Μας το είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όπως και άλλοι υπουργοί, οπότε το έχουμε εμπεδώσει.
Το Πάσχα του 2020 θα είναι εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα. Η συγκυρία μας θυμίζει ένα άλλο Πάσχα, εκείνο του 1941. Είχαμε αρχίσει να εξιστορούμε το πώς ξεκίνησε το δράμα, με αφορμή και τη μεγάλη απώλεια του Μανόλη Γλέζου. Το δράμα κορυφώθηκε τη Μεγάλη Εβδομάδα, ακολουθώντας τα πάθη του Κυρίου. Μόνο που στην ιστορική συγκυρία, δεν υπήρξε Ανάσταση. Κάτι που ελπίζουμε και ευχόμαστε όλοι, στην παρούσα φάση, η Ανάσταση του Κυρίου, να φέρει και τη λύτρωση από τον εφιάλτη που ζούμε.
Το μακρινό 1941, ωστόσο, το δράμα κορυφώθηκε την ώρα, σχεδόν, της Ανάστασης. Ηταν βράδι του Μεγάλου Σαββάτου, 18 Απριλίου, όπως τώρα, όταν εμβρόντητοι οι Ελληνες πληροφορούνταν ότι ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, έθεσε τέρμα στη ζωή του. Είχε προηγηθεί μια δραματική ημέρα, διαρκών διαβουλεύσεων. Τίποτα δε θύμιζε τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ξεκίνησε με σύσκεψη στα Ανάκτορα, υπό την προεδρία του βασιλιά Γεωργίου Β` και συμμετοχή του πρωθυπουργού, υπουργών, αλλά και της στρατιωτικής ηγεσίας. Ακολούθησε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και κατ` ιδίαν συνάντηση του βασιλιά με τον πρωθυπουργό. Μετά τη συνάντηση αυτή, ο πρωθυπουργός αποχώρησε «πελιδνός», σύμφωνα με περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων. Χωρίς να πει κουβέντα, επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο του και μετέβη στην οικία του, όπου και έθεσε τέρμα στη ζωή του.
Δεν έχει γίνει γνωστό μέχρι σήμερα, παρ` ότι έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια, τι ακριβώς διημείφθη μεταξύ των δύο κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων, ώστε να οδηγήσει τον πρωθυπουργό, στο απονενοημένο διάβημα. Ο ίδιος ο βασιλιάς Γεώργιος Β`, που φάνηκε αιφνιδιασμένος και έδειξε έντονα ταραγμένος, διαβεβαίωσε υπουργούς που τον ρώτησαν, ότι δεν είπε κάτι, προς τον πρωθυπουργό, που να δικαιολογεί την αντίδραση του.
Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός, που δεν ήταν επαγγελματίας πολιτικός, δεν άντεξε το βάρος της ευθύνης και των αποφάσεων που έπρεπε να ληφθούν, μετά την κατάρρευση του στρατιωτικού μετώπου. Προερχόμενος από τον τραπεζικό χώρο, ο Αλέξανδρος Κορυζής ανέλαβε τα καθήκοντα του πρωθυπουργού, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά, στις 29 Ιανουαρίου 1941. Κλήθηκε δε αμέσως να διαχειριστεί, τον κίνδυνο γερμανικής επίθεσης, που ερχόταν πιο κοντά, μετά την αποτυχία της ιταλικής «εαρινής επίθεσης». Του πιστώνεται αναμφίβολα ότι κατάφερε να εξασφαλίσει, μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, μια σημαντική παρουσία, έστω και κατώτερη απ` αυτή που αναμέναμε, βρετανικής στρατιωτικής δύναμης, 100.000 ανδρών.
Ηταν όμως το τελευταίο καλό νέο που και αυτό αποδείχθηκε, την κρίσιμη στιγμή, to little to late.
