Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι, έστω και καθυστερημένα, η κυβέρνηση έδειξε σωστά αντανακλαστικά, με την επιστολή του Κυβερνητικού Εκπροσώπου προς τη διοίκηση του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (ΕΣΡ), με την προτροπή να παρέμβει επιτέλους στον «δεύτερο βιασμό» του 12χρονου κοριτσιού από τον Κολωνό.
Καταγράφουμε και την επίδειξη ευαισθησίας, με αντίστοιχη επιστολή του γενικού γραμματέα Κοινωνικής Αλληλεγγύης (στο υπουργείο Εργασίας), Γιώργου Σταμάτη.
Είναι καιρός να ξυπνήσουν από το βαθύ λήθαργό τους, όχι μόνο το ΕΣΡ, αλλά και η ημέτερη ΕΣΗΕΑ, γιατί αυτός ο «δεύτερος βιασμός» του ανήλικου κοριτσιού, ο ψυχικός βιασμός, υπό το πρόσχημα της δήθεν δημοσιογραφικής έρευνας, ίσως είναι χειρότερος και από το σωματικό, αφήνοντας πιο βαθιές πληγές.
Είναι αλήθεια, για να τα λέμε όλα, ότι οι διαρροές δικογραφιών δεν είναι τωρινό φαινόμενο και μπορούμε να το βεβαιώσουμε μετά λόγου γνώσεως. Υπήρχε όμως, τουλάχιστον τα παλιά χρόνια, μια αίσθηση των ορίων, ανάμεσα στην ανάγκη ενημέρωσης, που υπερτερεί της τυπικής παράβασης και του διασυρμού προσώπων, της χυδαίας εκμετάλλευσης, πολύ περισσότερο της εκπόρνευσης ενός απροστάτευτου πλάσματος.
Πέραν τούτου, υπήρχαν και ισχυρά αντανακλαστικά, ώστε σε περίπτωση παρέκκλισης, να δημιουργείται αυτομάτως μια ισχυρή «υγειονομική ζώνη», με την αντίδραση και απομόνωση, όσων δεν τηρούσαν αυτούς τους άγραφους αξιακούς και ηθικούς κώδικες. Και όχι με απλές ανακοινώσεις-ευχολόγια για την τιμή των όπλων…
Τι είδους ενημέρωση προσφέρει η διαλαλούμενη, ως «λάφυρο», κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, προϊόντος μάλιστα μιας κακοποιητικής συμπεριφοράς; Ή και η προβολή, με την πρόφαση ότι αποτελεί επίσημο υλικό της δικογραφίας, λεπτομερειών της γενετήσιας πράξης και των απόκρυφων ανατομικών σημείων ενός ανήλικου κοριτσιού;
Ποια ανάγκη εξυπηρετεί πέραν της προσπάθειας ενεργοποίησης των πιο χαμηλών ενστίκτων, ενδεχομένως και του «κλεισίματος του ματιού» σε επίδοξους μιμητές, με αντίστοιχη ψυχική πώρωση; Κι όλα αυτά γιατί; Για «ένα πουκάμισο αδειανό», για μερικά παραπάνω μερίδια τηλεθέασης;
Εν πάση περιπτώσει, πάντα θα υπάρχουν καιροσκόποι, ασυνείδητοι και αδίστακτοι αριβίστες. Το θέμα είναι τι κάνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Η κυβέρνηση, που δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σε επιστολές και συστάσεις, αλλά να αναλάβει αποφασιστικές δράσεις, τα εντεταλμένα όργανα της πολιτείας, αλλά και συνδικαλιστικά όργανα, που πρέπει να αναλογιστούν ότι πρόκειται για ζήτημα τιμής…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
