ΟΡΙΣΤΙΚΟ τέλος σε ένα καθεστώς κοινωνικής αναλγησίας δρομολογεί απόφαση σταθμός της Δικαιοσύνης που χαρακτηρίζει παράνομη την κατάσχεση συντάξεων για χρέη προς το Δημόσιο και τις τράπεζες.
Σύμφωνα με δικαστικούς κύκλους η απόφαση αυτή είναι πιλότος και πολύ σύντομα η Δικαιοσύνη θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και με τις κατασχέσεις μισθών.
Οι μαζικές κατασχέσεις λογαριασμών έχουν προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα.
Έχουν δημιουργήσει έμφραγμα στις περισσότερες τράπεζες, αφού για οποιαδήποτε ανάληψη θα πρέπει να λαμβάνεται πρώτα η έγκριση από τις εφορίες.
Το καθεστωτικό αυτό μέτρο προκαλεί και άλλες παρενέργειες.
Οκτακόσιες χιλιάδες πολίτες με κατασχεμένους λογαριασμούς δεν μπορούν να εκδώσουν χρεωστική και πιστωτική κάρτα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να χτίσουν το αφορολόγητο.
Η Δικαιοσύνη με την ιστορική απόφαση που βάζει τέλος στην κατάσχεση καταθέσεων που προέρχονται από συντάξεις, έκανε το χρέος της αποκαθιστώντας τη νομιμότητα.
Με δεδομένο ότι το ζήτημα των κατασχέσεων έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και αφορά εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες η κυβέρνηση οφείλει να πάρει πρωτοβουλία ώστε να σταματήσει με νόμο αυτή την τοκογλυφική πρακτική, ξεμπλοκάροντας τους λογαριασμούς.
Μια τέτοια εξέλιξη είναι θετική για την οικονομία, αλλά και για τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, το οποίο κινδυνεύει να πάθει βραχυκύκλωμα από τη γραφειοκρατία που έχει επιβάλλει η εφορία στην κίνηση των κατασχεμένων λογαριασμών.
Λύση για το επίμαχο αυτό κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα οφείλει να απαιτήσει και η αντιπολίτευση που έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τους κατασχεμένους λογαριασμούς.
Σημαντική δικαστική απόφαση
Μία σημαντική απόφαση εξέδωσε η Δικαιοσύνη, η οποία αποτελεί «δίχτυ προστασίας» για το ακατάσχετο των συντάξεων που κατατίθεται σε τραπεζικό λογαριασμό. Το Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης με την απόφασή του έκρινε ότι οι ακατάσχετες απαιτήσεις όπως είναι οι συντάξεις που κατατίθενται κάθε μήνα σε τραπεζικό λογαριασμό δεν εκχωρούνται και δεν υπόκεινται σε συμψηφισμό και ως εκ τούτου είναι άκυρη και οποιαδήποτε άλλη αντίθετη συμφωνία ή εντολή για την είσπραξη της απαίτησης. Στην ουσία ο δικαστικός λειτουργός εφάρμοσε πιστά όχι μόνο το γράμμα αλλά και το πνεύμα του νόμου που ορίζει το ακατάσχετο μισθών, συντάξεων ή ασφαλιστικών παροχών. “Ο νομοθέτης αποσκοπεί στην προστασία ενός ελάχιστου εισοδήματος των προσώπων που βιοπορίζονται από την εργασία ή τη σύνταξη τους και είναι αναγκαίο για τη συντήρηση των ιδίων και των οικογενειών τους. Οι νομοθετικές αυτές ρυθμίσεις, ενόψει του πρόδηλου κοινωνικού συμφέροντος που εξυπηρετούν, είναι αναγκαστικού δικαίου και συνεπώς οποιαδήποτε αντίθετη συμφωνία των μερών είναι άκυρη “ επισημαίνεται στο σκεπτικό της; Δικαστικής απόφασης. Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη ύστερα από αγωγή που κατέθεσε συνταξιούχος ο οποίος είδε μηδενικό τον τραπεζικό του λογαριασμό για δύο συνεχόμενους μήνες.
Η αιτία
Όπως περιγράφεται και στη δικαστική απόφαση ήταν το γεγονός ότι η τράπεζα σήκωσε δύο φορές από τον λογαριασμό του ενάγοντος μέσω του οποίου αποπλήρωνε το στεγαστικό του δάνειο, ολόκληρο το ποσό που αντιστοιχούσε στη μηνιαία σύνταξη του λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών του.
Η Προστασία
Ο συνταξιούχος αποφάσισε να ζητήσει δικαστική προστασία υποστηρίζοντας ότι παρανόμως έγινε η επίδικη ανάληψη της μηνιαίας σύνταξης του, που ισοδυναμούσε με αφαίρεση του μοναδικού οικονομικού του πόρου, προκαλώντας στον ίδιο και στην οικογένεια του μεγάλη στεναχώρια. Η εναγόμενη τράπεζα όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση “προέβη δια των υπαλλήλων της, σε παρακράτηση και αφαίρεση του ποσού της σύνταξης για την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων του ενάγοντος , μολονότι το υπόλοιπο του λογαριασμού του αυτού κάθε μήνα δεν υπερέβαινε το ποσό της σύνταξης του και παρά την υποβολή εκ μέρους του προς την ΑΑΔΕ υπεύθυνης δήλωσης του τραπεζικού λογαριασμού ως μοναδικού ακατάσχετου λογαριασμού”. Κατά τη κρίση του δικαστικού λειτουργού ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι “ η χρέωση του λογαριασμού με τα ποσά της σύνταξης έλαβε χώρα στο πλαίσιο ανέκκλητης εντολής που είχε λάβει από τον ενάγοντα, καμία έννομη επιρροή δεν ασκεί, εν όψει του ακατάσχετου της απαίτησης της σύνταξης”. Από τη συμπεριφορά αυτή των υπαλλήλων της τράπεζας επήλθε ζημιά για τον συνταξιούχο ύψους 2.008,18 ευρώ (το ποσό που αντιστοιχούσε στη σύνταξη δύο μηνών) ενώ περαιτέρω –σύμφωνα με το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης -υπέστη και ηθική βλάβη, λόγω της ταλαιπωρίας , της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας που του προκάλεσε όλη η εξέλιξη της υπόθεσης. Υπό αυτό το πρίσμα το δικαστήριο υποχρεώνει την εναγόμενη τράπεζα να επιστρέψει στον συνταξιούχο στο ακέραιο ποσό που αντιστοιχούσε στις καταβολές της σύνταξης του για δύο μήνες. Ακόμα, αναγνωρίζει ότι “η εναγομένη υποχρεούται να καταβάλει με τον νόμιμο τόκο στον ενάγοντα το ποσό των 300 ευρώ”.
