Οι ανακοινΩσεις του υπουργείου Παιδείας για τις «σαρωτικές» (ο ίδιος χαρακτηρισμός επαναλαμβάνεται από όλες τις κυβερνήσεις που αρχίζουν τη «δραστηριότητά» τους με «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις!) αλλαγές στην παιδεία μού θύμισαν τους έντονους προβληματισμούς του υπουργού Παιδείας το 1987 Αντώνη Τρίτση, ο οποίος, μετά και τους δικούς του πειραματισμούς, πιεζόμενος κι εκείνος από την τότε «εκπαιδευτική πρωτοπορία» , στο τέλος άφησε τις παρακαταθήκες του με την ομιλία -ανακοίνωσή του υπό τον τίτλο «Η ανάκτηση της παιδείας» στη συνάντηση με την ελληνική εκπαιδευτική ηγεσία στο Παλαιό Πανεπιστήμιο Αθηνών στις 8 Ιουλίου 1987.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ομιλία του αυτή ο τότε υπουργός Παιδείας σε κάθε πρότασή του για την «ανάκτηση της ελληνικής παιδείας» ζητούσε τη βοήθεια και της Ακαδημίας Αθηνών, η οποία δεν φαίνεται να ανησυχεί και από τους σημερινούς πειραματισμούς του κ. Φίλη, στον οποίο «μεταφέρω» τον «αντίλαλο» από μερικές επισημάνσεις και παρακαταθήκες του Αντώνη Τρίτση:
«Σοβαρό ζήτημα Παιδείας αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός και η χώρα μας, η σημερινή Ελλάδα… Εκδηλώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας… «Το εκπαιδευτικό οικοδόμημα ως οικοδόμημα Παιδείας είχε σαφή μορφή, σήμερα έφθασε σε κατάσταση α-μορφίας..
«… Η Παιδεία στην οποία πρέπει να στοχεύουμε δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο αβασάνιστων κομματικών και παραταξιακών σκοπιμοτήτων – αυτές την απομακρύνουν…»
«… Καλούμε την Ακαδημία Αθηνών και όλα τα Πανεπιστημιακά Τμήματα να συμμετάσχουν στην συστηματική αξιολόγηση των αναλυτικών προγραμμάτων και των βιβλίων της βασικής εκπαίδευσης…»
«…Δεν υπήρξε σε καμία εποχή του Ελληνισμού δόκιμος δημιουργός που δεν ήταν ταυτόχρονα βαθύς γνώστης της Ελληνικής Γραμματείας στο σύνολό της…
«..Σήμερα πλέον η καλλιέργεια της δημοτικής, της καθομιλουμένης γλώσσας είναι δυνατή όχι πλέον “ενστικτωδώς” από τον ίδιο τον λαό αλλά συστηματικά μέσα από την δόκιμη μελέτη της Ελληνικής Γλώσσας, μέσα από την διαχρονική της εξέλιξη από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Αυτός πρέπει να είναι ο νέος δημοτικισμός…
«… Πέραν από τους εθνικούς λόγους, που επιβάλλουν κατά την κρίση της Πολιτείας τη μελέτη και της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, υπάρχουν και λόγοι Δημοκρατία. Δεν έχει η Πολιτεία το δικαίωμα να αποστερήσει τις λαϊκότερες τάξεις που συνήθως εγκαταλείπουν το σχολικό σύστημα στον 9° χρόνο -Γυμνάσιο- από τον γλωσσικό πλούτο της ελληνικής γραμματείας…».
