Τί θα έλεγε ο Αριστοτέλης για την επιστροφή στην αποτυχημένη συνεταιριστική επιχειρηματική μορφή!

Ελέχθη κι αυτό εν εφιαλτικώ έτει 2016. Κι άντε τώρα να φύγουν γρήγορα οι εφιάλτες που ταλαιπωρούν τη χώρα επί σαράντα περίπου χρόνια και ιδιαίτερα μετά το 2008.

«Η εποχή του εγώ είμαι το αφεντικό του εαυτού του έχει τελειώσει και ίσως τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν», υπογράμμισε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κυρία Χαρά Καφαντάρη, καλεσμένη στην τηλεοπτική εκπομπή του Kontra, τονίζοντας ότι πρέπει να πάμε σε καινούργιες μορφές, όπως οι συνεταιριστικές μορφές, σε μια κοινωνική οικονομία με καινούργια υγιή βάση. «Πρέπει να βρούμε νέες μορφές συνεργατικότητας», είπε χαρακτηριστικά. Όπως, πρότεινε, «οι μικρομεσαίοι πρέπει να συνεταιρισθούν, να κάνουν μια επιχείρηση από κοινού», σημειώνοντας ότι «είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αρχίσει να καλλιεργείται» και διευκρινίζοντας ότι  αυτό θα λειτουργήσει όπως  «θα το δείτε όταν θα έρθει το νέο νομοσχέδιο που θα αφορά την κοινωνική οικονομία». Αλί και τρισαλί, λοιπόν. Διότι αυτό που επαγγέλλεται η κυρία Καφαντάρη είναι πολύ, πάρα πολύ παλαιό, και επεσώρευσε πολλά δεινά στην ελληνική οικονομία εξαιτίας της λειτουργίας του ως «θεσμού», που από αρχαιοτάτων χρόνων κατέδειξε ότι δεν μπορεί να ευδοκιμήσει, διότι προσκρούει σε ανθρώπινες αδυναμίες, τερτίπια και ιδιαιτερότητες και, κυρίως, κομματικές σκοπιμότητες. Υπενθυμίζουμε ότι με την πρώτη μορφή συνεργατισμού, την «κοινοκτημοσύνη», ασχολήθηκε ο Αριστοτέλης στο Βιβλίο του «Πολιτικά» (Βιβλίο Β, 1). Εκεί ο Αριστοτέλης αναλύει το θέμα αυτό με την παρουσίαση δύο συστημάτων διακυβέρνησης μιας πόλης – κράτους, δηλαδή της «κοινοκτημοσύνης» και της «ιδιοκτησίας», δηλαδή του «κομμουνισμού» ή «σοσιαλισμού» και της «ελεύθερης» της «ιδιωτικής» οικονομίας. Διερωτάται, λοιπόν, ο Αριστοτέλης: «Ποιο από τα δύο είναι καλύτερο να εφαρμόσει η πόλη που πρόκειται να κυβερνηθεί σωστά και ποιο το χειρότερο: να υπάρχει κοινοκτημοσύνη ή άλλα να είναι κοινά κι άλλα όχι; Είναι ενδεχόμενο οι πολίτες να μοιράζονται μεταξύ τους και τα παιδιά τους και τις γυναίκες τους και τα αποκτήματα;»

Στις ερωτήσεις αυτές δίνει την πρώτη απάντηση ο ίδιος ο Αριστοτέλης, τονίζοντας ότι «παρουσιάζει πολλές δυσκολίες το να είναι οι γυναίκες κοινές για όλους». Αλλά, πέρα από αυτό προχωρεί στην απαρίθμηση πολλών επιχειρημάτων, με τα οποία καταδεικνύεται ότι το σύστημα της «κοινοκτημοσύνης παρουσιάζει διάφορες δυσκολίες» και ότι «το ισχύον σύστημα, αν μάλιστα βελτιωθεί με χρηστά ήθη και σωστούς νόμους, θα γίνει πολύ καλύτερο, διότι θα συγκεντρώσει ό,τι καλό έχουν και τα δύο συστήματα, δηλαδή και της κοινοκτημοσύνης και της ατομικής ιδιοκτησίας».

Τα επιχειρήματα αυτά, μαζί με άλλα εφιαλτικά, πρόσφατα,  θα παρουσιάσουμε στο επόμενο σχόλιο.