Τα επόμενα 40 χρόνια της ασφάλισης και εργασίας στην Ελλάδα, είναι το διακύβευμα της μεγάλης μάχης κυβέρνησης και δανειστών για τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό.
Την ώρα που η κυβέρνηση έχει οχυρωθεί στην «κόκκινη» γραμμή της κατοχύρωσης των κύριων συντάξεων και ξεκαθαρίζει σε όλα τα επίπεδα, πως δεν θα προχωρήσει σε μία δωδέκατη μείωση, οι δανειστές στέλνουν μηνύματα περί συμμόρφωσης με τους όρους του προγράμματος επιμένοντας σε νέα «μαχαίρια» στις ήδη «κουτσουρεμένες» συντάξεις.
Το μεγάλο «στοίχημα» είναι η επίτευξη του στόχου μείωσης της δαπάνης κατά 1,8 δισ. ευρώ. Η επίτευξη αυτού του στόχου με την εύρεση πόρων από εναλλακτικές πηγές, είναι το σωσίβιο που θα σώσει τις συντάξεις.
Όμως η τροχιά ύφεσης που έχει ακολουθήσει η χώρα μέσα στον εφιάλτη των μνημονίων έχει ελαχιστοποιήσει τα περιθώρια ευελιξίας και τους διαθέσιμους πόρους.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες, έχουν ξεκινήσει κυνήγι εύρεσης ισοδυνάμων όπως ο φόρος ένα τις χιλίοις στις τραπεζικές συναλλαγές, η μεταφορά πόρων από τις κλήσεις της Τροχαίας σε ειδικό Ταμείο που θα συσταθεί με σκοπό για την για την διάσωση του Ασφαλιστικού και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.
Όμως σε κάθε στροφή, υπάρχουν εμπόδια τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό.
Μία μάχη σε δύο μέτωπα, καθώς από την μία πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία με τους δανειστές στους όρους της μεταρρύθμισης και να καμφθούν οι αντιρρήσεις των ξένων που επιμένουν σε συρρίκνωση των συντάξεων σε επίπεδα Βουλγαρίας και από την άλλη, να αντιμετωπιστούν οι αντιδράσεις στο εσωτερικό.
Ήδη φορείς της αγοράς, έχουν εκφράσει τις αντιδράσεις τους για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, τονίζοντας πως για τους εργοδότες ανεβάζει το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας και όταν η θέση εργασίας γίνεται πιο ακριβή για τους εργοδότες, αυτό μπορεί να φέρει μείωση των διαθέσιμων θέσεων εργασίας στην αγορά.
Από την άλλη πλευρά, η αύξηση των εισφορών των εργαζομένων, είναι μία έμμεση μείωση των μισθών, που ακόμα και αν είναι μόνο 0,5% στα συμπιεσμένα εισοδήματα των ελλήνων ίσως είναι η στάλα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Όσον αφορά την φορολόγηση των τραπεζικών συναλλαγών, σύμφωνα με εκτιμήσεις, το τέλος ένα τοις χιλίοις θα απέδιδε περίπου 700 εκατ. ευρώ, αν επιβαλλόταν σε όλες τις συναλλαγές ανεξαρτήτως ύψους.
Όμως μαζί με το στρες που έχουν ήδη ασκηθεί στην αγορά από τα Capital Controls έχουν μειώσει σημαντικά τον όγκο των συναλλαγών. Επίσης, αν έμπαινε πλαφόν της τάξης των χιλίων ευρώ ανά συναλλαγή, για να μην επιβαρυνθούν οι καθημερινές συναλλαγές του περισσότερου κόσμου των 50, 100, 200 ευρώ, τότε τα πιθανά έσοδα περιορίζονται σημαντικά.
Αν παράλληλα εφαρμοζόταν και ή άλλη εξαίρεση που βρίσκεται υπό συζήτηση, για τις μεταφορές εντός του τραπεζικού συστήματος, τότε τα έσοδα, θα έπεφταν στα 300 εκατ. ευρώ.
Με τις ενστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, να περιπλέκουν το ζήτημα η κυβέρνηση πρέπει στον επόμενο διαπραγματευτικό κύκλο που ξεκινά με την αρχή του 2016, να πείσει τους δανειστές να βάλουν νερό στο κρασί τους και στην συνέχεια να κάνει ομοίως και εντός των συνόρων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, την Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, το τελικό σχέδιο πλήρως ποσοτικοποιημένο θα αποσταλεί στους δανειστές για να το αξιολογήσουν.
Από τότε μέχρι και την επιστροφή του «κουαρτέτου» στην ελληνική πρωτεύουσα στις 18 Ιανουαρίου, όταν και ξεκινήσει η διαπραγμάτευση που θα κλειδώσει τις παραμέτρους της μεταρρύθμισης, θα συνεχίσει το παζάρι της διαπραγμάτευσης μέσω τηλεδιασκέψεων.
