Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ
Το γνωστό τραγούδι του αξέχαστου Νίκου Παπάζογλου «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν» μας θυμίζει, σε μια κάπως ανεστραμμένη εκδοχή, το πολιτικό τοπίο, όπως αναδεικνύεται και από τον τελευταίο κύκλο μετρήσεων της κοινής γνώμης.
Το ότι έχουμε μπει στην τελική ευθεία, εν όψει των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, με την προεκλογική εκστρατεία -κακά τα ψέματα- να έχει άτυπα ξεκινήσει, ιδίως από την πλευρά της ΝΔ, προσδίδει πρόσθετη σημασία σε κάθε μία μέτρηση.
Εχει τη σημασία του, προφανώς, ότι η ΝΔ, παρά τα εμφανή πλέον ρήγματα, διατηρεί μια άνετη πρωτοκαθεδρία, με τα ποσοστά της μάλιστα να κινούνται σταθερά, τουλάχιστον στην εκτίμηση ψήφου, σταθερά πάνω από το 30%, κυρίως ως μήνυμα προς την υπόλοιπη αντιπολίτευση.
Ειδικά, βέβαια, προς το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ερίζουν για τον ρόλο του εναλλακτικού πόλου, απέναντι στην «ηγεμονία» της συντηρητικής παράταξης.
Η μεταξύ τους ανταγωνιστική σχέση, στο βαθμό που δεν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, προφανώς και διευκολύνει την ηγεσία της ΝΔ, να απορροφά τους έντονους και διαρκείς κραδασμούς, στην κυβερνητική πορεία.
Γιατί, αλλιώς, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς αυτό το αντινομικό σχήμα, της άνετης πρωτοκαθεδρίας της συντηρητικής παράταξης αφενός, αλλά και της πλήρους αποδόμησης των κυβερνητικών πεπραγμένων σχεδόν εφ’ όλης της ύλης, από την άλλη.
Ειδικά στο θέμα που και συναισθηματικά διεγείρει τους πολίτες, εκείνους του εγκλήματος των Τεμπών, ο βαθμός αποδοκιμασίας των κυβερνητικών χειρισμών είναι συντριπτικός, συμπεριλαμβάνοντας και μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης, με υιοθέτηση της κατηγορίας, σύσσωμης της αντιπολίτευσης, για προσπάθεια μετάθεσης, αλλά και συγκάλυψης των ευθυνών.
Εχει τη σημασία του βεβαίως ότι εξακολουθεί η πορεία ανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ, που αντανακλάται στην έστω και οριακή βελτίωση των δημοσκοπικών χαρακτηριστικών του προέδρου του, που το εδραιώνει κατά ένα τρόπο στη δεύτερη θέση.
Το ότι αυτό δεν άλλαξε, παρ’ ότι το αμέσως προηγούμενο διάστημα, που προφανώς έχει ενσωματωθεί στις μετρήσεις, με την πρόταση δυσπιστίας αναμφίβολα ευνοούσε το Κίνημα και τον πρόεδρό του, φέρνοντας σε σχετική αμηχανία την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί πρωτίστως πηγή έντονου προβληματισμού, για τους παροικούντες τη Χαριλάου Τρικούπη.
Οι διαφορές πάντως παραμένουν μικρές, σχεδόν στα όρια του στατιστικού λάθους, κάτι που σημαίνει ότι το στοίχημα της δεύτερης θέσης παραμένει ανοιχτό.
Αν και, όπως παρατηρήθηκε σε παράπλευρη στήλη, η αίσθηση φρεσκάδας και θετικής αύρας που εκπέμπει ο νέος πρόεδρος, υπερτερεί των όποιων αδυναμιών ή αστοχιών, σε αντίστιξη προς μια αίσθηση του παλιού και φθαρμένου, που εμφανίζει η εικόνα του ΠΑΣΟΚ.
Θα έχει ως εκ τούτου ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε το πώς θα εξελιχθεί αυτό το μπρα ντε φερ, που θα κρίνει εν πολλοίς και το αν και πώς θα προκύψει η εναλλακτική πρόταση απέναντι στη ΝΔ.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία της τελευταίας επενδύει ήδη στο αίσθημα της σταθερότητας που, κατά τη ρητορική της, όπως εκφράζεται και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, εγγυάται μόνο η κυβερνώσα παράταξη και ο επικεφαλής της.
Με «λοξή ματιά» και προς τη λεγόμενη «αντισυστημική ψήφο».
