ΓΙΑ μια ακόμα φορά η προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, σε επίπεδο αρχηγών, εξελίχτηκε σε μια ανούσια κοκορομαχία για ζητήματα τα οποία ουδόλως αφορούν τον ελληνικό λαό.
ΟΙ Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης, επικέντρωσαν τις ομιλίες τους, στις εφαρμογές των μνημονιακών πολιτικών και συγκρούστηκαν για το ποιος προκάλεσε μεγαλύτερο κόστος στην οικονομία.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ τόνισε ότι η αλήστου μνήμης περίοδος του Γιωργάκη Παπανδρέου, σε συνδυασμό με τη διακυβέρνηση Σαμαρά, έκαναν πύραυλο το ελληνικό χρέος.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ο Κυριάκος Μητσοτάκης στάθηκε στο πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Γιάννης Βαρουφάκης είχε οδηγήσει τη διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο, για να ακολουθήσει το δημοψήφισμα και τα capital controls.
ΤΟ ζήτημα είναι ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση συγκρούονται για τις τεχνικές εφαρμογής των μνημονίων και κανένας δεν φαίνεται να τα αμφισβητεί.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που πλήρωσε το μάρμαρο των εφιαλτικών μνημονίων, αμφισβητεί ευθέως τις πρακτικές των ξένων τοκογλύφων που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε αποικία χρέους.
ΟΠΩΣ καταλαβαίνετε υπάρχει μια αναντιστοιχία ανάμεσα σε αυτά που πιστεύει η κοινωνία και αυτά τα οποία θεωρούν αυτονόητα τα δύο μεγάλα κόμματα. Οι πολίτες αυτής της χώρας δεν νοιάζονται για το ποιος διαχειρίζεται καλύτερα τις μνημονιακές επιλογές.
ΑΥΤΟ είναι καθαρά τεχνοκρατικό θέμα, που αφορά τους θεσμούς που είναι επιφορτισμένοι με τον έλεγχο.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ενδιαφέρεται να μάθει αν υπάρχει ελπίδα η Ελλάδα να ξεφύγει κάποτε από τη γάγγραινα των τοκογλύφων που τη μετέτρεψαν σε αποικία χρέους.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ενδιαφέρεται να μάθει αν θα συνεχίσει να έχει συντάξεις και ιατρική περίθαλψη.
ΑΥΤΟΙ που παρακολουθούσαν τη χθεσινή συζήτηση δεν άκουσαν το παραμικρό για το πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και τι θα γίνει με τους νέους που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από την Ελλάδα.
ΤΟ πρόβλημα για την κοινωνία δεν είναι η Χρυσή Αυγή, το «Noor One», και η «17 Νοέμβρη». Είναι το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων και οι εξακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι, που δεν πληρώνονται. Αν το πολιτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να λύσει τα καυτά προβλήματα ενός εξαθλιωμένου λαού, τότε δεν έχει καμία τύχη.
«Κ»
