Αντιλαμβανόμαστε ότι ο αναγνώστης μπορεί να μην έχει την διάθεση να παρακολουθεί τις λεπτομέρειες των εξελίξεων στην Γερμανική πολιτική σκηνή – ακόμη κι αν συνειδητοποιεί ότι από τις εξελίξεις αυτές, από τις ασταθείς ισορροπίες που διαμορφώνονται στο (παραδοσιακά σταθερό) Γερμανικό πολιτικό σύστημα, από το αλογοπάζαρο για τον σχηματισμό Κυβέρνησης Συνασπισμού ή από το τυχόν αδιέξοδο και το ενδεχόμενο νέων εκλογών αν δεν υπάρξει λύση (αδιανόητα πράγματα για Γερμανία!) εξαρτάται όχι μόνον η πορεία των δικών μας – των Ελληνικών – πραγμάτων τους μήνες που έρχονται, αλλά και πλήθος εξελίξεων και ισορροπιών στην «Ευρώπη». Και όμως, τα δρώμενα στην Γερμανία αυτών των εβδομάδων καλό θα ήταν να παρακολουθούνται. Από κοντά.
Η συνεισφορά μας: είναι δεδομένο ότι οι διαπραγματεύσεις για σχηματισμό μιας Κυβέρνησης «Τζαμάϊκα», δηλαδή Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών – Φιλελευθέρων – Πρασίνων έχουν μπλοκάρει. Φυσικά, ο καθένας ρίχνει την ευθύνη στον διπλανό. Ενώ όμως οι αντιρρήσεις των Πρασίνων έχουν περισσότερο ιδεολογικοτρόπο χαρακτήρα – π.χ. δεν δέχονται με τίποτε να συνεχισθεί η διαδικασία απέλασης/επαναπατρισμού Αφγανών μεταναστών, των οποίων απορρίπτονται μαζικά οι αιτήσεις ασύλου από τον καλολαδωμένο πλέον διοικητικό μηχανισμό των Γερμανών – ενώ ο προβληματισμός των Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών ανάγεται περισσότερο στην αντίρρησή τους να δειχθούν πιο ενδοτικοί προς τους «μικρούς» συνεταίρους τους – παράδειγμα η τάση τους να «σπάσουν» το πανίσχυρο Finanzministerium, αν διάδοχος του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε αναδειχθεί Φιλελεύθερος – η πιο σκληρή στάση προέρχεται, ακριβώς, από τους Φιλελεύθερους/FDP.
Μολονότι «ευαίσθητα» ζητήματα όπως το Ελληνικό και οι προοπτικές του αφέθηκαν συνειδητά και επιμελώς εκτός διαπραγματεύσεων (ακριβώς προκειμένου να μην τις φρενάρουν) μέτωπα όπως της δημιουργίας Προϋπολογισμού της Ευρωζώνης ή της μετεξέλιξης του ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο συναντούν «κάθετη» αντίθεση των Φιλελευθέρων και του εμβληματικού ηγέτη τους Κρίστιαν Λίντνερ (ο οποίος, για να αυξήσει την πολιτική πίεση, επανήλθε στην θέση ότι δεν θα δίσταζε να δεχθεί νέες εκλογές, σε περίπτωση αδιεξόδου).
Εν τω μεταξύ, η συνάντηση Κορυφής στο Μέγαρο των Ηλυσίων του Γερμανού προέδρου Φρανκ-Βάλτερ Στάινμάγιερ με τον Γάλλο ομόλογό του Εμμανουέλ Μακρόν το περασμένο ΠαρασκευοΣάββατο όπου σημειώθηκε (και καταγράφηκε με εμφατικότητα) σύμπνοια για την «επείγουσα ανάγκη» να προωθηθεί «επανίδρυση της Ευρώπης», αντί να αμβλύνει επιδείνωσε το κλίμα. (Βέβαια, η έκφραση «ομόλογος» για τον Στάϊνμαγιερ δεν κυριολεκτείται με αναφορά στον Μακρόν: ο Γάλλος Πρόεδρος διαθέτει πλήρη εκτελεστική εξουσία, ενώ ο Γερμανός είναι τιμημένος πλην απολύτως διακοσμητικός. Συμβολική ήταν και η συνάντησή τους με αφορμή την ιστορική ανακωχή της 11ης Νοεμβρίου που σταμάτησε την σφαγή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επίσκεψη στα χαρακώματα του Hartmannswillerkopf/Vieil Armand των Αρδεννών, με 30.000 νεκρούς το 2015, αντικείμενο είχε να θυμίσει τι προσπάθησε να αποκλείσει η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Ακριβώς, λοιπόν, οι Φιλελεύθεροι εκτιμούν ότι η μη-ευθυγράμμισή τους με τους «Ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς» Μέρκελ θα τους αποδώσει πολιτικά/σε ψήφους καθώς το κύμα Ευρωδιστακτικότητας ανεβαίνει. Σε μια Γερμανία όπου το πρωτοσέλιδο της Die Welt αφιερώνεται στο πώς 20% των Γερμανών ζει σε φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό – και τούτο όταν η οικονομία πάει μια χαρά! Ενώ η μέση τάξη αποδομεί τις καταθέσεις και τις τοποθετήσεις της για να διατηρήσει το επιθυμητό βιοτικό της επίπεδο.
Το ξαναλέμε, λοιπόν: όταν – και όπως! – συζητηθούν τα Ευρωπαϊκά στην Γερμανία, επικίνδυνα πιθανό να γίνει η Ελληνική υπόθεση αιχμή της αντιπαράθεσης . Μην ξεχνούμε ότι οι υπερσυντηρητικοί της AfD , που «τρύγησαν» ψήφους από τους FDP και την Χριστιανοδημοκρατία, ως κίνημα αμύνης κατά της Ελληνικής υπόθεσης ξεκίνησαν. Προτού ανακαλύψουν το μεταναστευτικό…
