Απηυδισμένος ο Θοδωρής Κατσαφάδος: «Με θυμώνει πολύ, αυτό είναι δόλος»

Γιατί οι νέοι και οι νέες μας πρέπει να παρακολουθούν αρχαία τραγωδία; Να διαβάζουν αρχαία κείμενα;

Γιατί η αρχαία τραγωδία είναι ένα πολύ σημαντικό θεατρικό είδος. Τη θεωρώ βάλσαμο για την ψυχή του θεατή. Οι ήρωες πέφτουν σε ηθικά ολισθήματα, παραπτώματα και μετά τιμωρούνται από τους θεούς και υπάρχει αυτό που λέμε κάθαρσις. Η αλαζονεία των ανθρώπων, ο εγωισμός τους τυφλώνει και πέφτουν σε λάθη. Έπειτα από την πτώση τους έρχεται και η τιμωρία τους και ο θεατής λυτρώνεται. Η αρχαία ελληνική τραγωδία είναι η ιστορία μας και η προίκα μας. Η κληρονομιά μας. Ο πνευματικός πλούτος και η παρακαταθήκη μας στην οικουμένη. Πρέπει να καμαρώνουμε για το αρχαίο ελληνικό θέατρο. Να το προστατεύουμε. Όχι να το παίρνουμε με έναν τρόπο και να το αξιοποιούμε κατά το δοκούν. Να το χρησιμοποιούμε ως άλλοθι για να ανεβάσουμε κάτι άλλο που δεν έχει σχέση με το αρχαίο κείμενο. Αυτό με θυμώνει.

Πως βλέπετε τους πειραματισμούς στην αρχαία τραγωδία;

Σας είπα, με θυμώνει πολύ. Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να πατάμε σε αυτό που λέει το κείμενο, αυτό μόνο έχει ουσία και αξίζει. Αλλιώς, ας γράψουμε ένα άλλο έργο. Δεν μπορούμε να λέμε ότι ανεβάζουμε Αισχύλο, Ευριπίδη, Σοφοκλή, να τρέχει το κοινό για να δει Αισχύλο, Ευριπίδη, Σοφοκλή και να ακούει στο αρχαίο θέατρο φράσεις και θέσεις που δεν υπάρχουν στο αρχαίο κείμενο. Αυτό είναι δόλος. Πες από την αρχή ότι θα ανεβάσεις μια πειραματική παράσταση. Να ξέρει και ο άλλος τι θα πάει να δει.

Αλλά όχι να χρησιμοποιείς ως άλλοθι τον κάθε αρχαίο συγγραφέα για να έρθει το κοινό και στο τέλος να μην καταλάβει τίποτα και να αναρωτιέται τι θέλει να πει ο σκηνοθέτης. Δεν είμαι παλιομοδίτης. Είμαι κλασικός. Θέλω να υπάρχει σεβασμός σ’ αυτά τα έργα. Η αρχαία τραγωδία είναι πάνω από εμάς, πέρα από εμάς. Μιλάει για παναθρώπινες αξίες, έχει διαχρονικά νοήματα. Διακυβεύονται σε αυτές ιδεολογίες και ηθικοί άγραφοι νόμοι.

Πηγή: zappit.gr