Tου ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΙΣΤΟΛΑ *

Tου ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΙΣΤΟΛΑ

Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα µοιάζει να περιµένει υποµονετικά την αλλαγή του. Η σταθερότητα που φαίνεται να υπάρχει είναι επιφανειακή και πρόσκαιρη, ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς πως, σύµφωνα µε έρευνες, το 70% των πολιτών βλέπει θετικά τη δηµιουργία νέων κοµµάτων αλλά και το σχεδόν 25% που δηλώνουν πως δεν έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν στις επερχόµενες εκλογές.

Είναι σαν οι πολίτες να έχουν πατήσει το pause και να περιµένουν για να κάνουν την τοποθέτησή τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι ήδη υπάρχοντες παίκτες κινούνται µε τέτοιο τρόπο ώστε να πάρουν την καλύτερη τοποθέτηση στην εκλογική αγορά. Μάχονται και απέναντι στους εντός αγοράς αντιπάλους αλλά και κατά των πιθανών αντιπάλων που βρίσκονται εκτός αυτής. Από την άλλη, αυτοί που είναι για την ώρα εκτός αγοράς σκέφτονται εάν, πότε και πως θα κάνουν την είσοδό τους ώστε να µεγισοποιήσουν τα οφέλη τους.

Μπορεί δηλαδή να έχουµε σχετική βεβαιότητα για το χρόνο των εκλογών και τους κανόνες του παιχνιδιού, (εκλογικό σύστηµα), ο πρωθυπουργός ήταν κατηγορηµατικός στις δηλώσεις του επ αυτών, αλλά το πόσοι και ποιοι θα είναι οι τελικοί παίκτες είναι που θα κρίνει σε σηµαντικό βαθµό το αποτέλεσµα της κάλπης.

Ένα αποτέλεσµα που θα οδηγήσει το πολιτικό σκηνικό της χώρας στο δεύτερο µέρος της µεταβατικής περιόδου, µέχρι να δηµιουργηθεί ένα πιο στέρεο, πιθανότατα µετά τις µεθεπόµενες εκλογές, πιθανόν το 2031.

Οι τρεις νέοι παίκτες

Οι τρεις βασικοί παίκτες που βρίσκονται εκτός αγοράς τη δεδοµένη στιγµή είναι οι πρώην πρωθυπουργοί Σαµαράς και Τσίπρας, µαζί µε την κυρία Καρυστιανού. Δε θα πρέπει να παραβλέπουµε βέβαια την πιθανότητα νεύµατος του Ηλία Κασιδιάρη και τη δηµιουργία νέου κόµµατος, µε παρόµοιο τρόπο µε αυτό των Σπαρτιατών. Οι δηµοσκοπήσεις µετράνε το ενδεχόµενο να εισέλθουν οι τρεις πρώτοι στην εκλογική αγορά, όµως από τις µετρήσεις αυτές θα πρέπει να κρατάµε µόνο το εύρος της απήχησης. Αυτό διότι για να µετρηθεί σωστά ένας παίκτης θα πρέπει να µπει πρώτα στο παιχνίδι, καθώς ο καθένας έχει τώρα στο µυαλό του πως πιστεύει ο ίδιος ότι θα είναι τα καινούρια κόµµατα, πράγµα που µπορεί προφανώς να είναι διαφορετικό από το πως τελικά θα είναι τα κόµµατα αυτά.

Οι θέσεις, ο τρόπος τοποθέτησης στην αγορά αλλά και τα βασικά άτοµα που θα πλαισιώσουν τον κάθε επικεφαλής και έπειτα η προεκλογική καµπάνια τους δεν είναι λεπτοµέρειες. Είναι κοµβικής σηµασίας ζητήµατα που µπορεί να κρίνουν την επιτυχία ενός εγχειρήµατος.

