Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, Μιχελογιαννάκης – και δημοσκοπήσεις

Ηταν απο τις πυκνότερες εικόνες της βδομάδας που πέρασε, όμως κράτησε περισσότερο την προσοχή για την βαβούρα, σχεδόν την γραφικότητα που αναδείκνυε . Δεν θάπρεπε: έκρυψε η εικόνα και ο ήχος την ουσία – που είναι μεγάλη και βαριά. Αναφερόμαστε (και μην χαμογελάς, φίλε αναγνώστη) για την εικόνα των Κρητών αγροτών να προπηλακίζουν αγριωπά, αν και κατά βάθος αρκετά συγκαταβατικά τον ιδιαίτερο εκείνο πολιτικό που είναι ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης. Αφήστε κατά μέρος την διαδρομή του (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-Ανεξάρτητοι-ΣΥΡΙΖΑ) και προσέξτε τι του προσάπτουν και για τι τον εγκαλούν (και πώς προσπαθούσε να αμυνθεί).

Την στάση του στο ασφαλιστικό – και μάλιστα στο αγροτικό, αφού πρόδηλα αγρότες ήταν εκείνοι που του επιτέθηκαν, φραστικά πάντως, και έκαναν ακόμη και έναν Μιχελογιαννάκη να μείνει αποσβολωμένος. Την μεταστροφή του/τις μεταστροφές του, αλλά και… τι στάση θα τηρήσει τελικά: μόλις πήγαινε να ξεφύγει, τον “κάρφωναν”, τον καλούσαν να μην ξαναεμφανιστεί μπροστά τους, τον απείλησαν ακόμη και με κρεμάλες (καλά, εντάξει, ρύμη του Κρητικού λόγου, αλλά η ένταση ήταν εκεί). Έπειτα θυμήθηκε κάποιος ότι έκοβε βόλτες ο Βιαννίτης σύντεκνος με το αυτοκίνητο και τους καλούσε να μην πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ, ότι θα το καταργούσε: πήγε να επεξηγήσει κάτι ο Μιχελογιαννάκης για τις αυριανές προθέσεις “νέου φόρου”, κανείς δεν τον άκουγε! Κάπου, στο τέλος, ξέφυγε μάλιστα η συζήτηση για την απαγόρευση – από πλευράς Τουρκίας – του ανεφοδιασμού του επίσημου (πολεμικού, γαρ) αεροπλάνου Τσίπρα στην Ρόδο – για την προσβολή στην κυριαρχία της χώρας. “Μα την Ρόδο! Την Ρόδο!”.

Αυτή η συσσώρευση των μετώπων και ταυτόχρονη αίσθηση αδιεξόδου σε όλα είναι εκείνη που αποτελεί τον Γολγοθά (και) αυτής της Κυβέρνησης. Η ίδια που εξηγεί την καραμπόλα με την περίπτωση Σγουρίδη ή την άθλια διαχείριση της υπόθεσης Σφακιανάκη από Τόσκα…

Σε απόσταση -υφολογική πάντως – ετών φωτός από τον Μιχελογιαννάκη, αρθρογραφώντας στις πλέον κατεστημένες Ευρωπαϊκές εφημερίδες (FAZ, Le Monde, El Pais, La Reppublica), ο Αντικαγκελλάριος της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ επεσήμαινε ακριβώς αυτό. Με τον δικό του βέβαια τρόπο. Αναφερόμενος στις κατηγορίες και απειλές εναντίον της Ελλάδας για το Προσφυγικό και για απομόνωση της χώρας απο την Σένγκεν (“που δηλητηριάζουν τον Ευρωπαϊκό διάλογο”) και επανερχόμενος στα αδιέξοδα της αξιολόγησης του Οικονομικού Προγράμματος για την Ελλάδα, προειδοποιούσε ότι οι συνεχιζόμενες περικοπές κινδυνεύουν να οδηγήσουν – δηλαδή… οδηγούν ήδη! – σε κοινωνική αναταραχή “και κινδυνεύουν να καταστήσουν την χώρα μη-κυβερνήσιμη”.

Μ’ αυτά/με τέτοια κατά νουν καλούμαστε τώρα να διαβάζουμε τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες -μετά από κάποιες βδομάδες ανάσχεσης – τώρα επανέρχονται στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης της προσοχής. Βέβαια, έτσι που τα πήγαν στο δημοψήφισμα κι ύστερα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, θέλει κουράγια για να δει κανείς δημοσκοπήσεις! Όμως, απ’ εκείνην της MRB που έδειξε σε πρόθεση ψήφου την ΝΔ μπροστά κατά 3,7 μονάδες, ή πάλι Κυριάκο να προηγείται σε καταλληλότητα για πρωθυπουργός (ο δείκτης αυτός δεν δείχνει τίποτε, αλλά πεισματικά μετράται…), εκείνο που περισσότερο διεκδικεί την προσοχή είναι άλλο: η παράσταση νίκης, όπου η ΝΔ φέρεται να προηγείται κατά… 13 μονάδες. Και η μεν έννοια της “παράστασης νίκης”, είναι κάτι το ελάχιστα απτό – πλην απ’ όταν εμμένει, και τούτο κοντά σε στήσιμο κάλπης. Όμως… τέτοια αλλαγή διάθεσης, τέτοια δυσπιστία τόσο κοντά στην ετυμηγορία του Σεπτεμβρίου σημαίνει ότι εμείς – οι ψηφοφόροι – πρέπει να αναρωτηθούμε, στα σοβαρά, μην κι εμείς οι ίδιοι παίζουμε με την μη-κυβερνησιμότητα.