Τρόφιμα για τους άπορους αντί για δώρα έφεραν οι καλεσμένοι!
Μια βάπτιση ξεχωριστή από τις άλλες, στο πνεύμα των χαλεπών καιρών που διανύει η χώρα μας, πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Η περίπτωση της βάπτισης του μικρού Νικόλα πριν από λίγες ημέρες θα μείνει σίγουρα αξέχαστη τόσο στους προσκεκλημένους όσο και στην εθελοντική ομάδα της Κίτρινης Αποστολής.
Με πρωτοβουλία των γονιών του νεοφώτιστου, ζητήθηκε από τους καλεσμένους στο μυστήριο να προσφέρουν ως δώρο τρόφιμα για την στήριξη άπορων οικογενειών, τα οποία στην συνέχεια διατέθηκαν στην Κίτρινη Αποστολή με σκοπό την διανομή τους.
Παράλληλα, τα χρήματα που σκόπευαν να διαθέσουν για μπομπονιέρες δόθηκαν στον φιλανθρωπικό σύλλογο «Ηλιαχτίδα».
Με αυτή την άκρως συγκινητική πρωτοβουλία κατάφεραν να συγκεντρώσουν 20 συσκευασίες παιδικές κρέμες, 120 συσκευασίες κονσέρβες, 40 κιλά αλεύρι, περίπου 50 κιλά όσπρια, 160 κιλά μακαρόνια, 60 κιλά ρύζι, 280 κουτιά γάλα εβαπορέ, συσκευασίες με μπισκότα, μαρμελάδες, ζάχαρη και άλλα αγαθά.
Το φιλεύσπλαχνο ζευγάρι, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, έστειλε επιστολή προς τους εθελοντές της «Κίτρινης Αποστολής» στην οποία γράφουν μεταξύ άλλων:
«Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, αλλά θα θέλαμε να μοιραστούμε κάποια από αυτά, με μοναδικό λόγο να βρεθούν μιμητές. Καλέσαμε 140 άτομα εκ των οποίων περίπου τα 35 ήταν παιδιά. Εκ των προτέρων ξέραμε ότι 8 άτομα δε θα έρθουν λόγω υποχρεώσεων. Από τους καλεσμένους μας υπήρχαν άνεργοι, ημιαπασχολούμενοι, εποχικοί, απλήρωτοι κτλ κτλ… Ήρθαν όλοι! Και αυτό θέλαμε! Θέλαμε να έρθουν οι συγγενείς, φίλοι μας και οι γνωστοί μας, για να περάσουμε ωραία και όχι για να μας φέρουν τα “δώρα” και τα φακελάκια, για να βγάλουν την υποχρέωση της πρόσκλησης. Αλλά θέλαμε να έρθουν με τα δώρα τους!».
Οι περισσότεροι από τους καλεσμένους, εμφανώς ενθουσιασμένοι με αυτή την γενναιόδωρη κίνηση στην οποία συμμετείχαν και οι ίδιοι, σχολίαζαν ότι ήταν η πιο ωραία βάφτιση που έχουν παραβρεθεί. «Πρώτη φορά πάμε σε μυστήριο και χαιρόμαστε τόσο για το δώρο που κάνουμε..» τόνιζαν με ικανοποίηση και υπερηφάνεια.
Ωστόσο, αυτό που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης αλλά και προβληματισμού ήταν το σχόλιο του αδερφού του Νικόλα, μόλις 3, 5 ετών, που ακούστηκε κάποια στιγμή να λέει «μπαμπά, πολλά τρόφιμα φέρανε, τόσο πολλά παιδάκια δεν έχουν φαγητό;».
«Ευκαιρίες υπάρχουν! Πολλοί από μας έχουν παιδιά που πάνε παιδικούς σταθμούς, σχολείο, νηπιαγωγείο. Κάποιοι από μας ίσως είναι παιδαγωγοί ή έχουν παιδικούς σταθμούς. Γίνονται τουλάχιστον τρεις γιορτές τον χρόνο, Χριστούγεννα, Aπόκριες, καλοκαίρι. Ας προτείνουμε λοιπόν στους δασκάλους μας να το κάνουν πράξη, όποιο παιδάκι μπορεί, ένα πακέτο μακαρόνια. Μπορούμε να βοηθήσουμε, αρκεί να το θέλουμε!
Σίγουρα δε θα αλλάξουμε τον κόσμο, θα τον κάνουμε όμως λίγο καλύτερο… Kαι το σημαντικότερο, τα παιδιά μας θα γίνουν Άνθρωποι και θα είναι ίσως το μεγαλύτερο μάθημά τους!» καταλήγουν στην επιστολή τους οι γονείς του μικρού Νικόλα, που όταν μεγαλώσει θα είναι πολύ περήφανος για αυτούς και για το δώρο ανεκτίμητης αξίας που προσέφεραν στους συνανθρώπους τους.
Τρόφιμα αντί για… κουφέτα
Όλο και πιο συχνά πλέον ζευγάρια συνδυάζουν σημαντικές στιγμές της ζωής τους όπως ο γάμος ή η βάφτιση του παιδιού τους με την προσφορά στους αναξιοπαθούντες Έλληνες πολίτες.
Σε μια τέτοια πράξη ανθρωπιάς προχώρησαν δύο νέα παιδιά, τα οποία την πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής τους σκέφτηκαν όσους βιώνουν την κρίση καθημερινά, αντιμετωπίζοντας προβλήματα κάλυψης ακόμα και των βασικών τους αναγκών.
Η Ρόζμαρι και ο Στέλιος, αποφάσισαν να κάνουν μια ιδιαίτερη δωρεά στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Μαλεβιζίου, και έτσι αντί για μπομπονιέρες στο γάμο τους, διέθεσαν το ποσό των 200 ευρώ για την αγορά τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους δικαιούχους της δομής.
Ο Δήμαρχος Κώστας Μαμουλάκης ευχαρίστησε τους νεόνυμφους και σε δηλώσεις του τόνισε: «Είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο το γεγονός ότι παρά τα μύρια όσα προβλήματα αντιμετωπίζει ο κόσμος, η διάθεση για κοινωνική προσφορά ολοένα και μεγαλώνει. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Ρόζμαρι και τον Στέλιο για την προσφορά τους, να τους ευχηθώ να είναι πάντα γεροί και δυνατοί και να μπορούν σ’ ολόκληρη τη ζωή τους να βοηθάνε τον συνάνθρωπο».
