να βγαίνει το αντιστάθμισμα – όχι βέβαια με καλολογικά στοιχεία του τύπου «περιορισμός της σπατάλης» αλλά και χωρίς να αρκεί η (ορθή, αλλά ο Σώϋμπλε, αλλά η Τρόϊκα…) άποψη που είχε στηρίξει την άνοιξη ο Μητσοτάκης ότι πρέπει να γίνουν δεκτά μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Την ίδια στιγμή, ήδη στην Θεσσαλονίκη ο Κυριάκος έσπειρε το «από εμένα θα ακούτε μόνον προτάσεις οι οποίες θα μπορούν να εφαρμοσθούν την επόμενη μέρα» (άντε σε δυο χρόνια, θα λέγαμε, μεταφράζοντας πιο προσγειωμένα το «στην επόμενη μέρα»).
Ενδιάμεσο συμπέρασμα, λοιπόν: ο Κυριάκος μετά τις περιπέτειες των τελευταίων εβδομάδων κοίταξε πάλι στον καθρέφτη. Και – κάπως – θυμήθηκε ότι τις εσωκομματικές εκλογές τις είχε κερδίσει (ως αουτσάϊντερ) όχι ακολουθώντας οποιανδήποτε ακραία ή και πυροβολημένη θέση ανασύρουν «οι δικοί του» ώστε να κρατήσει ισορροπίες. Αλλά λέγοντας κάτι που να μπορεί να πιστέψει. Ο ίδιος.
Διεκδικώντας εκείνο το τμήμα του εκλογικού σώματος που όχι απλώς «να υπόσχεται νίκη» αλλά και να μπορεί να το παρακολουθήσει. Ο ίδιος…
