Εξόντωση

Δεν είναι η πρώτη φορά που το «φάντασμα» του Ανδρέα Παπανδρέου πλανάται πάνω από την πολιτική σκηνή, κοντά 30 χρόνια από τον θάνατό του.
Δεσπόζει ακόμη και τώρα, στην τελική ευθεία μιας προεκλογικής μάχης, με αναφορά, όχι μόνο στις ιστορικές του παρακαταθήκες και το πώς τις ερμηνεύει και προσλαμβάνει ο καθένας, αλλά και σε μια στιγμή υπέρτατης δοκιμασίας για τον ίδιο και την προοδευτική παράταξη. Εκείνη του «βρόμικου ‘89».
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, θέλοντας να δώσει συνέχεια στην αντιπαράθεση με τον Αλέξη Τσίπρα, σε σχέση με την κληρονομιά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, υπενθύμισε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο, με τις ψήφους και της τότε Αριστεράς, μέσα από το σχήμα του Συνασπισμού (ΣΥΝ).
Έτσι είναι. Η λογική προέκταση όμως αυτού του συλλογισμού, οδηγεί στον τότε αρχηγό της ΝΔ Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού. Αυτός ήταν ο αρχιτέκτονας εκείνης της, όντως, άθλιας μεθόδευσης, της προσπάθειας ηθικής, έμμεσα δε και βιολογικής εξόντωσης, του ιστορικού ηγέτη της προοδευτικής παράταξης.
Η Δεξιά άλλωστε είχε αποκτήσει το “know how”, στο να στήνει σκευωρίες σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου, αφού αδυνατούσε να τον αντιμετωπίσει στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ ήταν κατά κάποιο τρόπο «πρόδρομος» του «βρόμικου ‘89», που στήθηκε, μέσα από τον δυσώδη παρακρατικό μηχανισμό της εποχής, με τη σύμπραξη τμημάτων τουλάχιστον της τότε ΕΡΕ, στις μέρες ακριβώς που εξυφαινόταν το βασιλικό πραξικόπημα, για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου.
Για να μην ξεχνιόμαστε.