Διότι, το κόμμα κάνει εκλογές. Αυτό τις κερδίζει ή τις χάνει. Και αυτό οφείλει να μας οργανώνει όλους. Με ισχυρή ιεραρχία: Πρόεδρος, Γραμματέας, Όργανα. Προς ποια κατεύθυνση; Καλή οργάνωση είναι αυτή, που κάνει την κοινωνία να νιώθει ευπρόσδεκτη. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και κρίνονται από την προσφορά τους στο κόμμα. Ξέρετε, για παράδειγμα, πόσοι εν ζωή ΠΑΣΟΚοι έχουν διεκδικήσει, έστω και μια φορά, ψήφο; Προσπάθησα να μετρήσω και μετά από λίγο σταμάτησα. Χιλιάδες. Δεκάδες χιλιάδες. Δήμοι, Περιφέρειες, Επιμελητήρια, Συνεταιρισμοί, Πανεπιστήμια, Συνδικαλιστικοί φορείς. Και ξέρετε ποιο είναι το ενδιαφέρον; Όλοι πάνε (συλλογικά τουλάχιστον) καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, Δήμαρχος ΠΑΣΟΚ, που να πήρε χαμηλότερο ποσοστό από το κόμμα του στην περιοχή του.
Αν βάλουμε στη δύναμή μας και παλιούς Βουλευτές, δημιουργούνται στρατιές. Από όλους αυτούς τους αιρετούς, πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια. Με ένα, μοναδικό, στόχο: Να φέρουμε περισσότερους πολίτες στην κάλπη. Όχι να ανεβάσουμε ποσοστά διότι τα άλλα κόμματα πέφτουν. Να ανεβάσουμε τον απόλυτο αριθμό των ψηφοφόρων που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Όπως κάναμε στις Ευρωεκλογές στην Α’ Αθήνας. Πρέπει, άμεσα, να ζητήσουμε τη βοήθειά τους. Να τους κινητοποιήσουμε σε έναν κοινό αγώνα. Τέταρτον, να αναβαθμίσουμε την ηγετική μας ομάδα. Δηλαδή, την ομάδα που θα πείσει ότι μπορούμε να κάνουμε πράξη αυτά που υποσχόμαστε.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μια φωτογραφία. Είναι ενεργοί πολίτες, γνώστες και παθιασμένοι, που πείθουν την κοινωνία ότι μπορεί να ακουμπήσει επάνω τους. Και αυτοί, δεν είναι μόνο η Κοινοβουλευτική μας ομάδα. Για αυτήν είμαι περήφανος. Αλλά, είναι ακόμα πολύ μικρή για να παίξει και άμυνα στην Κυβέρνηση και επίθεση προς όφελος της κοινωνίας. Για αυτό έχουμε το κόμμα, τα Όργανα και τους Τομείς. Αυτοί βγαίνουν στην κοινωνία, φέρνουν ιδέες, ανοίγουν συζητήσεις, δημιουργούν εντάσεις σε θέματα που η Κυβέρνηση δεν θέλει να συζητήσει. Και σε εθνικό επίπεδο. Και σε τοπικό επίπεδο. Αλλά, υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά». Κακά τα ψέματα. Όλα αυτά απορρέουν από ένα κέντρο.
Μια πηγή ενέργειας, που διατρέχει όλο το σύστημα. Που στέλνει σήμα, δίνει κατεύθυνση, ανοίγει δρόμους. Βάζει το όραμα και εμείς δουλεύουμε θέσεις και προτάσεις. Ένα κέντρο που διατάσσει δυνάμεις για μάχη, που βάζει τους καλύτερους μαχητές μπροστά και προστατεύει τους πιο αδύναμους. Που θέτει κανόνες για τη λειτουργία όλων μας στη μάχη. Που εμπνέει, σε όλους, ότι μπορούν να ακουμπήσουν πάνω του, για να πάμε μπροστά.
Που δίνει το παράδειγμα και αναλαμβάνει πρώτο την ευθύνη. Ένα κέντρο, που βγαίνει μπροστά και δεν φοβάται. Αυτό το κέντρο, αυτή την ηγεσία πρέπει να την αποκτήσουμε. Διότι, μπροστά μας έχουμε τρία δημιουργικά χρόνια. Τρία χρόνια, στα οποία πρέπει να πάρουμε την Κυβέρνηση, για να απαλλάξουμε τον ελληνικό λαό από πολιτικές που έχουμε βάλει απέναντι και να φέρουμε στην Ελλάδα το όραμα που πιστεύουμε. Μπορούμε να το κάνουμε; Και βέβαια μπορούμε. Οι ψηφοφόροι περιμένουν. Μην τα ξαναλέω. Για κάθε ΠΑΣΟΚο που πάει στην κάλπη, 3 μένουν σπίτι.
Αν σκεφτούμε παραταξιακά, γίνεται ακόμα πιο εύκολο. Αλλά τρία χρόνια, είναι λίγα. Ευτυχώς, οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι του, δεν έχουν κουραστεί να δίνουν μάχες. Χρειάζεται όμως το κέντρο του, την σπίθα του, τον ηγέτη του. Και αυτό προϋποθέτει κάλπη αναγέννησης. Όσο νωρίτερα και με συμμετοχή, τόσο καλύτερα».
