Όμως, θα συνιστούσαμε στον αναγνώστη να κρατήσει απο τις τελευταίες αυτές ημέρες ένα άλλο γεγονός. Που το αληθινό του περιεχόμενο θα το μάθουμε (όσο το μάθουμε, κι αυτό!) αρκετά έως πολύ αργότερα. Αναφερόμαστε στην επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ Τζων Κέρρυ στην Αθήνα (ακριβώς μετά από ένα “πέρασμα” από Λευκωσία, μετά και από ολιγοήμερη αναβολή της επίσκεψης καθώς αναφλεγόταν το μέτωπο των τρομοκρατικών, αλλά και η αντιδικία Αγκυρας-Μόσχας). Λέμε ότι θάπρεπε να κρατήσουμε στον νου μας αυτήν την επίσκεψη, διότι οι εδώ παρουσίες Αμερικανών ΥΠΕΞ πάντοτε εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι “έχουν περιεχόμενο”. Θυμηθείτε – Ιούνιος του 1993 ήταν – την επίσκεψη του τότε ΥΠΕΞ Ουώρρεν Κρίστοφερ σε Μητσοτάκη, μέσα στο καμίνι του “Μακεδονικού” και μετά τους χειρισμούς Σαμαρά, επίσκεψη που είχε συνδυαστεί με χρησμό του περί εκλογών (Οι οποίες παρευθύς μας προέκυψαν).
Δεν θα σταθούμε στις τυπικές πλέον οικειότητες και τις αδεξιότητες – π.χ. την ευγενική φράση στα Ελληνικά του Κέρρυ, που κατέστησε πανευτυχή τον δικό μας Νίκο Κοτζιά (ήταν και η γιορτή του χθές), σε αποζημίωσή του που τον είχε στήσει (ο Κέρρυ τον Κοτζιά) στο πλατύσκαλο του ΥΠΕΞ όπου είχε κατέβει να τον προϋπαντήσει, ενώ ο ίδιος (ο Κέρρυ) έμεινε επί τρία λεπτά στην λιμουζίνα του τηλεφωνώντας… Όμως, η ατζέντα της επίσκεψης – προσφυγικό/μεταναστευτικό, τρομοκρατία, συν οικονομία, συν Κυπριακό – είναι βέβαιο ότι έκρυβε για την Ελληνική πλευρά δυσάρεστες αφυπνίσεις. Πρώτη (να δούμε όμως πόσο μακριά πήγε το πράγμα…), η διασύνδεση προσφυγικού και διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών από την Ελλάδα με την τρομοκρατική απειλή – την μόνιμη Ερινύα των ΗΠΑ. Οι δικοί μας ξύπνησαν όταν συνειδητοποίησαν ότι (σωστά ή λάθος, δίκαια ή άδικα) μόνον άμα πεισθούν οι Αμερικανοί ότι πληρούνται οι δικές τους προδιαγραφές ασφαλείας, μόνο τότε θα συνεχίσουν οι από Ελλάδα ταξιδιώτες να μπαίνουν χωρίς βίζα/με ESTA στις ΗΠΑ: πρακτικό, αλλά και βαριά συμβολικό αν υπάρξει οπισθοχώρηση.
Το δεύτερο, είναι τα οικονομικά: εδώ όλοι ακούσαμε τις ανωδυνότητες περί αγαθών προθέσεων, την έκκληση (προς τους δικούς του, τον Αμερικανικό κόσμο) να do business in Greece, και άλλα που είχε ακούσει στην Νέα Υόρκη στο προ καιρού πέρασμά του ο Αλέξης Τσίπρας. Όμως η ουσία είναι αλλού: ήταν στο ότι οι ΗΠΑ επανέλαβαν την πολύτιμη στήριξη προς Ελλάδα στην περιπέτειά της στα χέρια των Ευρωπαίων “εταίρων” – αλλά μόνον εφόσον we stick with the Programme/τηρούμε πιστά τις προδιαγραφές του Μνημονίου. Το τρίτο ήταν το Κυπριακό: σ’ αυτό θα επανέλθουμε χωριστά.
Δείτε όμως και το άλλο: ενώ τον Κέρρυ τον ανέμεναν στο Μαξίμου, “προέκυψε” ότι ξεκίνησε με επίσκεψη στην ΜΚΟ Δίκτυο Μεταναστών “Μέλισσα”, στην Πλατεία Βικτωρίας. Εκεί φιλοξενούνται – όσο γίνεται… – προσωρινά μετανάστες, ιδίως μητέρες με παιδιά, στο πέρασμά τους από την Ελλάδα. Μην σταθείτε εδώ, στο συμβολικό της κίνησης: δείχνει και το πώς, υπό ποιο πρίσμα βλέπουν οι ΗΠΑ τον ρόλο της Ελλάδας αυτόν τον καιρό.
Ήδη, επισκεπτόμενος την Αθήνα ο Αυστριακός Καγκελλάριος Βέρνερ Φάϊμαν – την πρώτη φορά που είχε έλθει στις 16/17 Ιουνίου, στην μέση της διαπραγματευτικής κρίσης του ευρώ, όχι την δεύτερη οπότε “εγκαινίασε” το κάθε τόσο πέρασμα ξένων επισήμων στην Λέσβο… – είχε με μεγάλη επιμέλεια επισκεφθεί τα Παιδικά Χωριά SOS στην Κυψέλη, καθώς και το Κοινωνικό Ιατρείο στον Ευαγγελισμό. Μιλώντας, τότε, για “πραγματικά υπέροχες και εντυπωσιακές πρωτοβουλίες […] Σέβομαι απόλυτα την δουλειά αυτών των ανθρώπων”. Να τα καταγράφουμε, αυτά.
