Το κατά πόσον οι «εύκολες» και «αβίαστες» κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για τον ομαλό εφοδιασμό της χώρας σε φυσικό αέριο και, άρα, την επάρκεια ηλεκτρικού ρεύματος, «πατούν» σε στέρεα βάση, θα το αποδείξει η ίδια η πραγματικότητα και η στήλη δεν έχει κανέναν λόγο είτε να αμφισβητήσει προκαταβολικά, είτε να υιοθετήσει τις ως άνω διαβεβαιώσεις. Ως τα τέλη του Αυγούστου θα έχει φανεί αν το σύστημα θα μπορεί να «σηκώσει» τις παραδοσιακά αυξημένες ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, λόγω των κλιματιστικών και της «υπερδραστηριότητας» της οικονομίας λόγω τουρισμού, ενώ ο χειμώνας που έρχεται θα αποδείξει εκ νέου και κατά πόσον η θέρμανση όλων θα είναι απρόσκοπτη –στο μέτρο, βεβαίως, που ο καθένας έχει να την πληρώσει.
Ως εκ τούτων, οι διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων θα κριθούν στην πράξη και δεν έχουν κανένα νόημα οι εκ των προτέρων αφορισμοί.
Όμως, το θέμα της ενεργειακής κρίσης δεν τελειώνει εδώ. Πολλώ δε μάλλον αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ήδη από την περασμένη Δευτέρα, κατά την περιοδεία του στην Ανατολική Αττική, παραδέχθηκε ότι έρχεται μία ενεργειακή κρίση που όμοιά της δεν έχει δει ξανά η Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια.
Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι πέραν της αυτονόητης υποχρέωσης της κάθε κυβέρνησης να διασφαλίσει, στο μέτρο του δυνατού, για τους πολίτες, την οικονομία και την βιομηχανία, την ενεργειακή επάρκεια το καλοκαίρι και το χειμώνα, υπάρχει και η συμπεριφορά του καθενός και της καθεμίας από εμάς. Με άλλα λόγια, όταν τα καύσιμα έχουν ήδη ακριβύνει, όταν οι τιμές για την παραγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος έχουν φτάσει στα ύψη και όταν τα δύσκολα σε ενεργειακό επίπεδο είναι μπροστά μας, ακόμη και όσοι δεν αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα οφείλουν να αναπροσαρμόσουν την συμπεριφορά τους. Αυτό, λοιπόν, είναι το βασικό στοιχείο που λείπει από την κυβερνητική πολιτική.
Σε άλλες χώρες, τα πράγματα είναι διαφορετικά: οι κυβερνήσεις τελούν σε αγώνα δρόμου για να διασφαλίσουν την ενεργειακή επάρκεια, αλλά ταυτοχρόνως δίνουν στους πολίτες να καταλάβουν ότι πλέον τίποτα δεν είναι το ίδιο και πως πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Ακόμη και η κραταιά Γερμανία έχει στείλει στην κοινωνία της μηνύματα ότι πλέον θα πρέπει να περιοριστεί η κατανάλωση ενέργειας και να αλλάξουν οι πολίτες τον τρόπο που βλέπουν τη βενζίνη για το αυτοκίνητό τους ή, ακόμη-ακόμη, και το ζεστό νερό για το ντους τους!
Στον αντίποδα, στην Ελλάδα, η κυβέρνηση τέτοιο μήνυμα δεν έχει περάσει. Ακόμη και το περίφημο fuel pass, στη λογική του δείχνει ότι οι πολίτες δεν έχουν κανέναν λόγο να καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα –απλώς επιδοτούνται για να μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος της αύξησης της τιμής τους. Ενώ, για παράδειγμα, αν το αντίστοιχο «fuel pass» ήταν μία γενικότερη ενίσχυση στο εισόδημα των νοικοκυριών, τότε η κυβέρνηση και θα πιστωνόταν ότι βοήθησε, αλλά ταυτοχρόνως θα είχε στείλει και ένα σήμα ότι η κατανάλωση βενζίνης ή πετρελαίου δεν είναι αυτοσκοπός.
Κοντολογίς: οι εποχές που ξημερώνουν είναι σκοτεινές και πρέπει, δυστυχώς, όλοι να καταλάβουμε ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ενέργεια και την κατανάλωσή της: είτε πρόκειται για ορισμένα αυτονόητα πράγματα, όπως τη βεβαιότητα ότι θα έχουμε ζεστό νερό 24 ώρες το 24ωρο στα σπίτια μας, είτε για το πόσο ανέξοδα και ανέμελα θα επιλέξουμε να περιπλανώμαστε ασκόπως με τα αυτοκίνητά μας. Πλέον, η ενέργεια είναι και θα παραμείνει για καιρό ακριβή. Και καλά θα κάνουμε, όσο κι αν η κυβέρνηση πριμοδοτεί, προφανώς με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες, το μήνυμα «κάντε ό,τι κάνατε κι εμείς θα το επιδοτούμε για να συνεχίσετε να το κάνετε», να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα που έως (προ)χθές φαίνονταν αυτονόητα, πλέον είναι ζητούμενα.
