Ο Φρανς Τίμερμανς, ένας πολιτικός που έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, διεκδικεί την προεδρία της Κομισιόν.
Στο Κίνημα Αλλαγής πόνταραν στην παρουσία Τίμερμανς στο συνέδριό τους, προκειμένου μέσω του υποψηφίου προέδρου της Κομισιόν να «απαντήσουν» στο κλίμα απομόνωσης της Χαριλάου Τρικούπη στην οικογένεια των ευρωσοσιαλιστών.
Ο Τίμερμανς τους στήριξε, αλλά την ίδια στιγμή, δεν παρέλειψε να φέρει στο προσκήνιο όλα εκείνα τα θέματα που έχουν καταστήσει το κόμμα της Φώφης Γεννηματά απομονωμένο εντός της δικής του πολιτικής οικογένειας στην Ευρώπη: εξήρε την ανάγκη συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Μάλιστα, επισήμανε ότι καταλαβαίνει μεν την «βεντέτα» ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ στο εσωτερικό της χώρας, ωστόσο πρόσθεσε με νόημα ότι… ο πραγματικός εχθρός είναι ο νεοφιλελευθερισμός και η Δεξιά.
Παράλληλα, ο Τίμερμανς, υπογράμμισε την στήριξή του και σε ένα άλλο θέμα που έφερε το Κίνημα Αλλαγής απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ: στη Συμφωνία των Πρεσπών -και μάλιστα το έκανε και στο Μαξίμου, παρουσία του Αλέξη Τσίπρα.
Όχι, ο Τίμερμανς δεν είχε κανέναν σκοπό να εκνευρίσει τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ. Απλώς, ο υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν είπε αυτό που λένε όλοι οι ευρωσοσιαλιστές σε όλη την Ευρώπη: ότι, δηλαδή, αν οι προοδευτικές δυνάμεις δεν συζητήσουν και δεν συμμαχήσουν μεταξύ τους, τότε… η φράση «ζήτω που καήκαμε» θα ισχύει απολύτως για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έστω και αργά, οι ευρωσοσιαλιστές αντιλαμβάνονται τον υπαρξιακό χαρακτήρα των Ευρωεκλογών που έρχονται.
Έστω και αργά, οι ευρωσοσιαλιστές καταλαβαίνουν ότι οι κερκόπορτες στον νεοφιλελευθερισμό που οι ίδιοι άνοιξαν συγκυβερνώντας με τους Δεξιούς σε όλη την Ευρώπη, έχουν πλέον επωάσει το αβγό της Ακροδεξιάς και των αντιευρωπαϊστών, που απειλούν να «αλώσουν» την Ευρώπη.
Για τον λόγο αυτό, σε όλη την Γηραιά Ήπειρο, οι σοσιαλιστές στρέφονται στους Αριστερούς και στους Πράσινους.
Αν, λοιπόν, έδειξε κάτι η παρουσία και οι τοποθετήσεις του μετριοπαθούς Τίμερμανς στην Αθήνα τις προηγούμενες ημέρες, αυτό είναι πως για το Κίνημα Αλλαγής το δίλημμα «ή προοδευτική συμμαχία ή πολιτικός θάνατος» δεν είναι μία βραχυπρόθεσμη κατάσταση με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές, αλλά ένα στρατηγικό δίλημμα διαρκείας που θα κρίνει ακόμη και την ύπαρξη αυτού του κόμματος. Θα κρίνει, δηλαδή, αν πρόκειται για έναν προοδευτικό φορέα στην… σωστή πλευρά του πολιτικού φάσματος ή για έναν βολικό κυβερνητικό μπαλαντέρ με στελέχη που έχουν προ πολλού ραμμένα τα υπουργικά κοστούμια και ταγέρ τους…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
