Απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά και ατομικής ευθύνης! 

Από την έναρξη της «κορωνοκρίσης», η κυβέρνηση προέβη σε μία απολύτως συνειδητή επιλογή: να ρίξει το βάρος για τη διαχείριση της κρίσης στον καθένα και τη καθεμία από εμάς. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι με το που έκλεισαν τα σχολεία, περίσσεψαν τα σχόλια για τους «ανεύθυνους» μαθητές που αντί να συνωστίζονται στις τάξεις τους, συνέχισαν τον ίδιο συνωστισμό στις οικείες καφετέριες. Σημειωτέον ότι την ίδια περίοδο, ήταν ανοιχτές οι Εκκλησίες -και η κυβέρνηση δεν χαρακτήριζε κανέναν «απείθαρχο» ή «ανεύθυνο» -περιοριζόταν μόνο να εκλιπαρεί τους  μητροπολίτες επί 15 ημέρες να πάρουν τη σωστή απόφαση.

Σκηνικό δεύτερο: ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα, ο αρμόδιος υφυπουργός, που πλέον πλαισιώνει τον λοιμωξιολόγο Σωτήρη Τσιόδρα στις καθημερινές ενημερώσεις για τη διάδοση του ιού, έχει υιοθετήσει ένα ύφος γυμνασιάρχη περασμένων δεκαετιών και μας «στολίζει» ως ανεύθυνους. Εξάλλου, στο τελευταίο τηλεοπτικό του μήνυμα, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιστράτευσε fake news, περιγράφοντας αυξημένη κίνηση σε λιμάνια και εθνικές οδούς -ενώ τα πραγματικά στοιχεία του Λιμενικού και των διοδίων έδειξαν το ακριβώς αντίθετο. 

Κάπως έτσι, αντί η δημόσια συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από το τί κάνει το κράτος για την διαχείριση της «κορωνοκρίσης», τα φώτα έπεφταν στον καθένα και την καθεμία από εμάς και στο αν μετακινούμαστε «ασκόπως». Δηλαδή, από το «μαζί τα φάγαμε», είχαμε περάσει σε μία άλλη μορφή συλλογικής αυτοενοχοποίησης, κάτι σαν «μαζί τον κολλήσαμε τον κορωνοϊό». 

Χωρίς, βεβαίως, να αμφιβάλλει κανείς πως όντως, ο καθένας και η καθεμία από εμάς έχουμε ευθύνη για τη μη εξάπλωση της νόσου, το κράτος είναι εκείνο που έχει πάντα την μείζονα ευθύνη. Τώρα, λοιπόν, που «μένουμε σπίτι» και με… εντολή Αστυνομίας, η συζήτηση θα περάσει εκεί που θα έπρεπε να είναι από την αρχή: 

στο ότι, δηλαδή, μία κυβέρνηση επί 15 ημέρες αδιαφορούσε για την πιθανότητα διάδοσης του κορωνοϊού και δεν έκλεινε τους ναούς, επειδή φοβούνταν το πολιτικό κόστος. 

Στο ότι επί 8 μήνες, παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες το πρόγραμμα ενίσχυσης του ΕΣΥ, που είχε καταρτίσει η προηγούμενη κυβέρνηση. 

Στο ότι ακόμη και τώρα, το υπουργείο Υγείας έχει αφήσει ανοχύρωτους, χωρίς τα βασικά μέσα προστασίας, τους υγειονομικούς που αποτελούν την «εμπροσθοφυλακή» στη μάχη κατά του ιού. 

Σε όλα εκείνα, δηλαδή, που επιβεβαιώνουν πως σε καταστάσεις κρίσεων, μόνο το κράτος μπορεί να εγγυηθεί την ομαλότητα και την κανονικότητα. Γιατί τα νοσοκομεία και οι γιατροί δεν ενισχύονται με χειροκροτήματα, αλλά με ενίσχυση του ΕΣΥ.