– Έχετε άδεια ΑΜΕΑ στο αυτοκίνητο;
– Όλοι οι άλλοι έχουν;
– Έχετε;
– Όλοι οι άλλοι έχουν;
– Σας ρωτάω, έχετε;
–Mε εμένα γιατί ασχολείσαι, ρε φίλε;
Kάπως έτσι έληξε η κουβέντα σε πάρκινγκ πολυκαταστήματος όπου ο «Όλοι-οι-άλλοι έχουν;» πάρκαρε σε θέση πάρκινγκ ΑΜΕΑ. Το βιντεάκι διάρκειας λίγων μόνο δευτερολέπτων είδε το φως της δημοσιότητας προχθές. Η ιστορία γνωστή και επαναλαμβανόμενη. Τραγικά γνωστή και τραγικά επαναλαμβανόμενη. Το επιχείρημα του εκάστοτε «ιδιώτη» το ίδιο: «Όλοι οι άλλοι έχουν;»
«- Γιατί πετάς σκουπίδια έξω από το αυτοκίνητο; – Oι άλλοι γιατί πετάνε;», «- Γιατί δεν μαζεύεις τα σκουπίδια σου από την παραλία; – Oι άλλοι γιατί δεν τα μάζεψαν;», «- Γιατί παρκάρεις πάνω στο πεζοδρόμιο ή (ακόμη χειρότερα) στη ράμπα αναπήρων; – Κι άλλοι έχουν παρκάρει.», «- Γιατί δεν περιμένεις να βγουν από το μετρό/λεωφορείο και χώνεσαι μέσα; – Oι άλλοι γιατί το κάνουν;». Το ότι κάτι το έχουν κάνει πριν από εσένα άλλοι, δεν το κάνει σωστό. Το κάνει παθογένεια.
Ιδιώτες κι όχι πολίτες. Με λογική ανάθεσης. Ψήφος κάθε τετραετία. Γκρίνια για τους «ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ» και αρκετές δόσεις από το αντιπολιτικό «Όλοι ίδιοι είναι». Και μετά μια αιμόφυρτη μπαίνει στο ταξί σου και της λες να περάσει έξω, για να μην σου λερώσει τη δερματίνη, γιατί «πού να μπλέκεις τώρα;» και τελικά πεθαίνει κι εσύ γελάς αμήχανα στις κάμερες: «Τί να ‘κανες;» και ένας λιγνός τυπάκος –σου μοιάζει για «πρεζόνι», μπορεί και ληστής– βρίσκεται διπλωμένος κάτω και τον κλωτσάς μέχρι θανάτου παρέα με αστυνομικούς γιατί η περιουσία του δίπλα είναι ιερή και τον κλωτσάνε κι οι «άλλοι» και, μια άλλη φορά, όταν είδες κάποιον ανεβασμένο στο γλυπτό της Ομόνοιας να απειλεί να αυτοκτονήσει έβγαλες το κινητό και φώναζες «Πέσε!». Και κάθε βράδυ μπαίνεις και κάνεις σκρολ στις ιστοσελίδες των φυλλάδων και ζαχαρώνεις αυτές που θα αποκαλέσεις «τσούλες» στο σχόλιο που θα κάνεις, πάντα με ψευδώνυμο, και μετά θα τραμπουκίσεις αυτήν που πριν λίγο αποκάλεσες «πολύ όμορφη» αλλά δεν σου απαντάει και τελικά θα καταλήξει να είναι «σαύρα» που «πολλή αξία της έδωσες». Και την επόμενη, πάλι από την αρχή.
Κι η αλληλεγγύη, κύριε; Ε, κάνει λιγότερη… φασαρία. Ούτε πιασάρικο θέμα στις ειδήσεις είναι, ούτε μας σοκάρει. Αλλά ευτυχώς, ευτυχώς υπάρχει και κρατάει ένα αντίβαρο γερό, να μη μας πάρει ο κατήφορος. Βασίζεται πάνω της μια ολόκληρη κοινωνία, για να σωθεί από κάτι περιπτώσεις «προσωπικών κανόνων» και από κάποιες απαντήσεις ενοχλητικά κοινότοπες.
