Εκλογές όπως Ευρωεκλογές; Καμία σχέση!

Καίτοι ο τρόπος με τον οποίο εξέφρασε ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης την απορία του έδωσε λαβή για «παρεξηγήσεις» αλλά και για… «μονταζιέρα», η ερώτηση παραμένει στο τραπέζι: άραγε, αυτό το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών ήθελαν όσοι προοδευτικοί πολίτες είτε δεν ψήφισαν, είτε θέλησαν να τιμωρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωκάλπη;

Βεβαίως, Ιστορία και πολιτική δεν γίνονται με «αν», κατά πώς έλεγε και ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Με άλλα λόγια, το ρολόι του χρόνου δεν γυρίζει πίσω. Ωστόσο, τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών καταγράφηκαν και έφεραν ήδη συνέπειες αλλά και παρενέργειες.

Μερικές μόνο κουβέντες με προοδευτικούς και δημοκράτες πολίτες που αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ στις 26 Μαΐου είναι αρκετές για να πείσουν τον κάθε καλόπιστο παρατηρητή ότι οι εθνικές εκλογές της 7^ης Ιουλίου είναι διαφορετικές, από κάθε άποψη.

Καταρχάς, όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να τις «πολώσει», οι Ευρωεκλογές δεν έχασαν σε μεγάλο βαθμό τον «χαλαρό» χαρακτήρα τους. Δηλαδή, πολίτες που ήθελαν να τιμωρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ είτε έκαναν το «κέφι» τους ψηφίζοντας Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου κτλ, είτε επέλεξαν να στείλουν μήνυμα στο κυβερνών κόμμα δια της αποχής. Και, όσο κι αν δεν γυρίζει πίσω το ρολόι του χρόνου, η εμπεδωμένη αίσθηση που επικρατεί μεταξύ των προοδευτικών πολιτών είναι ότι όσοι προέβησαν σε επιλογές όπως οι προαναφερθείσες, θα αναθεωρούσαν την στάση τους σήμερα, αν ήξεραν ότι οι Ευρωεκλογές θα σηματοδοτούσαν μία τόσο βαριά ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ ή ότι θα προκαλούσαν επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων και εθνικές εκλογές το κατακαλόκαιρο.

Συν τοις άλλοις, αν τα διάφορα «αυτογκόλ» του Κυριάκου Μητσοτάκη  (επταήμερη εργασία, ψυκτικός από το Αιγάλεω, γυναίκα ίσον νοικοκυρά κ.α.) δεν «έπιασαν» στις Ευρωεκλογές, είναι διότι οι πολίτες τελικώς –όσο κι αν ανεπιτυχώς προσπάθησε ο ΣΥΡΙΖΑ να τους πείσει περί του αντιθέτου- δεν φοβήθηκαν ότι από την ευρωκάλπη μπορεί να τους «ξημερώσει» κυβέρνηση ΝΔ με πρωθυπουργό Μητσοτάκη.

Βεβαίως, όλα αυτά ουδόλως σημαίνουν ότι το παιχνίδι μπορεί να γυρίσει εύκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κυβερνών κόμμα μπαίνει όπως όπως σε μία μάχη έχοντας στην πλάτη του μία βαριά ήττα, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για τον «αέρα του νικητή» που επηρεάζει τους αναποφάσιστους. Ωστόσο, όσο αυτή η ήττα δίνει ένα «πλεονέκτημα» στον βασικό του αντίπαλο, τη ΝΔ, άλλο τόσο μπορεί να συσπειρώσει τους δημοκρατικούς-προοδευτικούς πολίτες, που αυτή τη φορά αντιλαμβάνονται ότι το διακύβευμα των εθνικών εκλογών δεν είναι να στείλουν μήνυμα. Είναι ποιος και πώς θα κυβερνήσει αυτή τη χώρα. Σε αυτή τη μάχη, λοιπόν, εξ αντικειμένου τα προγράμματα ενός εκάστου των μονομάχων θα τεθούν επί τάπητος, θα κριθούν από τους πολίτες, θα μετρηθούν, θα βγουν συμπεράσματα. Θα φανούν οι προτεραιότητες του καθενός, αλλά και οι «σκιές» που προσπαθεί να κρύψει. Και, συν τοις άλλοις, μένει να φανεί πώς και αν θα εκδηλωθεί στην κάλπη αυτό που έλεγαν, ήδη από το βράδυ της Κυριακής, όσο «κοψοχέρηδες» δημοκράτες, αριστεροί και κεντροαριστεροί, ήθελαν να στείλουν μήνυμα προτιμώντας τον καναπέ τους ή ψηφίζοντας για την πλάκα τους: «είπαμε να στείλουμε μήνυμα, αλλά όχι κι έτσι»…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