«Η γλώσσα των ανθρώπων είναι γοργοκίνητη, τα λόγια τους πολλά και λογής λογής, και ο τόπος για λόγια απλώνεται πλατύς». Αυτά τα λόγια του Αινεία προς τον Αχιλλέα ( Ιλιάδα Υ 248), μού θύμισαν όσα είπε στο «Κόκκινο» Θεσσαλονίκης ο υπουργός Ενέργειας κ. Πάνος Σκουρλέτης, σχολιάζοντας τη δήλωση του επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ κ. Στέργιου Πιτσιόρλα για έναρξη της διαδικασίας πώλησης του 17% των μετοχών της ΔΕΗ.
«Πρόκειται για μια 100% προσωπική άποψη του κ. Πιτσιόρλα και νομίζω ότι μπορώ να ξέρω καλύτερα από εκείνο που δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση ποιοι είναι οι σχεδιασμοί». Μα οι σχεδιασμοί είναι συγκεκριμένοι και αποτυπωμένοι σε Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης, αλλά θες η «γοργοκίνητη γλώσσα», θες η ομιχλώδης ιδεοληψία, θες το περιβόητο κομματικό κόστος, θες το περιβόητο πολιτικό όφελος, που έχουν κάνει όλες τις κυβερνήσεις, όλους τους πρωθυπουργούς και όλους τους υπουργούς μετά τη μεταπολίτευση «ψόμματα να λαλούν», όπως λέει ο Βιτσέντζος Κορνάρος στον «Ερωτόκριτο», ξεχνιούνται γρήγορα ή κάνουν που ξεχνιούνται. Έτσι, τα «ψόμματα» έχουν «κοντά ποδάρια», όπως λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός, ή είναι «κοντός ψαλμός, αλληλούια», όπως λέει το Ευαγγέλιο. Και ιδού πώς σχετικά με τα όσα είπε ο κ. Σκουρλέτης: Στην τελευταία σελίδα του ΦΕΚ 28 σελίδων υπάρχουν οι υπουργικές υπογραφές, μεταξύ αυτών και του κ. Σκουρλέτη. Όλοι οι αρμόδιοι ή συναρμόδιοι υπουργοί υπογράφουν την απόφαση έγκρισης του επιχειρησιακού πλάνου του ΤΑΙΠΕΔ, συμπεριλαμβάνοντας και την πώληση του 17% της ΔΕΗ, αλλά και των ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ!!!
Αλλά, το θέμα αυτό, όπως και τα παρόμοια προβλήματα διαφωνιών με συγκεκριμένους κυβερνητικούς σχεδιασμούς σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, δεν είναι μόνο «ηθικό». Είναι ειδικότερα πολιτικό, είναι οικονομικό, είναι κοινωνικό. Είναι πολιτικό, διότι όπως λένε συνεχώς, όταν ένας υπουργός διαφωνεί με τους σχεδιασμούς ή αποφάσεις της κυβέρνησής του φεύγει. Είναι οικονομικό, διότι διαρθρωτικό θέμα είναι και οι ιδιωτικοποιήσεις και από τέτοιες αποφάσεις κρίνεται η τύχη της χώρας μας, της ελληνικής οικονομίας. Είναι, φυσικά, κοινωνικό, διότι τέτοιες διαφωνίες, εμπλοκές ή ολιγωρίες ή συνεχή «στρίβειν» με διαλόγους και παχιά λόγους που έχουν γιγαντώσει το λαϊκισμό, οδήγησαν την ελληνική οικονομία στη χρεοκοπία και τα ελληνικά νοικοκυριά στη λεηλασία.
Κι έτσι γίνεται επίκαιρο το κλείσιμο του σχολίου μας με την επίκληση της απάντησης που έδωσε ο Κολοκοτρώνης στον Όθωνα, όταν αυτός τού ζήτησε τη γνώμη του για το νέο υπουργείο που είχε σχηματισθεί: «Οι βιολιτζήδες άλλαξαν, ο χαβάς μένει ο ίδιος»…
