Η ματιά της Πόπης Σταυριανού στην αφήγηση του φωτός. Με δύο της φωτογραφίες , μνήμες που ανασαίνουν, συμμετέχει στην έκθεση  «Το Ίχνος του Χρόνου», και κλέβει για άλλη μια φορά τις εντυπώσεις.

Του

Σταύρου Ξηντάρα

 Στην έκθεση  «Το Ίχνος του Χρόνου» της καλλιτεχνικής ομάδας ΔΙΠΟΛΑ / DIPOLA, που παρουσιάζεται στη Χαλκίδα στο πλαίσιο της Mini Biennale Στερεάς Ελλάδος 2025-2026, τα έργα της Πόπης Σταυριανού ξεχωρίζουν με την ιδιαίτερη ποιητική τους δύναμη. Μέσα από τον φωτογραφικό της φακό, ο χρόνος δεν είναι μια γραμμική ακολουθία, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που αναπνέει με το φως και τη σιωπή. H Πόπη Σταυριανού εκφράζει μέσα από τις φωτογραφίες της την μετατροπή του χρόνου σε οπτική εμπειρία, σε αφήγηση.

Η Σταυριανού αντιμετωπίζει τη φωτογραφία ως μέσο μνήμης και αναστοχασμού. Με τη λεπτότητα της ευαισθησίας της, συλλαμβάνει τις σκιές του παρόντος που κουβαλούν τα αποτυπώματα του χθες. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία της, “The history of Greek shadow theatre”, αποτελεί φόρο τιμής στον Ευγένιο Σπαθάρη, με τον οποίο συνεργάστηκε στα πρώτα της βήματα, και ταυτόχρονα μια συγκινητική αναφορά στο φως της ελληνικής ψυχής που αντιστέκεται στη λήθη.

 Η δουλειά της χαρακτηρίζεται από εικαστική καθαρότητα και βαθιά στοχαστικότητα. Κάθε εικόνα της μοιάζει με μικρό ποίημα — ένα αφήγημα χωρίς λόγια, όπου η φωτογραφία γίνεται γλώσσα συναισθήματος και στοχασμού. Η Πόπη Σταυριανού έχει το χάρισμα να βλέπει εκεί που οι άλλοι προσπερνούν, να φωτίζει με τρυφερότητα το εφήμερο και να το μετατρέπει σε κάτι διαχρονικό.

 Με τη συμμετοχή της στην έκθεση «Το Ίχνος του Χρόνου», η Σταυριανού αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως η φωτογραφία, όταν υπηρετείται με αλήθεια και καλλιτεχνική συνέπεια, μπορεί να γίνει ίχνος ζωής και μνήμης — ένα απαλό φως που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και οδηγεί το βλέμμα στο μέλλον.

Με τις  δύο αυτές φωτογραφίες της,  η Πόπη Σταυριανού καταφέρνει κάτι σπάνιο: να συλλάβει όχι απλώς τη μορφή του Ευγένιου Σπαθάρη, αλλά την ίδια την ψυχή του ελληνικού θεάτρου σκιών. Ο φακός της μεταμορφώνεται σε γέφυρα ανάμεσα στο φως και τη σκιά — στα δύο στοιχεία που συνέθεσαν ολόκληρη την τέχνη του Σπαθάρη. Κάθε λεπτομέρεια, κάθε αντανάκλαση, αποπνέει σεβασμό και τρυφερότητα για τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη που άφησε ανεξίτηλο ίχνος στον χρόνο.

 Με εξαιρετική αίσθηση ρυθμού και ατμόσφαιρας, η Σταυριανού καταφέρνει να κάνει το στιγμιότυπο να πάλλεται· δεν βλέπουμε απλώς μια παράσταση, αλλά τη μαγεία της να ζωντανεύει μπροστά μας. Οι φωτογραφίες της δεν είναι απλά τεκμήρια, είναι ποιητικά θραύσματα ενός φωτός που αρνείται να σβήσει.

Όπως σημειώνει ο  Δημήτρης Καρατζάς, εικαστικός, συνιδρυτής ομάδας ΔΙΠΟΛΑ:

“Η έκθεση «Το Ίχνος του Χρόνου» επιχειρεί να φωτίσει ακριβώς αυτή τη διπλή διάσταση: τον γραμμικό χρόνο της ιστορίας (Chronos) και τον υπαρξιακό χρόνο της εμπειρίας (Kairos). Οι χώροι της Χαλκίδας δεν είναι μόνο μνημεία ή υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος· είναι «επιφάνειες αφήγησης», όπου η μνήμη πυκνώνει και το παρόν αποκτά βάθος.

