Το τελευταίο μάθημα του Αλέξανδρου

Της Ελένης Τσερεζόλε

Η θλιβερή είδηση είναι γνωστή. Έφυγε χθες σε ηλικία 42 ετών ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης,
αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και ολυμπιονίκης του Τάε Κβο Ντο. Εγνωσμένου
ήθους πολιτικός και αθλητής, δάσκαλος και πρότυπο για νέα παιδιά. Ενδεικτικός της
προσωπικότητάς του είναι ο τρόπος που διαχειρίστηκε το τέλος του, το οποίο γνώριζε. Η
επιστολή του, που θέλησε να αναρτηθεί μετά από τον θάνατό του, είναι ένα πολύ σημαντικό
μάθημα ζωής και πολιτικής. Πολύτιμη παρακαταθήκη όχι μόνο για τους συντρόφους του.
Κυριολεκτικά, μια πρόταση ζωής από έναν γενναίο άνθρωπο.
“Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ "Γιατί σε εμένα"; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. (…) Αν
βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος.
Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα”. “Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα
τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και την φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που
πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου
προσέφεραν”, γράφει μεταξύ άλλων. Εξαίροντας παράλληλα τον Αλέξη Τσίπρα “τον άνθρωπο με
άλφα κεφαλαίο” που “μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι
πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά
για να έχω την καλύτερη φροντίδα”.
Αυτός ο βράχος στην κοινωνική, πολιτική και αθλητική ζωή, πάντα στην πρώτη γραμμή των
αγώνων για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, ζήτησε ως τελευταία επιθυμία τα
δύο του Ολυμπιακά μετάλλια, “να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να
δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου”. “Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα
αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου. Αυτό είναι το
αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα
παιδιά μου”.