Δεν προκαλούν πια έκπληξη οι καταγγελίες του συντονιστή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτή Αττικής κ. Μάκη Βορίδη και του υπεύθυνου του Τομέα Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (πότε θα σταματήσουν αυτά τα… «σεντόνια» για τίτλους υπουργείων!) κ. Γιώργου Γεωργαντά για τους συμβασιούχους.
Συγκεκριμένα, καταγγέλλουν «κατάληψη του κρατικού μηχανισμού από ημετέρους» και χαρακτηρίζουν ως «αντισυνταγματική και παράνομη την τροπολογία για τους συμβασιούχους», με την οποία παρατείνονται οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου των εργαζόμενων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στα νομικά πρόσωπα του Δημοσίου, «δημιουργώντας εκ νέου κομματικούς στρατούς ομήρων συμβασιούχων», όπως τονίζουν σε σχετική ανακοίνωση. Πρόκειται για ένα αθάνατο, διαχρονικό, πολιτικό αίσχος και πολιτική ντροπή που χαρακτηρίζει όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις όλων των εποχών («φιλελεύθερη», «σοσιαλιστική» και τώρα «αριστερά!), οι οποίες πάντοτε δημιουργούσαν τέτοιους κομματικούς στρατούς ή «στρατούς κατοχής» και πάντοτε ανταγωνίζονταν ως κόμματα για τις προσλήψεις και μονιμοποιήσεις στη συνέχεια των συμβασιούχων «ομήρων».
Το Μάιο του 1989, λίγο πριν από τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989, έγινε μια πρωτοφανής πολιτική αγυρτεία για τη μονιμοποίηση των 47.000 εκτάκτων υπαλλήλων του Δημοσίου. Το θέμα αυτό μεταβλήθηκε σε πεδίο αντιπαράθεσης με οξείς τόνους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συναγωνίζονταν (και κοντά και ο Συνασπισμός της Αριστεράς) με ένα όψιμο λαϊκισμό για την υπεράσπιση εργατικών συμφερόντων. Με το Νόμο 1735/1987 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θέλησε να πείσει ότι οι έκτακτοι σταματούν και ότι στο εξής οι προσλήψεις στο Δημόσιο θα γίνονται με αξιοκρατικά κριτήρια, αλλά το Μάιο του 1989 προέκυψε ότι υπήρχαν… 47.000 έκτακτοι-συμβασιούχοι για τους οποίους δόθηκε η διαβεβαίωση ότι θα μονιμοποιούνταν πριν από τις εκλογές. Τότε η Βουλή έκλεισε αιφνιδιαστικά και έτσι δεν ψηφίσθηκε η σχετική τροπολογία, αλλά δίδονταν αφειδώς προεκλογικές υποσχέσεις ότι οι έκτακτοι θα μονιμοποιηθούν με… υπουργικές αποφάσεις! Η Νέα Δημοκρατία, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ διακήρυττε ότι δεν θα αναγνωρίσει προσλήψεις που έγιναν μετά την 1.1.1989, μόλις συνειδητοποίησε ότι θα χάσει ψήφους από τη μη μονιμοποίηση των 47.000 εκτάκτων, χαρακτήρισε «κουρελόχαρτα» τις υπουργικές αποφάσεις, ψελλίζοντας ότι το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση!
-Στη συνέχεια, κυριάρχησε το φαινόμενο κάθε κόμμα που ανέβαινε στην εξουσία να απολύει συμβασιούχους που είχαν διοριστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και επαναπροσλάβανε τους δικούς του απολυμένους και τανάπαλιν… Και θυμήθηκα ξανά τον μεγάλο Εμμανουήλ Ροΐδη που έλεγε πριν από… 150 χρόνια: «Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» ήθελεν είναι ο ακόλουθος: «Ομάς ανθρώπων ειδότων ν’ αναγινώσκουσι και να ν’ ανορθογραφώσι, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν΄αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι»…
