Δεν συμμερίζομαι ἀπολύτως τὴν ἄποψη σεβαστῆς μερίδας ψηφοφόρων ὅτι ἡ παροῦσα κυβέρνηση πολιτεύεται ἀθλιοτρόπως καὶ ἠλιθιοτρόπως. Τὸ αὐτὸ πράττει καὶ ἡ κυβέρνηση λέγοντας ὅτι τὸ ἴδιο κι ἀκόμη χειρότερα ἔπραξαν καὶ οἱ πρώην καὶ τέως κυβερνήσαντες. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει νὰ εἶναι ἐν πολλοῖς ἀληθινὸ, κι ἐγὼ ἀπορῶ καὶ ρωτῶ: Δὲν φταῖνε καὶ οἱ πολίτες ποὺ ἐψήφισαν τοιουτοτρόπως; Ποιὸς ἔφερε τὰ κατὰ καιρούς σκύβαλα ἤ φρόκαλα στὴν ἐξουσία; Ποιὸς ἔκανε τρανούς κάποιους ἀνθρώπους ποὺ ἦσαν καὶ εἶναι μηδενικώτεροι τοῦ μηδενὸς; Δὲν τὸ πιστεύω –καὶ νομίζω πὼς εἶμαι σὲ θέση νὰ κρίνω– ὅτι σὲ ὅλες τὶς ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις δὲν ὑπῆρχαν στὰ ψηφοδέλτια τῶν κομμάτων πρόσωπα ἀξιοσέβαστα, μὲ αἴσθημα εὐθύνης, μὲ ἱκανότητες ἐπαγγελματικές, διοικητικὲς, ὀργανωτικὲς καὶ μὲ εὐρὺ πλαίσιο γνωριμιῶν στὸ ἐξωτερικό. Ὡστόσο, τὰ ἄτομα αὐτὰ καταποντίστηκαν μέσα στὴν κολυμπήθρα τῆς κάλπης ἀπὸ τὴν ὁποία βγῆκαν καθαροί καὶ ἀμόλυντοι ἄνθρωποι μὲ πρότυπο συμπεριφορᾶς τὸν Σταβίνσκη, ἄνθρωποι θεόστραβοι ποὺ ἀποδείχτηκαν ἀνοιχτομάτηδες, ἄνθρωποι κουλοχέρηδες ποὺ ἀποδείχτηκαν μακροχέρηδες! Τὰ ἐπιτελεῖα τῶν κομμάτων νομίζοντας ὅτι ἡ πολιτικὴ εἶναι πάλκο ἤ γήπεδο προτιμοῦσαν καὶ προτιμοῦν κάποιον ἐπιφανῆ ἀθλητὴ μὲ πλήρη ἄγνοια πολιτικῆς καὶ ὄχι κάποιον διακεκριμένο ἀλλὰ αὐστηροῦ ἤθους ἐπιστήμονα. Προτιμοῦσαν ἕναν ἤ μία –συχνότατα τρεῖς καὶ τέσσερις– ἠθοποιοὺς, τραγουδιστὲς, συχνὰ πανάξιους στὸ εἶδος τους, ἀλλὰ ἄγευστους πολιτικῆς παιδείας καὶ ὄχι ἀνθρώπους μὲ ἐπαγγελματικὴ πεῖρα ἤ ἀνθρώπους μὲ εἰδικὴ ἐπιστημονικὴ συγκρότηση. Προτιμοῦσαν –καὶ θὰ τὸ πῶ ὠμὰ– ρεμπεσκέδες τῆς διασημότητας καὶ ὄχι πρόσωπα ἐπιφανῆ καὶ ἀξιοπρεπῆ ἀλλὰ ποὺ ποτὲ δὲν εἶχαν τραβήξει τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητας. Αὐτὸ εἶχε τοῦτο τὸ κακὸ –γιὰ νὰ μὴν πῶ καταστροφικὸ– ἀποτέλεσμα: Ἄνθρωποι ἱκανοὶ, μορφωμένοι, εὐπρεπεῖς, γνῶστες τῶν πολιτικῶν θεμάτων, ἀπὸ τὸ ἀγροτικὸ μέχρι τὸ στρατιωτικὸ πρόβλημα, ἄνθρωποι πολύγλωσσοι καὶ γνῶστες τοῦ διεθνοῦς πολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦ πεδίου, ἄνθρωποι ποὺ ζοῦν ἀπὸ τὴ δικὴ τους ἐργασία καὶ πιθανῶς θὰ διέθεταν τὸ βουλευτικὸ μισθὸ γιὰ τὴν ἄμυνα καὶ τὴν ὑγεία (δὲν λέω παιδεία, διότι ἡ παιδεία, ὡς ἔχει, ἐνισχυόμενη διογκοῦται σὰν τὸν καρκίνο), ἄνθρωποι, τέλος, ποὺ ἡ ἀδαμαντίνη τῆς συνειδήσεὼς τους δὲν θραύεται ἀπὸ παντὸς εἴδους προσφορές, δὲν ἐκτίθενται κατερχόμενοι (ὄχι ἀνερχόμενοι) στὴν πολιτικὴ. Φοβοῦνται ὄχι