Μετά και την τρομοκρατική επίθεση στην Βαρκελώνη, που “προσθέτει” την Ισπανία στην πρόσφατη σειρά Ευρωπαϊκών χωρών με πλήγματα τα οποία οργανώνονται από τον ISIS – ή, πάντως, που την ευθύνη τους δεν βραδύνει να αποδεχθεί το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος, την στιγμή, που περιέρχεται σε ακραία πίεση στην Συρία – Γαλλία, Βέλγιο, Μεγ. Βρετανία, Γερμανία, προσλαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερη επικαιρότητα δυσάρεστες εκτιμήσεις. Ότι, με την συνολική υποχώρηση του ISIS στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, “απελευθερώνονται” αρκετές χιλιάδες μαχητές του Ισλάμ. Οι οποίοι καθίστανται διαθέσιμοι για δράση στην Ευρώπη.
Οι αριθμοί που διακινούνται δεν λένε τίποτε, καθώς οι αρχές ασφαλείας – ακόμη και στην πλέον δομημένη και έμπειρη εκδοχή τους: την Βρετανική – σε επίπεδο πρόληψης δεν έχουν να δείξουν κάτι το ουσιαστικό! (Βέβαια, μετά από κάθε πλήγμα ανακοινώνονται αναδρομικά “σιωπηλές επιτυχίες” αποτροπής. Ασφαλώς, δε, αυτού του είδους η δραστηριοποίηση δεν γίνεται κάτω από τους προβολείς της δημοσιότητας…). Ούτως ή άλλως, η νέα γενιά επιθέσεων, που ακολουθήθηκε και στην Ισπανία με τρομακτική “αποτελεσματικότητα” σε αριθμό θυμάτων – η επίθεση με φορτηγό ή και βανάκια σε πλήθος ανθρώπων, από την Promenade des Anglais ή την London Bridge μέχρι, τώρα, την Las Ramblas- ουσιαστικά δεν αποτρέπεται. Προσοχή όμως: και στην Γαλλια και στο Βέλγιο και τώρα στην Ισπανία, υπήρχαν παράλληλα ευρήματα που υποδηλώνουν προετοιμασία “υψηλότερης τεχνολογίας”: εκρηκτικές πρώτες ύλες, φιάλες προπανίου…
Πάντως, το φάσμα του ”επαναπατρισμού” εκατοντάδων, ή και χιλιάδων – μιλούν για 2.000 έως και 5.000 – ανθρώπων με διαβατήρια συχνά Ευρωπαϊκών χωρών, ιδίως Γαλλίας και Βελγίου, και όχι πρόσφυγες, ανθρώπων όμως που έχουν πολεμήσει και έχουν δει άλλους, συμμαχητές τους να πεθαίνουν στο μέτωπο της Συρίας ή στο Ιράκ, είναι κάτι που δημιουργεί από λογική ανησυχία έως ψυχρό φόβο. Τόσο άμα συνδυαστεί με εκδοχή επιθέσεων πιο “δυτικής” λογικής, με μαχαίρια ή με πυροβόλα όπλα/καλάσνικοφ όπως στο Bataclan και την τότε νύχτα τρόμου στο Παρίσι τον Νοέμβριου του 2015, όσο και αν ξαναφέρει στην πρώτη γραμμή την εκδοχή επιθέσεων αυτοκτονίας με εκρηκτικά. Ή, ακόμη πιο δυσοίωνα, με την χρήση αερίων που όλοι παρακολουθήσαμε στην Συρία.
Απ’ όλο αυτό το φάσμα, τι μας αφορά εμάς; Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα η Ελλάδα έμεινε “εκτός”. Και τούτο παρά το γεγονός ότι γειτνιάζει η χώρα μας – με, ας το πούμε έτσι, διαπερατά σύνορα προς Βορράν – με Αλβανία, σε απόσταση αναπνοής δε (και μέσω ΠΓΔΜ) με Κόσσοβο ή Βοσνία. Όπου ο ισλαμιστικός παράγων είναι ευκολότερα παρών με πυρήνες ή/και “φιλοξενούμενος” , τόσο σε εκδοχή ISIS όσο και Al Nusra/Al Qaeda . Με αφορμή την επανεμφάνιση του φάσματος της τρομοκρατίας στην Βαρκελώνη, τέθηκε και πάλι σε κυκλοφορία η πληροφορία ότι οι Ελληνικές αρχές (με διακριτικότητα που χρησιμεύει εν προκειμένω) έχουν προβεί σε μια ντουζίνα συλλήψεων με υποψία η στοιχεία τρομοκρατίας. Ευτυχώς, στην ίδια περίοδο, οι (με περισσήν ελαφρότητα διακινηθείσες, νωρίτερα) εκτιμήσεις για “διήθηση” τρομοκρατών μέσα από τις αφίξεις προσφύγων/μεταναστών στο Αιγαίο δεν απέκτησαν υπόσταση. Όσο λοιπόν γίνεται πιο χαμηλά την μπάλα – αλλά και πιο αποτελεσματικά.
