Θα μάθω και την κίνηση να είναι σιγά σιγά όπως ήταν και πρώτα. Θα κάνω και μία μετατροπή στο κλαρίνο. Θέλει πολλές ώρες εξάσκηση τώρα…
Το χέρι το φοράω τώρα τρεις μέρες. Ήρθαν τα παιδιά, μου χαϊδέψαν το χέρι και μου λένε “μπαμπά το μιμί πέρασε”.», εξομολογείται.
Για τη μέρα που συνέβη το τραγικό γεγονός, ο Άρης Μουγκοπέτρος συγκλονίζει με την περιγραφή του: «Δεν το άντεχα. Και πραγματικά μου συνέβη αυτό και ήμουνα ο πιο ψύχραιμος εκεί, να ψάχνω εγώ τα κομμάτια μου. Να ψάχνω εγώ τα κομμάτια μου και όλοι οι άλλοι να είναι στον κόσμο τους. Επειδή έβλεπα ότι δεν νοιαζόντουσαν για να δουν τι θα βρουν… Άλλος έπαιρνε τη σκούπα και καθάριζε εκεί που ήταν τα δάχτυλά μου. Το χέρι μου ήταν κατεστραμμένο. Δεν υπήρχε χέρι. Όταν μπήκα για τις πρώτες βοήθειες, θεώρησα ότι το χέρι μου θα κοπεί όλο από δω».
Για τον άνθρωπο που το έδωσε τη φωτοβολίδα, ο Άρης Μουγκοπέτρος λέει: «Αυτός με παρότρυνε, αυτός το είχε πάνω του, αυτός το είχε ανεβάσει στο στόρι και είχε γράψει “απόψε θα γίνει το μπαμ”, το κατέβασε μετά. Οι κινήσεις του ήταν να το κατεβάσει και να φύγει κρυφτεί. Εγώ αν είχα κάνει μία γρατζουνιά σ’ έναν άνθρωπο δε θα μπορούσα να κοιμηθώ.
Όχι δεν κρατάω κακία καθόλου. Για μένα θεωρώ ότι η τιμωρία αυτουνού του ανθρώπου είναι ότι μέσα του δεν έχει συναισθήματα. Ό,τι και να γίνει στο δικαστήριο..»..