Είναι άλλο για παράδειγµα ο κύριος Σαµαράς να παρατάξει παλαιά στελέχη και βουλευτές της Νέας Δηµοκρατίας και άλλο να βγει µε µια πιο νεανική οµάδα µπροστά. Είναι διαφορετικό ο κύριος Τσίπρας να προτάξει παλαιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλο φρέσκα πρόσωπα. Άλλα µηνύµατα θα δωθούν, µε διαφορετικό τρόπο θα περάσει το αφήγηµα, περισσότερα ή λιγότερα εκλογικά κοινά θα ακουµπήσουν.

Αλλαγή σκηνικού

Το βέβαιο είναι πως εάν o ένας, οι δύο ή και οι τρεις αποφασίσουν να συµµετάσχουν στις εκλογές, το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει. Η έκταση της αλλαγής µένει να φανεί, αλλά η αλλαγή θα είναι δεδοµένη. Ένα κόµµα Σαµαρά για παράδειγµα είναι δεδοµένο πως θα έκοβε ψήφους από τη Νέα Δηµοκρατία. Ψήφους, τις οποίες στην φάση που βρίσκεται το κυβερνών κόµµα δεν αντέχει να χάσει.

Παράλληλα θα έβαζε εµπόδια σε µια πιθανή κίνηση των αναποφάσιτων δεξιών προς τη Νέα Δηµοκρατία, άρα στην εκτίµηση ψήφου της ΝΔ (στην πρόθεση το κυβερνών κόµµα βρίσκεται στο 21%-22%) θα πρέπει να χαµηλώσει το ταβάνι. Ένα κόµµα Σαµαρά όµως θα µπορούσε να δηµιουργήσει σοβαρά ζητήµατα και σε κόµµατα όπως η Νίκη και η Φωνή Λογικής, ειδικά εάν κατέβει µε υποψηφίους που µπορούν να προσελκύσουν νέους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Από την άλλη, ένα κόµµα Τσίπρα θα έβαζε σχεδόν δεδοµένα λουκέτο σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά. Ταυτόχρονα, θα έθετε προβλήµατα σε Ζωή Κωνσταντοπούλου και ΠΑΣΟΚ, µε το δεύτερο να χάνει ψήφους κυβερνησιµότητας, ενώ πιθανότατα θα ψαλίδιζε τις πιθανότητες εισόδου στη Βουλή για το κόµµα του Στέφανου Κασσελάκη.

Τέλος, ένα κόµµα υπό την ηγεσία της Μαρίας Καρυστιανού και σωστούς συνεργάτες θα έβαλε δύσκολα, σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις, κυρίως στα αντισυστηµικά κόµατα (Πλεύση Ελευθερίας και Ελληνική Λύση), στο ΚΚΕ (υπάρχει µερίδα ψηφοφόρων που το ψηφίζει ως «αντισύστηµα» και όχι µε βάση την ιδεολογία) και πιθανώς στο κόµµα του κυρίου Τσίπρα.

Η αλήθεια είναι πως µε τα κόµµατα Σαµαρά και Τσίπρα µπορούν να υπολογιστούν οι διαρροές άλλων κοµµάτων και αναποφάσιστων προς αυτά µε περισσότερη ακρίβεια από ότι για το κόµµα της κυρίας Καρυστιανού. Η κυρία Καρυστιανού αποτελεί τον άγνωστο Χ του πολιτικού σκηνικού, έχει υψηλή βάση αλλά όχι σταθερή σε αντίθεση µε τους δύο πρώην πρωθυπουργούς.

Με λίγα λόγια, όλα µοιάζουν ήρεµα αλλά βρισκόµαστε λίγο καιρό πριν τη µάχη. Οι παίκτες κάνουν τις κινήσεις τους και προετοιµάζονται. Η µάχη που έρχεται αναµένεται σκληρή, µε πολλούς συµµετέχοντες να µην επιβιώνουν πολιτικά µετά από αυτήν.

Το έπαθλο της επιβίωσης είναι το εισητήριο για το δεύτερο µέρος της µεταβατικής περιόδου στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Σε ένα χρόνο από τώρα το πολιτικό σκηνικό µπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από το σηµερινό.

* Αναλυτής εκλογικής συµπεριφοράς