Τί θα «έλεγε» σε όλους στο Προεδρικό Μέγαρο ένας «εφιάλτης» για το ασφαλιστικό

Έτσι, θα ήθελα να βρισκόταν πάνω από τα κεφάλια τους ένας αόρατος «εφιάλτης», ο οποίος με εκκωφαντική φωνή θα μπορούσε να τούς υπενθύμιζε πολλά που θα γέμιζαν πολλές σελίδες. Ενδεικτικά, θα «άκουγαν», μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα, σχετικά πρόσφατα, αποσπάσματα από ετήσιες εκθέσεις των διοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος μετά το 1997:
– «Σε σχέση με τη διεθνή εμπειρία, δίδεται η εντύπωση ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα στη χώρα μας είναι γενναιόδωρο. Αυτός ο χαρακτηρισμός βασίζεται όχι μόνο στο ύψος των συντάξεων (σε σχέση με τις εν ενεργεία αποδοχές), αλλά και στην «ευκολία» θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος..»
-«Το 33% των συνταξιούχων στη χώρα μας λαμβάνει δύο ή περισσότερες συντάξεις…»
-«Το δικαίωμα για «πλήρη σύνταξη» θεμελιώνεται σχετικά εύκολα, στη χειρότερη περίπτωση μετά από 35 χρόνια υπηρεσία. Στη Γαλλία απαιτούνται 38 χρόνια υπηρεσίας, στη Γερμανία 40 και στην Ολλανδία 49 χρόνια υπηρεσίας. Εξαιρετικά ευνοϊκές είναι οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης γυναικών στη χώρα μας, ιδιαίτερα όσων έχουν ανήλικα παιδιά….»
-«Η ύπαρξη του «εφάπαξ» για πάρα πολλές κατηγορίες ασφαλισμένων, το οποίο ουσιαστικά έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των συντάξεων».
– «Το 40% των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ ανήκουν στα «βαρέα και ανθυγιεινά» επαγγέλματα, με αποτέλεσμα η ηλικία θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος να μειώνεται κατά πέντε έτη..»
-«Το δικαίωμα για την «κατώτατη σύνταξη» θεμελιώνεται πολύ εύκολα (13,5 έτη, που πρόσφατα αυξήθηκαν σε 15 έτη εργασίας) και το ποσό τη σύνταξης αυτής είναι πολύ υψηλό σε σχέση με τις εισφορές που καταβλήθηκαν. ..»
-«Η γενναιοδωρία του συστήματος αντανακλάται και στο ύψος των συσσωρευμένων απαιτήσεων των ασφαλισμένων από τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι υποχρεώσεις των ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα υπερβαίνουν το 150% του ΑΕΠ και είναι από τις υψηλότερες ανάμεσα στις χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ…»
Και η μόνιμη επί δεκαετίες «κραυγή» αγωνίας καταλήγει ως εξής:  «Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι μεσομακροπρόθεσμα είναι δύσκολο να διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση και απαιτούνται άμεσες μεταρρυθμίσεις. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα είναι αναγκαστικά προς την κατεύθυνση της μείωσης των παροχών και της καθιέρωσης αυστηρότερων προϋποθέσεων για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος…»
Αλλά, δυστυχώς, αντί μεταρρυθμίσεων, αποφασίζονταν από όλους … επιτροπές για κομματικές σκοπιμότητες…