Κατά την παρέμβασή του στον απόηχο της φίμωσης του Παύλου Πολάκη από τον αντιπρόεδρο της Βουλής, Χαράλαμπο Αθανασίου, ο Πρόεδρος της Βουλής μάς πρόσφερε προχθές δωρεάν ένα μάθημα Συνταγματικού Δικαίου, σχετικό με την πλειοψηφία: «Η Βουλή από το 1875 που καθιερώθηκε η αρχή της δεδηλωμένης έχει ένα τελικό όριο. Το τελικό όριο της Βουλής είναι η πλειοψηφία. Το τελικό καταφύγιο της Βουλής είναι η πλειοψηφία.
Έχουμε θέμα συνταγματικότητος; Αποφασίζει πλειοψηφία. Έχουμε θέμα μομφής; Αποφασίζει η πλειοψηφία. Έχουμε θέμα παραβίασης του κανονισμού; Αποφασίζει πλειοψηφία. Μπορούμε εδώ στη Βουλή με πράξεις ακτιβισμού να ανατρέψουμε την αρχή της πλειοψηφίας; Την πλειοψηφία την αλλάζει κάποιος που εκπροσωπούμε εμείς εδώ πέρα, ο ελληνικός λαός, κανείς άλλος», είπε ο Πρόεδρος της Βουλής αυτάρεσκα –αφού ο ίδιος και το κόμμα του ανήκουν σε αυτή την περίφημη «πλειοψηφία».
Βεβαίως, ο κ. Τασούλας είπε τα αυτονόητα: μόνο που, ως φαίνεται από τις πράξεις τόσο του ίδιου όσο και της κυβέρνησης γενικώς, κάποιοι έχουν μπλέξει την πλειοψηφία με την μοναρχία και την απόλυτη κυριαρχία. Εντάξει, προφανώς η Δημοκρατία λειτουργεί με βάση την αρχή της πλειοψηφίας, δεν εκόμισε γλαύκας εις τας Αθήνας ο κ. Τασούλας. Μόνο που, για να λειτουργεί σωστά το πολίτευμα και να μην οδηγεί τους πολίτες στο να αποστρέφουν τα πρόσωπά τους από τη Βουλή, το πολιτικό σύστημα και την πολιτική εν γένει, τότε αυτή η πλειοψηφία οφείλει να θυμάται ότι έχει κάποιες υποχρεώσεις: αφενός, την υποχρέωση της λογοδοσίας. Αφετέρου, την πλήρη προσήλωση σε όλα τα θεσμικά «αντίβαρα» που ισχύουν από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής.
Και, βεβαίως, οφείλει επίσης να σέβεται τα δικαιώματα της μειοψηφίας. Όμως, η παρούσα πλειοψηφία φαίνεται ότι έχει κάπως παρεξηγήσει τον ρόλο της. Ο ίδιος ο κ. Τασούλας, για παράδειγμα, είπε πολλά για τον κ. Πολάκη, αλλά δεν βρήκε μία κουβέντα να πει για τον προεδρεύοντα που τού αφαίρεσε με πραξικοπηματικό τρόπο τον λόγο. Και τι να πει, όταν ο ίδιος έχει αφαιρέσει τον λόγο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν ο Αλέξης Τσίπρας διαμαρτυρόταν για την απαξίωση της «Ώρας του Πρωθυπουργού» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη –τί τραγική ειρωνεία: η «Ώρα του Πρωθυπουργού» καθιερώθηκε στην ελληνική Βουλή από τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, αντιγράφοντας την λειτουργία του βρετανικού Κοινοβουλίου…
Υπάρχουν, δυστυχώς, και άλλες ενδείξεις ότι η παρούσα πλειοψηφία νομίζει ότι είναι αυτοκρατορία: η ΝΔ έκανε ό,τι μπορούσε για να απαξιώσει την εξεταστική επιτροπή για την «Λίστα Πέτσα», την οποία οδήγησε σε φιάσκο αφού «έκοψε» ακόμη και μάρτυρες-κλειδιά από την υπόθεση. Νωρίτερα, είχε φτάσει στο σημείο ακόμη και να καταργήσει με τη βία την Οικονομική Εισαγγελία για να πάρει τη δικογραφία από τα χέρια της –μη αρεστής στους κυβερνώντες- εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, ενώ μεθοδεύει την εξόντωση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου και την «ετσιθελική» αποκάλυψη της ταυτότητας των προστατευόμενων μαρτύρων. Όλα αυτά ενόσω προχθές ο πρωθυπουργός, έχοντας ζηλώσει την «δόξα» του «Όρμπαν», προέβη σε ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη χαρακτηρίζοντας «συμμορία» δημοσιογράφους επειδή δημοσίευσαν (!) τις πληροφορίες τους.
Με άλλα λόγια, οι κυβερνώντες δεν συναισθάνονται ούτε καν την αυτονόητη δημοκρατική τους υποχρέωση να λογοδογούν και να «απολογούνται» στην αντιπολίτευση και την κοινωνία, λένε απροσχημάτιστα ψέματα και όταν δεν τούς αρέσει μία ερώτηση, κάνουν ότι δεν την άκουσαν –τρανταχτό παράδειγμα ο τρόπος που ο πρωθυπουργός απέφυγε απροσχημάτιστα να τοποθετηθεί –να δώσει λόγο, δηλαδή- για τις «εκλεκτικές συγγένειες» του συστήματος εξουσίας που προΐσταται ο ίδιος με έναν υπόδικο τηλεπαρουσιαστή.
Όλα τα παραπάνω είναι μερικά μόνο παραδείγματα της κατάχρησης της έννοιας της «πλειοψηφίας» από την παρούσα κυβέρνηση: η πλειοψηφία είναι καθήκον και υποχρέωση, δεν είναι προνόμιο. Και όποιος το ξεχνά αυτό, κάνει κακό πρώτα και πάνω απ’ όλα στο ίδιο το πολίτευμα και στην πίστη των πολιτών στη Δημοκρατία.
