Η κυβέρνηση επιχειρεί, όπως λέει, να κάνει μία νέα αρχή στο προσφυγικό και, αυτονοήτως, ο Νότης Μηταράκης δικαιούται, ως υπουργός ενός επανασυσταθέντος υπουργείου που τώρα αναλαμβάνει τη διαχείριση της «καυτής πατάτας», να πάρει λίγο χρόνο έως ότου αρχίσει να κρίνεται εκ του αποτελέσματος.
Βεβαίως, η κατάσταση στα προσφυγονήσια έχει ξεφύγει και, εν τοις πράγμασι, ο κ. Μηταράκης δεν έχει καθόλου χρόνο. Ας είναι, όμως. Δεν μπορεί να απολογηθεί ούτε για την ιδεοληψία του πρωθυπουργού να διαλύσει το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής (που διέθετε, παρεμπιπτόντως, και μητρώο ΜΚΟ…) ούτε για το γεγονός ότι τους τελευταίους 6-7 μήνες το χαρτοφυλάκιο διαχείρισης του προσφυγικού άλλαζε χέρια κάθε λίγο και λιγάκι και ουδείς ήξερε ποιος είναι αρμόδιος για ποιο σκέλος του θέματος.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι όλα αυτά διορθώνονται και πως πλέον, οι αρμοδιότητες και οι ευθύνες είναι σαφείς. Ας υποθέσουμε -και ας ελπίσουμε, για το καλό της χώρας- να γυρίσει μία νέα σελίδα και να γίνει μία νέα αρχή στη διαχείριση του προσφυγικού. Ωστόσο, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γίνει, πρώτα και πάνω απ’ όλα, μία νέα αρχή στο «αφήγημα» της κυβέρνησης επί του θέματος: όσο, δηλαδή, η κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε όσα έλεγε προεκλογικά, τόσο θα σκάβει βαθύτερα τον λάκκο που έχει ήδη πέσει μέσα.
Το προσφυγικό δεν είναι θέμα φύλαξης συνόρων -καλά φυλάσσονταν επί ΣΥΡΙΖΑ, καλά φυλάσσονται και τώρα.
Το προσφυγικό δεν «λύνεται», όπως ακόμη επιμένουν να λένε διάφοροι «γαλάζιοι». Το προσφυγικό μπορεί απλώς κάποιος είτε να το διαχειριστεί με επάρκεια, είτε με ανεπάρκεια. Δεν μπορεί, όμως, κανείς να το λύσει -εκτός κι αν κάποιος κυβερνητικός διαθέτει ένα μαγικό κουμπί ειρήνευσης στη Συρία, στο Αφγανιστάν και εν γένει στη Μέση Ανατολή.
Επίσης, όσο υπάρχει πόλεμος, τόσο θα έρχονται πρόσφυγες. Η ακροδεξιάς κοπής λογική που λέει ότι «αν δεν περνούν καλά όσοι έχουν έρθει στην Ελλάδα, θα δημιουργηθούν αντικίνητρα για να έρθουν κι άλλοι» προσκρούει ακόμη και στην κοινή λογική. Γιατί, όσο άθλια κι αν είναι η Μόρια, τουλάχιστον εκεί δεν πέφτουν βόμβες όπως στην Ιντλίμπ.
Κατά συνέπεια, αν δεν αλλάξει η ρητορική, τότε η κυβέρνηση θα παραμείνει εγκλωβισμένη στις ίδιες Συμπληγάδες, είτε επιταχυνθεί η διαδικασία απόδοσης ασύλου, είτε προχωρήσουν τα κέντρα φιλοξενίας, είτε πυκνώσουν οι επιστροφές προς την Τουρκία. Γιατί όλα αυτά είναι μία σταγόνα στον ωκεανό.