Η τέχνη που εκτίθεται δεν αποσκοπεί απλώς στην αναπαράσταση, αλλά στη δημιουργία αφηγήσεων που επανερμηνεύουν τον χρόνο. Εγκαταστάσεις, πολυμεσικά έργα, γλυπτά και εικόνες λειτουργούν ως γλώσσες που μετασχηματίζουν την εμπειρία σε ιστορία, και την ιστορία σε ζωντανό βίωμα.

Το «Ίχνος του Χρόνου» είναι, τελικά, το αποτύπωμα αυτής της αέναης συνάντησης: του παλιού με το νέο, του ιστορικού με το βιωματικό, του ατομικού με το συλλογικό. Είναι η αφήγηση που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, αλλά ανανεώνεται με κάθε ματιά, με κάθε φωνή, με κάθε παρόν που τολμά να συναντήσει το παρελθόν.”

Πληροφορίες έκθεσης

Έκθεση: Το Ίχνος του Χρόνου – Mini Biennale Στερεάς Ελλάδος 2025-2026

Εγκαίνια: Κυριακή 26 Οκτωβρίου, 12:30 μ.μ.

Χώροι:

Δημοτική Πινακοθήκη Δημήτρης Μυταράς, Χαλκίδα

Αίθουσα «Αριστοτέλης», Δημαρχείο Χαλκίδας

Διάρκεια: έως 12 Νοεμβρίου 2025

Ώρες λειτουργίας:

Καθημερινά 17:30 – 21:00

Σάββατο & Κυριακή 11:30 – 14:00

Καλλιτέχνις: Πόπη Σταυριανού

Instagram: @stavrianoupopi

Βιογραφικό

 Η Πόπη Σταυριανού αποφοίτησε από το Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου ειδικεύτηκε στην Οργάνωση Πολιτιστικών Κέντρων, πραγματοποιώντας πρακτική στην Ιρλανδία και την Κύπρο. Εργάστηκε στο Παιδικό Τμήμα της ΕΡΤ 1 και στην «Ιστορία του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών» ως βοηθός του Ευγένιου Σπαθάρη.

Το 2003 διοργάνωσε το φεστιβάλ «ΔΙΑΡΟΕΣ ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ – ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΝΕΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ» στο Θέατρο ΧΟΡΟΡΟΕΣ. Παρακολούθησε μαθήματα Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας με τον Πλάτωνα Ριβέλλη στον Φωτογραφικό Κύκλο, ενώ φωτογραφίες της έχουν αξιοποιηθεί σε αφίσες και προγράμματα θεατρικών παραστάσεων και κινηματογραφικών φεστιβάλ.

Το 2005 ταξίδεψε οδικώς σε πολλές χώρες της Ευρώπης, καταλήγοντας στο Πόζναν της Πολωνίας, όπου φωτογράφισε την καθημερινότητα στο Ιστορικό Κτίριο της Σχολής Καλών Τεχνών της πόλης — μια εμπειρία που χαρακτηρίζει ως «μεγάλο σχολείο ζωής».

Το 2008 έγινε μέλος του cross art και συμμετείχε στην έκθεση του project UNIQUE στη gallery Kinky Kong. Έχει τιμηθεί με βραβείο από το περιοδικό Madame Figaro και διακρίσεις στον Διεθνή Φωτογραφικό Διαγωνισμό του Ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη» για το θέμα «Ομάδες με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες».

Έχει παρουσιάσει έργα της σε εκθέσεις στην ART BEAT Gallery (Βρυξέλλες), στην Art Gallery L-S Elounda Mare υπό την επιμέλεια της Λιάνας Σκουρλή, καθώς και στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ελευσίνα 2022 και 2023. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με την καλλιτεχνική ομάδα ΔΙΠΟΛΑ, συμμετέχοντας σε εκθέσεις στη Ρώμη, στη Δημοτική Πινακοθήκη Δημήτρης Μυταράς στη Χαλκίδα και στο Platforms Project.