Έχει απόλυτο δίκιο να επισημαίνει ο εκπρόσωπος Τύπου του
ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Ηλιόπουλος, ότι το βράδυ της Κυριακής, όταν
έκλεισαν οι κάλπες για τον πρώτο γύρο της προεδρικής κούρσας
στο Κίνημα Αλλαγής, ήταν «μία κακή νύχτα για τους
δημοσκόπους». Πράγματι, για μία ακόμη φορά, αποδείχθηκε ότι οι
εταιρείες δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα δεν μπορούν –και αυτό
είναι το καλό σενάριο- να «πιάσουν» τον «σφυγμό».
Η στήλη δεν θέλει να εμπλακεί σε σενάρια περί «προώθησης» της
υποψηφιότητας Λοβέρδου από συγκεκριμένα κέντρα, ωστόσο δεν
μπορεί να μην παρατηρήσει ότι η σχεδόν πανομοιότυπη «τάση»
που ανεδείκνυαν όλες οι μετρήσεις για τις εκλογές του ΚΙΝΑΛ είναι
ένα φαινόμενο πραγματικά απορίας άξιον. Πολλώ δε μάλλον που,
όπως αποδείχθηκε προχθές, η δυναμική της υποψηφιότητας
Ανδρουλάκη ήταν τόσο μεγάλη, που είναι κάπως περίεργο ότι
ουδεμία δημοσκόπηση κατάφερε να την «πιάσει» -έστω και ως
αξιοσημείωτη κινητικότητα.
Εξάλλου, ειδικά το τελευταίο δεκαήμερο της μάχης πριν ανοίξουν οι κάλπες του πρώτου γύρου,
δεν χρειαζόταν να είναι κανείς στα επιτελεία των υποψηφίων ή
στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη για να αισθανθεί ότι…
«κάτι γίνεται» με την υποψηφιότητα Ανδρουλάκη. Αυτό ήταν το
κλίμα που διέτρεχε τα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία, αν και
το ίδιο το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής έδειξε ότι ακόμη και
αυτό το κλίμα περί «κινητικότητας» ήταν πολύ υποδεέστερο από
την πραγματική –και δια της κάλπης μετρημένη, πια- δυναμική της
υποψηφιότητας του ευρωβουλευτή.
Επιστροφή στο θέμα μας, όμως: στον ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας υποστεί τα
πάνδεινα από τις δημοσκοπήσεις, αλλά και με δεδομένο ότι η
επαναληπτική και συνεχής δημοσιοποίηση ερευνών «φτιάχνει»
πολιτικό κλίμα και εμπεδώνει τάσεις και συμπεριφορές, έχουν κάθε
λόγο να αναδεικνύουν άλλη μία αποτυχία των δημοσκόπων. Αρκεί,
βεβαίως, να μην μείνουν εκεί. Γιατί, αν έδειξαν κάτι οι εκλογές του
ΚΙΝΑΛ, αυτό είναι πως υπάρχει ένας κόσμος που κινείται στον
λεγόμενο προοδευτικό χώρο και «ψάχνεται». Υπάρχει, δηλαδή,
ένας κόσμος που ασφυκτιά από την πανδημία, ενδιαφέρεται για
κάτι εναλλακτικό, δεν «βολεύεται» με τα έτοιμα και τα προβλέψιμα,
ζητεί να τού παρουσιαστούν άλλες προτάσεις που να αφορούν στη
ζωή του. Είναι ένας κόσμος που, όπως αποδείχθηκε, δεν αρκείται
στην αναπαλαίωση συνθημάτων και πολιτικών στελεχών, ούτε
πιστεύει στην θεωρία του «ώριμου φρούτου» και τού «έλα μωρέ,
πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι».
Αν, λοιπόν, από την «νεκρανάσταση» του ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ
καταλάβει μόνο ότι οι δημοσκόποι έκαναν λάθος, τότε θα είναι σαν
την στρουθοκάμηλο που βάζει το κεφάλι στην άμμο και νομίζει ότι
γλίτωσε από τον επερχόμενο κίνδυνο επειδή δεν τον βλέπει. Αν,
αντιθέτως, αντιληφθεί γενικώς τα μηνύματα της κάλπης, αλλά και
την ευρύτατη συμμετοχή, τότε θα πρέπει να αλλάξει πολλά. Γιατί
δε θα φταίνε πάντα οι δημοσκοπήσεις.
