Τώρα, οι δημοσκοπήσεις αποδεικνύονται δηλητηριασμένο δώρο.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο παλιός εννοείται, με τίποτε δεν θέλησε να εισαγάγει στην πολιτική συλλογιστική του το (ακόμη) νέο εργαλείο στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, στην δεύτερη θητεία του. Του το παρουσίασε και ο Τάκης Λαμπρίας και ο Γιώργος Δροσος, χρησιμοποιώντας μάλιστα το καθοριστικό επιχείρημα ότι “και ο Στρατηγός Ντε Γκωλ” το είχε αποδεχθεί. (Ίσως η άρνηση του Κ. Καραμανλή να συμφιλιωθεί με τα γκάλοπ να ανάγεται στην διαβόητη – μη-δημοσιευθείσα – δημοσκοπηση του “ΑΝΤΙ”, του Μαρτίου 1967 που την πρόλαβε η Χούντα. Τότε, είχε δώσει 21% δημοτικότητα/ καταλληλότητα ως πρωθυπουργού (θα λέγαμε σήμερα) στον Καραμανλή, 16% στον Ανδρέα Παπανδρέου, 13% στον Γεώργιο Παπανδρέου, 4% στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο…).
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, πιο εξοικειωμένος με το εργαλείο αυτό και λόγω Αμερικής, δεν θα πρέπει να είχε δυσαρεστηθεί ούτε τότε, ούτε όταν στην πολύκροτη δημοσκόπηση της “Ελευθεροτυπίας” (παρουσίαση Γιώργου Βότση/Λούη Δάνου) Φεβρουάριο/Μάρτιο του 1976 βρέθηκε με δημοτικότητα 38% έναντι 44% του Κ. Καραμανλή…. Σαφώς περισσότερη ευχαρίστηση, πάντως, του προξένησε δημοσκόπηση – πάλιν στην “Ελευθεροτυπία” – πριν τις εκλογές του 1977, που έδινε ΠΑΣΟΚ στο 21-25%, έναντι 11-12% του τότε Κέντρου/ΕΔΗΚ, 6-7% της (τότε) Συμμαχίας ΚΚΕεσ/ΕΔΑ/Σοσ.Πορεία/Σοσ. Πρωτοβουλία και 9-10% του ΚΚΕ… (Τότε ανέκυψαν και τα πρώτα έντονα παράπονα για “κατασκευασμένα γκάλοπ”. Οι καημένες οι κάλπες είπαν βέβαια τα δικά τους).
Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί, πέρα απο τις ενδιαφέρουσες αντιδράσεις φίλων και γνωστών στα όσα επιχειρήσαμε να σκεφθούμε χθες βάσει της δημοσκόπησης ΠΑΜΑΚ για τις στρατηγικές (καλά, εντάξει! μια λέξη είπαμε…) επιλογές των δύο μεγάλων κομμάτων – οι τωρινές δημοσκοπήσεις δεν συγκρίνονται με τίποτε με τις τότε, σε λεπτομεριακότητα και μεθοδολογία, ιδίως οσον αφορά τις μετακινήσεις; αυτό βέβαια δεν τις προφύλαξε απο τις πασίδηλες αστοχίες – είχαμε και την δυσάρεστη σύμπτωση των δημοσκοπικών αυτών ευρημάτων με την αναταραχή στις εσωτερικές σχέσεις της υπό εκκόλαψιν ΚεντροΑριστεράς.
Βέβαια, ένας Άγγλος θάλεγε “a storm in a teacup”, όμως είναι δύσκολο να αποσυσχετίσει κανείς την αιφνίδια γρατζουνιά από πλευράς του ΠΟΤΑΜΙΟΥ απο το στάσιμο ποσοστό 1,5% που “έλαβε” ως μέτρηση. ή, πάλι την ελάχιστα φιλική αντίδραση/”απάντηση” του ΠΑΣΟΚ/ΔηΣυμπ με την δική του άνοδο απο το 4,5% στο 5,5%.
Βέβαια, θα αρκούσε η αναγωγή στην λαϊκή θυμοσοφία του “κακό χωριό τα λίγα σπίτια”. Όμως το τεχνοκρατικό επίχρισμα των δημοσκοπήσεων μεγεθύνει τις αντιδράσεις…
