Γιατί χαίρονται;

Δεν κατέβαλαν την παραμικρή προσπάθεια, μιντιακά συγκροτήματα και περισπούδαστοι δημοσιολόγοι, να κρύψουν τη χαρά τους, για τα ΟΧΙ, που, σύμφωνα με τις «έγκυρες» πληροφορίες τους, είπαν οι δανειστές προς την κυβέρνηση, για καίρια ζητήματα, που άπτονται της καθημερινής οικονομικής διαχείρισης. Ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα είναι έτσι, ότι τα σχετικά ρεπορτάζ απηχούν την πραγματικότητα και ότι δε θα αλλάξουν μέχρι το τέλος της τρέχουσας διαπραγμάτευσης. Τι είναι αυτό που προκαλεί την «αγαλλίαση» των «τροβαδούρων» της διαπλοκής; Το ενδεχόμενο, επί παραδείγματι, να μην ισχύσει ο ακατάσχετος λογαριασμός, για τους επαγγελματίες που θα χρησιμοποιούν «ηλεκτρονικό» χρήμα, ή να τεθεί υπό αίρεση η εξαγγελία του Πρωθυπουργού, για «πάγωμα» των ασφαλιστικών οφειλών, ώστε να εξασφαλίζεται για τους εν λόγω ελεύθερους επαγγελματίες, ασφαλιστική ενημερότητα. Αντιλαμβανόμαστε ότι μια τέτοια εξέλιξη, ενισχύει την επιχειρηματολογία όσων, για οποιονδήποτε λόγο, αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση. Αλλά, αν, όντως, ακυρωθούν, λόγω του «βέτο» των δανειστών, οι ανωτέρω ρυθμίσεις, ποιος ή ποιοι θα πληγούν; Μπορεί, σε κάποιο βαθμό, να τρωθεί η εικόνα της κυβέρνησης, αλλά οι κυρίως χαμένοι, θα είναι οι δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, που έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο, λόγω της αδυναμίας να ανταποκριθούν στις ασφαλιστικές και φορολογικές τους υποχρεώσεις. Οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση, εκτός του ότι θα πρόσφεραν ανακούφιση στους εγκλωβισμένους συμπολίτες μας, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συμβάλλει και στην εισροή πόρων στα δημόσια, αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού θα υπάρξει «ταμειακή ανάσα» για τις εν λόγω επιχειρήσεις, μικρού και μεσαίου μεγέθους, στη συντριπτική τους πλειονότητα. Άλλωστε, όπως θα όφειλαν να γνωρίζουν όσοι χαίρονται, οι εν λόγω ρυθμίσεις αποτελούσαν χρόνιο και πάγιο αίτημα όλων των συνδικαλιστικών φορέων, της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Δύο τινά συμβαίνουν, επομένως: Ή το αντιπολιτευτικό πάθος τυφλώνει- ιδιαίτερα όταν συνδέεται με συμφέροντα που θίγονται-ή οι εν λόγω «φιλέλληνες» είναι οπαδοί της λογικής «βάστα Σόιμπλε». Λειτουργούν, δηλαδή, ως «βασιλικότεροι των δανειστών», προλαβαίνοντας τις επιθυμίες τους ή παίζοντας το γνώριμο ρόλο του «μπροστινού». Ξέρουμε δα και από άλλες περιπτώσεις, όπως οι παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις, που ήταν αποτέλεσμα «υποδείξεων» κάποιων εγχώριων εργοδοτικών συμφερόντων. Είναι οι ίδιοι, άλλωστε, που, πριν λίγες μέρες, «χειροκροτούσαν» την ωμή παρέμβαση της Κομισιόν, σε βάρος της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ…