Είναι… «αρχιμαλάκας» ο Αριστοτέλης που χαρακτήρισε την τυραννία-δικτατορία ως δεσποτικό και ως το χειρότερο πολίτευμα!

Μπορει ο κ. Κώστας Ζουράρις να λέει ό,τι θέλει ως καθηγητής, ως μέλος του ΚΚΕ, ως μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, ως «νέο-ορθόδοξος», ως παθιασμένος αγωνιστής για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ως μέλος του Πανελλήνιου Μακεδονικού Μετώπου, ως μάρτυρας υπεράσπισης του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στη δίκη της 17ης Νοέμβρη, ως «γεννημένος κομουνιστής», ως «απεργός πείνας», ως ιδρυτής του κόμματος «Πυρίκαυστος Ελλάδα» και τελευταία ως βουλευτής συνεργαζόμενος με το κόμμα «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του κ. Πανου Καμμένου.

Μπορεί, λοιπόν, να λέει ό,τι θέλει, αλλά όχι και ως υπουργός, που, στα αρχαία ελληνικά, που χρησιμοποιεί πολλές φορές, σημαίνει «υπηρέτης», σημαίνει «βοηθός» και να χαρακτηρίζει τους αντιφρονούντες ως … «μαλάκες»!

Ως υφυπουργός Παιδείας, λοιπόν, ο κ. Ζουράρις, κατά τη συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του Alpha, δήλωσε για τον αποθανόντα Φιντέλ Κάστρο ότι «ήταν μια μεγάλη φυσιογνωμία της ανθρωπότητας, μαζί με τον Τσε Γκεβάρα», τονίζοντας ότι «αποδήμησε εις Κύριον και μας αφήνει πιο φτωχούς και λιγότερο επαναστάτες» και προσθέτοντας ότι «όσοι αποκαλούν τον ηγέτης της Κούβας δικτάτορα είναι μαλάκες και ότι βαριέμαι να μιλάω γι΄ αυτούς».

Δεν θα έγραφα ποτέ το σημείωμα αυτό αν ο κ. Ζουράρις δεν ήταν υπουργός και μάλιστα Παιδείας, «φίλος» του Θουκυδίδη, «φίλος» του Χρυσόστομου, αντίθετος με τον Μάρξ και και τους «μαλάκες» Πλάτωνα, Ισοκράτη και, φυσικά, τον «αρχιμαλάκα» Αριστοτέλη, ο οποίος θα «έγραφε» σήμερα τα ακόλουθα για τον «επαναστάτη» τύραννο, δηλαδή δικτάτορα Φιντέλ Κάστρο στα «Πολιτικά» του (1279a 22-1279b 10), μεταξύ πολλών άλλων, τα ακόλουθα: «Η μεν γαρ τυραννίς εστι μοναρχία προς το συμφέρον το του μοναρχούντος… Έστι δε τυραννίς μεν μοναρχία, καθάπερ είρηται, δεσποτική της πολιτικής κοινωνίας…» (Διότι η τυραννίς είναι μοναρχία, η οποία αποβλέπει στο ατομικό συμφέρον του μοναρχούντος… Η τυραννίς, όπως ελέχθη, είναι μοναρχία που ασκεί απόλυτη εξουσία επί της πολιτικής κοινωνίας…». Επίσης, στα «Ηθικά Νικομάχεια» (1160a 41-1160b 11)θα “υπενθύμιζε” τα ακόλουθα (σε μετάφραση): «Είναι κατάδηλο ότι η τυραννίς είναι το χείριστο, διότι το κάκιστο είναι το αντίθετο του καλλίστου». Τα ίδια θα «έλεγε» στον κ. Ζουράρι και ο έτερος «μαλάκας», ο Πλάτων, ότι δηλαδή η τυραννία κατατάσσεται στα «φαύλα» πολιτεύματα και οι τύραννοι είναι οι πιο άδικοι και άνομοι.

Μολονότι γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Ζουράρις τον όρο «δικτατορία « και τον όρο «τυραννίς», απλώς σημειώνεται ότι έχουν την ίδια ακριβώς σημασία: απόλυτη εξουσία ενός ηγέτη (δικτάτορα) ή ομάδας που κυβερνά χωρίς να περιορίζεται από τους νόμους, το σύνταγμα, ή άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες του κράτους, με κύριο χαρακτηριστικό τους τη συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας.Επίσης, υπενθυμίζεται ότι ο δικτάτορας κατά τη ρεπουμπλικανική περίοδο της Ρώμης ήταν ένα έκτακτο αξίωμα που έδινε για έξι μήνες την απόλυτη εξουσία για την αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων, αλλά έγινε … ισόβιο (κατά παράβαση των κανόνων της ρωμαϊκής δημοκρατίας), όπως και στην περίπτωση του Φιντέλ Κάστρο, από τον Σύλλα και τον Ιούλιο Καίσαρα και πολλούς άλλους σύγχρονους «επαναστάτες» και «σωτήρες» και «μεγάλες φυσιογνωμίες της ανθρωπότητας»…