Τα τρομοκρατικΑ κτυπήματα του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) εναντίον του Βελγίου, με τις δεκάδες νεκρούς και τις εκατοντάδες τραυματίες, έχουν συγκλονίζει όλη την υφήλιο. Στη σημερινή μας επιφυλλίδα θα ασχοληθούμε με το Τζιχάντ και τον Τζιχαντισμό. Η λέξη Τζιχάντ (Jihad) είναι αραβική και σημαίνει “αγώνας”, “πάλη”, “μάχη”. (Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος, Larousse, Britannica). Ο όρος Τζιχάντ συμβολίζει τον αγώνα εναντίον του κάθε άπιστου (Χριστιανοί, Ινδουιστές, Βουδιστές, Εβραίοι, Άθεοι, κ.ά.), που προσπαθεί, που επιδιώκει να βλάψει το Ισλάμ και γενικά το νόμο του Αλλάχ. Συνεπώς, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μεγάλα μέρη, στο στρατόπεδο των πιστών (περιοχή Ισλάμ) και στο στρατόπεδο των απίστων (περιοχή του πολέμου). Ο μουσουλμάνος που υπηρετεί την Τζιχάντ και αγωνίζεται κατά των απίστων, θα επιβραβευτεί από τον Αλλάχ μεταθανάτια με την είσοδό του στον Παράδεισο. Το Ισλάμ μπορεί να υποτάξει τους άπιστους με πόλεμο. Το ακόλουθο χωρίο του Κορανίου είναι αξιοσημείωτο: «Πολεμάτε τους, ώσπου να μη σας καταδιώξουν στην ειδωλολατρία και να υπερισχύσει η πίστη του Αλλάχ» (Κοράνι, 2:193). Σε ένα άλλο χωρίο αναφέρεται το εξής: «Κτυπάτε το λαιμό τους (εννοεί τους άπιστους), ώσπου να τους νικήσετε εντελώς» (Κοράνι, 47:4). Το Τζιχάντ, δηλαδή η μάχη, ο αγώνας, διαρκεί μέχρι οι άπιστοι (οι ειδωλολάτρες) να νικηθούν και να ασπαστούν το Ισλάμ.
Το Κοράνι όμως έχει και την ειρηνική του διάσταση. Ο πόλεμος έχει όρια τα οποία ο μουσουλμάνος δεν πρέπει να υπερβαίνει: «Και να πολεμάτε για χάρη του Αλλάχ όσους σας πολεμούν, αλλά μην ξεπερνάτε τα όρια, γιατί ο Αλλάχ δεν αγαπά τους παραβάτες» (Κοράνι, 2:190). Αξιοσημείωτο είναι ότι το Κοράνι σε ορισμένα χωρία, παροτρύνει τους μουσουλμάνους να σέβονται και να μην κακομεταχειρίζονται τους αιχμαλώτους, ιδίως όταν οι αιχμάλωτοι είναι παιδιά και γυναίκες. Αν και το Κοράνι περιλαμβάνει ορισμένα αξιοπρόσεκτα χωρία, που παροτρύνουν τους μουσουλμάνους να είναι δίκαιοι, φιλεύσπλαχνοι και ειρηνόφιλοι, εντούτοις αρκετές ισλαμικές οργανώσεις σαν το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), με τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους αποκαλύπτουν ένα τυραννικό θεοκρατικό προσωπείο, που διδάσκει τη βία, το μίσος και την τρομοκρατία.
Ο όρος Τζιχαντισμός προέκυψε από τη λέξη Τζιχάντ. Ο Τζιχαντισμός ορίζεται ως “το κίνημα που προτρέπει τους Μουσουλμάνους να διαδώσουν ανά την υφήλιο τον Ισλαμισμό ειρηνικά ή με τη βία (πόλεμο)”. Οι οπαδοί του Τζιχαντισμού αποκαλούνται Τζιχαντιστές. Προς το τέλος του 20ου αιώνα, ο Τζιχαντισμός μετεξελίχτηκε ως η ιδεολογία μιας μερίδας ισλαμικών αιρέσεων σαν την Αλ Γκάιντα και το ΙSIS, που στηρίζουν την δράση τους στην τρομοκρατία. Οι συγκεκριμένες τζιχαντιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις θεωρούν εχθρούς τους πιστούς άλλων θρησκειών, όπως Χριστιανοί, Ινδουιστές, Βουδιστές, Εβραίοι, κ.ά. Μεγάλοι εχθροί των τζιχαντιστών είναι οι Άθεοι και οι Παγανιστές. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η έχθρα και το μίσος, που οι τζιχαντιστές τρέφουν για άλλες θρησκευτικές τάσεις του ισλαμισμού, παρότι οι πιστοί των τάσεων αυτών ασπάζονται το Κοράνι. Για παράδειγμα, οι Σιίτες του Ιράν, του Ιράκ και της Συρίας, καθώς επίσης οι Αλαουνίτες της Τουρκίας, της Συρίας και του Λιβάνου, θεωρούνται εχθροί του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Γκάιντα. Με κριτήριο την μουσουλμανική ιστορία, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ισλαμικοί πόλεμοι που είχαν διεξαχθεί κατά των απίστων (Χριστιανοί, Ινδουιστές, κ.ά.), αποκαλούνται Τζιχάντ. Για το λόγο αυτό, αρκετές ισλαμικές οργανώσεις που υιοθετούν τρομοκρατικές τακτικές, χρησιμοποιούν τη λέξη Τζιχάντ, όπως Χαρακάτουλ Τζιχάντ του Πακιστάν, η Αλ Τζιχάντ της Υεμένης, η Αιγυπτιακή Ισλαμική Τζιχάντ, κ.λπ.
