Βάναυση καταπάτηση της συναίνεσης

Η Βουλή του 2015-2019 (δηλαδή η προηγούμενη) ξεκίνησε τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος σε βάση συναινετική. Οι αλλαγές που προτάθηκαν τελικώς δεν είχαν κάποιο μονόπλευρο χαρακτήρα, δεν ήταν αποκλειστικά αριστερές. Ήταν αλλαγές που όλοι στο πρόσφατο παρελθόν είχαν ζητήσει ή προτείνει. Σήμερα όμως, που η παρούσα Βουλή καλείται να ολοκληρώσει τη διαδικασία αναθεώρησης, η κυβερνητική πλειοψηφία έρχεται να επιβάλλει μια μονόπλευρη τροποποίηση, αδιαφορώντας για την όποια προσπάθεια ελάχιστης συναίνεσης.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλέγεται τελικώς από την κυβερνητική πλειοψηφία και μάλιστα με σχετική πλειοψηφία. Δηλαδή από τη διάθεση από την «παρέα» του εκάστοτε πρωθυπουργού. Αποτελεί καταστρατήγηση του Συντάγματος του 1975, που επεδίωξε την συναίνεση στο θέμα αυτό. Η κυβερνητική πλειοψηφία οδηγεί σε μια συνταγματοποίηση των ιδεολογικών της εμμονών με το αστείο  (και επικίνδυνο) επιχείρημα, ότι αυτή την τετραετία έχει την πλειοψηφία. Το Σύνταγμα όμως δεν αφορά μια τετραετία. Για το Άρθρο 16 (ιδιωτικά πανεπιστήμια) υπάρχει διαχρονικά διαφωνία του ΠΑΣΟΚ πρωτίστως όπως και της Αριστεράς. Και για τις σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους, είναι πολλοί και από το χώρο της ΝΔ που ζητούν ένα εκσυγχρονισμό αυτών των σχέσεων. Είναι μόνο η ΝΔ που θέλει  σήμερα να επιβάλλει παλαιομοδίτικες απόψεις της. Τη  βάναυση καταπάτηση της συναίνεσης, θα την βρει μπροστά της η ΝΔ, όταν θα εκλιπαρεί για συναίνεση και ομοψυχία.