Θέμα πια ψυχιάτρων και όχι οικονομολόγων η μείωση εσόδων παρά την εφιαλτική αύξηση της φορολογίας

ΕΙναι πια θΕμα ψυχιάτρων η μανία με την οποία πριονίζομε το κλωνάρι όπου καθόμαστε ή πώς κακοποιούμε άγρια τους οικονομικούς νόμους για την εξασφάλιση πρόσκαιρων εσόδων, που στη συνέχεια εξανεμίζονται και άντε πάλι από την αρχή.

Απλώς σημειώνω ότι κατά την περίοδο 2009 -20014 η φορολογία στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), αυξήθηκε κατά 5,1 εκατοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2009, ενώ τα έσοδα συνεχώς συρρικνώνονται (από 81,4 δις. ευρώ το «κακό» 2008 στα 48 περίπου δισ. (στόχος) το 2015! Επίσης, υπενθυμίζω ότι στις 4 Μαίου 2015 ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) ανέδειξε με στοιχεία τη δυστυχία να είσαι Έλληνας φορολογούμενος επί δεκαετίες. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, η Ελλάδα αναδεικνύεται «παγκόσμια πρωταθλήτρια» φορολογικών κρατήσεων για το 2014, έκτη παγκοσμίως στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, τέταρτη σε υψηλότερο ΦΠΑ στην Ευρώπη, πρώτη στον κόσμο στο φόρο των αλκοολούχων ποτών (αναλογικά με το εισόδημά μας) και δεύτερη στη φορολόγηση των αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού.

Πρόκειται για ένα πρωτοφανές ξεγύμνωμα της ελληνικής οικονομίας από τους εκάστοτε κυβερνώντες, οι οποίοι, μετά τα νοικοκυριά, εξόντωσαν, με την υψηλή φορολογία, όλη η οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα με την ύφεση να απειλεί με κατάρρευση όλη τη χώρα και την ανεργία όλη την ελληνική κοινωνία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Και συνεχίζονται όλα αυτά τα εφιαλτικά για τη χώρα μας, όταν ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 διαπιστωνόταν επισήμως ότι δεν υπήρχαν περιθώρια για επιβολή νέων φόρων ή αύξηση υφισταμένων. Για του λόγου του αληθές παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα από την ετήσια Έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για τη χρήση του 1996 (σελίδα 44): «Μετά τις τελευταίες ρυθμίσεις περιορίζονται σημαντικά τα περιθώρια επιβολής νέων φόρων (ή αύξησης υφισταμένων) λαμβανομένων υπόψη και των επιπτώσεων της φορολογίας στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομία. Σημειωτέον ότι ούτε το φορολογικό σύστημα της χώρας ούτε οι φορολογικοί συντελεστές διαφέρουν σημαντικά από τα αντίστοιχα συστήματα και τους συντελεστές στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εν τούτοις, τα έσοδα του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, υπολείπονται του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά 8 εκατοστιαίες μονάδες, λόγω της εκτεταμένης φοροδιαφυγής στη χώρα μας….»

Στην ίδια σελίδα, η Τράπεζα της Ελλάδος, όπως έκανε πάντοτε, απαριθμεί συγκεκριμένες προτάσεις, καταδεικνύοντας τί πταίει για το συνεχή δημοσιονομικό εκτροχιασμό επί δεκαετίες, όπως ουσιαστικός έλεγχος των δημόσιων δαπανών, αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων του δημόσιου τομέα, στην αγορά εργασίας και την απασχόληση. Πρότεινε, δηλαδή, δύσκολα πράγματα…