ἀπλῶς τὸν καταποντισμὸ ἀλλὰ καὶ τὴ γελοιοποίηση ἀπὸ τοὺς μηχανισμοὺς ἀντι-προπαγάνδας, ἀπὸ τὶς χονδρὲς ρανίδες σπιλώσεως τῶν διαφόρων μήντια, ὅπου κυριαρχεῖ ἀπὸ τὴ μεταπολίτευση κι ἐντεῦθεν ἕνα ρυπογόνο κουτσομπολιὸ, ἕνας μηχανισμὸς δημιουργίας συκοφαντιῶν ἤ εὑρέσεως στοιχείων τὰ ὁποῖα προσφέρονται σὰν στόχος εὐτελῶν καὶ σιχαμερῶν εἰρωνικῶν σχολίων. Ἀφήνω πιὰ τὴν πατροπαράδοτη, σὰν τὴ «μαγειρίτσα», ρουφιανιά. Θὰ ἀναφέρω ἕνα μόνο περιστατικό: Παρόλο ποὺ εἶχα διακηρύξει πολλαχόθεν καὶ πολλαπλῶς ὅτι γιὰ μένα πολιτικὴ εἶναι τὸ μάθημὰ μου, πολλοὶ ἦσαν ἐκεῖνοι πού, μετὰ τὴν πτώση τῆς δικτατορίας πίστευαν ἀφελῶς, λόγῳ τῆς ἐπί πολλά ἔτη ἐνασχολήσεὼς μου μὲ θέματα παιδείας, ἐπίσης καὶ λόγῳ τῆς παλιᾶς γνωριμίας μὲ ὅλους σχεδὸν τοὺς ἰσχυροὺς παράγοντες τῆς τότε πολιτικῆς ὅτι πολύ γρήγορα θὰ μοῦ ἀνατεθεῖ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας. Γέμισε τότε τὸ συρτάρι τοῦ γραφείου μου στὸ φροντιστήριο «Ἡράκλειτος» (Κωλέττη 21) μὲ διάφορα ὑπομνήματα-καταγγελίες ἐπιστημόνων ἐναντίον ἄλλων ἐπιστημόνων μὲ σκοπὸ τὴν ἐκδίωξη ἀπὸ τὴ θέση ποὺ κατεῖχαν γιὰ νὰ τὴν πάρουν αὐτοί. Οἱ ὑποψήφιοι γιὰ δημόσιες σχέσεις μοῦ ἔφερναν καταγγελίες γιὰ τοὺς ἔχοντες κάποια θέση. Καὶ τὸ χειρότερο: Ρουφιανιὲς καθηγητῶν Μέσης ἐναντίον συναδέλφων τους. Ἔκλεισα ὅλες τὶς καταγγελίες στὸ συρτάρι καὶ τὶς ὑπέβαλα σὲ ἰσόβια κράτηση. Πολλοί ἀπὸ τοὺς καταγγέλοντες ἦσαν καταδότες καὶ στὴν ἑπταετία. Κι αὐτὸ τὸ διαπίστωσα ὅταν ἀγόρασα τὸν «φάκελό μου», πρίν ὁ πονηρὸς Κουτσόγιωργας τοὺς κάψει – ἐν ὀνόματι δῆθεν τῆς λήθης! Τὸ διαπίστωσα ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ μελέτη τοῦ φακέλου ἑνὸς μακαρίτη δημοσιογράφου καὶ συγγραφέα, τὸν ὁποῖο φάκελο εἶχε –καὶ ἐλπίζω νὰ ἔχει– παλαιός δημοσιογράφος καὶ καλὸς ποιητής. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς τότε καταδότες ἐντάχθηκαν σὲ διάφορα κόμματα, μερικοὶ βγῆκαν ἀντιστασιακοὶ καὶ κάποιοι –λίγοι εὐτυχῶς– ἔγιναν καὶ ὑπουργοί, γιὰ νὰ ἐπαληθευθεῖ τὸ ρητό: Ἡ ρουφιανιὰ βγάζει ψωμί!
Ὕστερα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ἐρωτῶ: Ὅταν οἱ ἄριστοι τῶν πολιτῶν δὲν μετέχουν στὰ κοινά, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προαχθεῖ ἡ πολιτικὴ μας ζωὴ; Καὶ γιὰ τὴ μὴ προαγωγὴ δὲν εὐθύνεται μόνον ὁ ἀρχηγὸς καὶ ὁ κομματικὸς του μηχανισμὸς, εὐθύνεται καὶ ὁ λαὸς ποὺ θέλει ἀνθρώπους χαμηλοῦ πολιτικοῦ ἀναστήματος, γιὰ νὰ τοὺς ἔχει τοῦ… χεριοῦ του. Στὸ ὕψος καὶ στὸ ἦθος τῶν πολιτῶν κινεῖται καὶ ὁ πολιτικὸς.
www.sarantoskargakos.gr
