Η επίδραση στην διεθνή σκηνή των αντιµνηµονιακών αγώνων του ελληνικού λαού και της ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ στο τιµόνι της χώρας µας τον Γενάρη του 2015, δεν έχει επαρκώς φωτιστεί, αν και πρόκειται για πολύ σηµαντική πτυχή. Δεν είχε άδικο ο Αλέξης Τσίπρας όταν διακήρυσσε ότι µια µεγάλη αλλαγή στην Ελλάδα θα έπρεπε να συνοδευτεί µε αντίστοιχη και στην Ευρώπη, µήνυµα που είχε περάσει και στις προοδευτικές δυνάµεις της ηπείρου µας που µάχονταν κατά του ακραίου νεοφιλελευθερισµού και του ευρωατλαντισµού, αναγνωρίζοντας ότι τα ταπεινωτικά µνηµόνια εις βάρος της Ελλάδας ήταν ιδεολογική και πολιτική επιλογή των δυνάµεων της Δεξιάς.
Επόµενο ήταν, λοιπόν, να προκαλέσει ενθουσιασµό, κυρίως στην Ευρώπη, αλλά και πέραν του Ατλαντικού, η πρώτη µεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 6 Μαΐου 2012 όταν το κόµµα µας έγινε αξιωµατική αντιπολίτευση, βάζοντας πλώρη και για την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών.
Στο σηµείο αυτό καλούµαστε να σκεφτούµε γιατί ο ελληνικός λαός στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, που στις εκλογές του 2009 είχε πετύχει ποσοστό 4,7%. Διότι εξίσου, ίσως και περισσότερο, αγωνιστικό εναντίον των µνηµονίων ήταν το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες µικρότερες δυνάµεις. Προσωπικά, θεωρώ ότι πρώτον τον ΣΥΡΙΖΑ διέκρινε ο προγραµµατικός ρεαλισµός, δεύτερον είχε ένα νέο και χαρισµατικό ηγέτη, τον Αλέξη Τσίπρα, τρίτον ακολουθούσε από την ίδρυσή του ενωτική πρακτική µε τις άλλες δυνάµεις της Αριστεράς, πρακτική που αποτυπώθηκε και στο µεγάλο κίνηµα της Πλατείας Συντάγµατος, τού οποίου το «καπέλωµα» απέφυγε για λόγους αρχής. Αντιθέτως, το ΚΚΕ δεν αναγνώριζε τον εαυτό του στο αυθόρµητο αυτό κίνηµα, που ξεκίνησε από ενεργούς πολίτες και όχι µε δική του απόφαση.
Θυµίζω ότι πρώτα ο ΣΥΝ και στην συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ συµµετείχαν ενεργότατα και στο κίνηµα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσµιοποίησης, τότε που και το ΠΑΣΟΚ µας κατηγορούσε για «επαναστατικό τουρισµό». Εµείς, όµως, µέσω του Παγκόσµιου Κοινωνικού Φόρουµ και του ευρωπαϊκού στην συνέχεια, εξασφαλίσαµε συµµάχους τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αµερική, Λατινική και Βόρεια. Απόδειξη, ότι το αµερικανικό κίνηµα Occupy Wall Street είχε εκπροσωπηθεί και σε προεκλογική µας συγκέντρωση στην Αθήνα.
Επιπλέον, στις ευρωεκλογές του 2014, που ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πρώτο κόµµα, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε εκστρατεία σε όλη την Ευρώπη µε µεγάλη επιτυχία, έχοντας επιλεγεί από το Κόµµα Ευρωπαϊκής Αριστεράς ως υποψήφιος πρόεδρος της Κοµισιόν, κερδίζοντας την εκτίµηση και άλλων πολιτικών οικογενειών, κυρίως των Πράσινων. Στη δε Ιταλία ιδρύθηκε συµµαχικό σχήµα για τις ευρωεκλογές µε τίτλο «Στην Ευρώπη µε τον Τσίπρα», το οποίο είχε εκλέξει τέσσερις ευρωβουλευτές, µεγάλη ανάσα για την άλλοτε κραταιά ιταλική Αριστερά.
Να θυµηθούµε επίσης ότι µετά τον Γενάρη του 2015, το παράδειγµα του ΣΥΡΙΖΑ ενέπνευσε τις προοδευτικές δυνάµεις της Πορτογαλίας και Ισπανίας, µε αποτέλεσµα να υπάρξουν και στις χώρες αυτές του ευρωπαϊκού Νότου αντίστοιχες κυβερνήσεις.
Τέλος, η αίθουσα των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην οδό Λεωνίδου αποτελούσε επί πολλά χρόνια χώρο διαδοχικών διαλέξεων από βουλευτές και στελέχη µας σε οµάδες φοιτητών, κυρίως Πολιτικών Επιστηµών, από πολλά πανεπιστήµια της Ευρώπης, που µελετούσαν το «φαινόµενο ΣΥΡΙΖΑ».
Όπως και παλαιότερα µε την µεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση, η Αριστερά της Ελλάδας έγινε και στον 21ο αιώνα πηγή έµπνευσης για τους λαούς της Ευρώπης.
