Το οικοδόμημα ακλόνητης σταθερότητας, με μια διάσταση μεγαλείου που είχε στήσει για τον εαυτό της – και, εδώ που τα λέμε, είχαμε υπερπρόθυμα αγοράσει λίγο-πολύ όλοι μας – η Γερμανία «της τέταρτης θητείας Μέρκελ» (ας το πούμε έτσι) αρχίζει να ξεφτίζει. Παράξενα γρήγορα.
Δείτε μια σειρά από δείγμα γραφής: ο ένδοξα ναφθαλινοποιημένος Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε, αφού μας εξήγησε ότι οχτώ χρόνια κόπων υπήρξαν αρκετά γι αυτόν και ότι (περίπου) ο ίδιος είχε επιλέξει να απαγκιστρωθεί από το υπουργείο Οικονομικών και την μέσω Eurogroup κυριαρχία του στην Ευρωζώνη, ενώ ήδη πορεύεται για την Προεδρία του Μπούντεσταγκ… απαίτησε να παραβρεθεί σε ένα ακόμη Eurogroup, το σημερινό. Ενώ, μικρή λεπτομέρεια, έχει ήδη ονοματισθεί ο διάδοχός του Πέτερ Αλτμάγιερ – όχι ο έσχατος των κομπάρσων, αφού διετέλεσε επικεφαλής του επιτελείου της Καγκελαρίου Μέρκελ. «Εύλογο» βέβαια να θέλει ο φίλος της Ελλάδας Βόλφι ένα τελευταίο χειροκρότημα, δίνοντας μάλιστα το εναρκτήριο λάκτισμα της εξαιρετικά ολισθηρής συζήτησης περί Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου – αλλά με μπρίο υποσκάπτει σαν νάταν Βαλκάνιος πολιτικός το κύρος του διαδόχου του.
Δείτε το κι αλλιώς: ορίζοντας «δικό της άνθρωπο» στο πηδάλιο του Finanzministerium η Άνγκελα Μέρκελ – έστω και για μεταβατική λειτουργία – μήπως δίνει ένα μήνυμα, προκαταβολικά, σε όποιον οι ισορροπίες δημιουργίας Κυβέρνησης Συνασπισμού οδηγήσουν στο κομβικό αυτό πόστο ότι… το χαρτοφυλάκιό του θα βρίσκεται «κάπως» υπό το βλέμμα της Καγκελαρίου; Ακόμη κι αν είναι ο μαχητικός, φιλόδοξος και με φιγούρα διαφήμισης οδοντόκρεμας επικεφαλής των Φιλελευθέρων/FDP Κρίστιαν Λίντερ, δε…
Μην σπεύδουμε όμως να τοποθετήσουμε σε υπερυψηλό βάθρο την ίδια την Mutti/μανούλα Άνγκελα. Διότι, για παράδειγμα, οι Πράσινοι της «επέβαλαν» ένα δυσάρεστο γύμνασμα , το οποίο παρευθύς ανέλαβε να εκτελέσει. Πώς; Εξηγώντας ότι οι ίδιοι δεν προτίθενται με τίποτε να μπουν σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για ενδεχόμενη συμμετοχή σε Κυβέρνηση Συνασπισμού, αν πρώρα δεν ξεκαθαρίσει η ίδια τις σχέσεις του (δικού της) CDU με το μικρότερο αδελφάκι, τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας (το ακόμη συντηρητικότερο CSU). Γι αυτό είναι που η κυρία Μέρκελ βρέθηκε επειγόντως στο Μόναχο – όπου ο επικεφαλής του CSU μαχητικός Χόρστ Ζεεχόφερ αισθάνεται την δική του καρέκλα να τρίζει (εκλογές στην Βαυαρία έχουν το 2018, όμως εσωκομματικά ο Ζεεχόφερ ήδη αμφισβητείται) και «τραβάει» προς τα δεξιά.
Επειδή περί τραβήγματος προς τα δεξιά, όλοι περιμένουν με ανησυχία τα αποτελέσματα της επόμενης Κυριακής στο (μικρό) κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας. Που αυτήν την στιγμή κυβερνάται από την Χριστιανοδημοκρατία, αλλά εκεί είναι που αναμένεται με κάποιο άγχος το επόμενο βήμα των υπερσυντηρητικών της AfD.
Θέλετε όμως μιαν ιδιόρρυθμη κατακλείδα; Ενώ παραδοσιακά θεωρείται ότι στην Γερμανία «υπάρχει Δημόσια Διοίκηση και κυβερνητική συνέχεια», άρα οι διαπραγματεύσεις για σχηματισμό Κυβέρνησης μπορούν να κρατούν επι βδομάδες αν μη επι 3μηνο και βάλε, ετούτη την φορά ήδη το οικονομικό κατεστημένο διακινεί το μήνυμα: «καθυστέρηση στον σχηματισμό [αξιόπιστης] Κυβέρνησης θα έκανε κακό στην οικονομία». Ακόμη και για ενδεχόμενη Κυβέρνηση Μέρκελ-μειοψηφίας γίνεται λόγος. Ενώ πιέζονται οι καθημαγμένοι Σοσιαλιστές/SPD να μετάσχουν σε Μεγάλο Συνασπισμό (με «αντάλλαγμα» άλλον – πλην Μέρκελ – στην Καγκελλαρία).
Δεν σας θυμίζει – λέμε τώρα! – κάτι από Ιταλοποίηση όλο αυτό;
