Βρέθηκε ο ένοχος

Παρακολουθώντας την αρθογραφία ένθερμων υποστηρικτών της «πάση θυσία» λύσης, στο Κυπριακό, πληροφορούμαστε ότι βρέθηκε, επιτέλους, ο «μεγάλος ένοχος», για το «ναυάγιο» του Μον Πελεράν.

Τίθεται, έτσι, τέρμα στην «άγονη διαμάχη», για το αν την ευθύνη φέρει η ελληνοκυπριακή ή η τουρκοκυπριακή πλευρά. Κανείς απ’ τους δύο, μας λένε οι εν λόγω Ελληνοκύπριοι αναλυτές, μαζί δε και κάποιες ελλαδικές ηγεσίες. Αποκλειστικά υπεύθυνος, κατά τη δική τους λογική, είναι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος, κατά τη γνώμη τους, «τορπίλισε» τις συνομιλίες, με τις «εμπρηστικές» δηλώσεις του! Ακριβέστερα, με το γνωστό «έγγραφο εργασίας», με το οποίο ο Νίκος Κοτζιάς, υπενθύμιζε, απλώς, ότι δεν είναι νοητή οποιαδήποτε λύση, που δε θα τερματίζει το καθεστώς των εγγυήσεων και, φυσικά, δε θα προνοεί για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων! Άπαγε της βλασφημίας. Δηλαδή, κατά τους εν λόγω αναλυτές, η λύση που διακαώς επιθυμούν, θα περιλαμβάνουν τη διατήρηση του καθεστώτος των εγγυήσεων, αλλά και τη διατήρηση, στο διηνεκές, των κατοχικών στρατευμάτων. Άραγε, μήπως είναι εξίσου «ένοχος» και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που, χθες μόλις, υπενθύμισε ότι στην Τουρκία δεν υπάρχουν δύο «δημοκρατίες», αλλά δυνάμεις κατοχής; Μήπως και ο Προκόπης Παυλόπουλος «ερεθίζει» τον κ. Ερντογάν, αλλά και την κεμαλική αντιπολίτευση, που συμπίπτουν στην «αναθεωρητική» πολιτική της γειτονικής χώρας, όπως με εκπλήσσουσα αφέλεια(;) αφήνουν να εννοηθεί;

Αλλά, αν δεν κάνουμε λάθος, η κατάργηση των εγγυήσεων, όπως και η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, αποτελούν τις εκ των ουκ άνευ προϋποθέσεις, που θέτει η ελληνοκυπριακή πλευρά, για την τελική λύση. Μήπως, εν τέλει, «τα λένε στη νύφη για να τ’ ακούει η πεθερά»; Μήπως, τελικός αποδέκτης της πολεμικής είναι ο ίδιος ο πρόεδρος Αναστασιάδης; Μήπως, άραγε, στο όνομα της «πάση θυσία» λύσης, θα έπρεπε, όχι μόνο να παραμείνουν οι κατοχικές δυνάμεις, αλλά να διαθέτουν και επεμβατικά δικαιώματα, όπως, απ’ ότι κυκλοφορεί, επιζητεί η τουρκοκυπριακή πλευρά, δηλαδή η Άγκυρα; Από τη στιγμή δε, που ούτε οι ίδιοι αρνούνται τη σχέση υποτέλειας της τουρκοκυπριακής «διοίκησης» προς τον τουρκικό «Μεγάλο Αδελφό», δεν αντιλαμβάνονται ότι η λύση-έκτρωμα, υπέρ της οποίας συνηγορούν, θα σημάνει, εκ των πραγμάτων, τη μετατροπή της σημερινής, ενιαίας, κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας, σε «μεταμοντέρνο» προτεκτοράτο της Άγκυρας; Δηλαδή, στην απόλυτη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής;