Η πρόσκαιρη –και μέχρι την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές, γιατί με τους Τούρκους ποτέ δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος…- αποκλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας σε ρητορικό επίπεδο προβάλλεται με πανηγυρικούς τόνους στα εγχώρια ΜΜΕ, ενώ και ο πρωθυπουργός την περασμένη Παρασκευή, κατά την επίσκεψή του στη Λευκωσία και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Αναστασιάδη, έσπευσε να την εκμεταλλευθεί πολιτικά: «Θα επανέλθουμε σύντομα σε πιο ήρεμα νερά, κρατώντας ανοιχτούς τους διαύλους της επικοινωνίας», έσπευσε να δηλώσει ο πρωθυπουργός κατά την έναρξη της συνάντησής του με τον πρόεδρο Αναστασιάδη, δείχνοντας ότι δεν έχει διδαχθεί τίποτα σε σχέση με την απρόβλεπτη και διπρόσωπη συμπεριφορά των Τούρκων. Όπως, δηλαδή, μετά το άτυπο γεύμαπου είχε με τον Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, είχε σπεύσει να προεξοφλήσει ένα «ήρεμο καλοκαίρι» για να διαψευσθεί πανηγυρικά από τα ίδια τα γεγονότα, έτσι και τώρα προαναγγέλλει πράγματα που θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν είναι στο χέρι του. Άλλωστε, πριν καν στεγνώσει το μελάνι με το οποίο γράφτηκαν οι δηλώσεις του, η παρενόχληση του ελικοπτέρου που μετέφερε τον υφυπουργό Αμυνας Νίκο Χαρδαλιά, από Τούρκους έδειξε πως αυτά τα «ήρεμα νερά» είτε δεν υπάρχουν πουθενά, είτε ανταριάζουν εύκολα.
Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό –αν ο πρωθυπουργός είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως, αυτό είναι πρόβλημά του. Το θέμα μας είναι πως αυτή η, έστω μερική, αποκλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας προβάλλεται από πολλά ΜΜΕ ως αποτέλεσμα της… συνάντησης που είχαν στα όρθια στις Βρυξέλλες οι υπουργοί
Άμυνας των δύο χωρών. Όμως, κάποιοι ξεχνούν επιμόνως κάτι:
ότι τέτοιες διαφοροποιήσεις στη στάση της Τουρκίας δεν προκύπτουν από μία κουβεντούλα στα όρθια. Άλλωστε, μία ημέρα πριν από το τετ α τετ Ακάρ-Παναγιωτόπουλου στο περιθώριο της Συνόδου των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, είχε λάβει χώρα–παρασκηνιακά, μάλιστα- μία άλλη εξέλιξη: ο εξ απορρήτων του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, είχε συναντηθεί στο Βερολίνο με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν και ανώτατους αξιωματούχους της Γερμανίας, της Βρετανίας και τηςΓαλλίας και μίλησαν για το «μεγάλο παζάρι» που έχει δρομολογήσει η Άγκυρα εργαλειοποιώντας το αίτημα της Σουηδίας και της Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Μάλιστα, κατά την ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας όταν αποκαλύφθηκε η συνάντηση, μεταξύ άλλων συζητήθηκε και το θέμα του Αιγαίου. Με άλλα λόγια, η Τουρκία έχει εντάξει στο παζάρι και τα ελληνοτουρκικά και διεξάγονται παρασκηνιακές συζητήσεις επ’ αυτών, με την Ελλάδα απούσα. Το γεγονός, λοιπόν, ότι έπειτα απ’ αυτές τις συζητήσεις η Τουρκία αποφάσισε να αποκλιμακώσει εν μέρει την ρητορική της δεν είναι αφορμή για πανηγυρισμούς εκ μέρους της Αθήνας. Αντιθέτως, η Αθήνα θα έπρεπε να ανησυχείγια το τί «πήρε» η Άγκυρα εν τη απουσία της, στην περίφημη μυστική συνάντηση του Βερολίνου. Εκτός κι αν στο Μαξίμου πιστεύουν ότι η Τουρκία άλλαξε γραμμή επειδή ο Παναγιωτόπουλος… έτριξε τα δόντια του Ακάρ.
