Ενόψει της σημερινής συνεδρίασης της επιτροπής των ειδικών και των αυριανών αποφάσεων που θα ανακοινωθούν (τουλάχιστον βάσει του χρονοδιαγράμματος που ίσχυε όταν γράφονταν τούτες οι γραμμές) για την λειτουργία των σχολείων, στην δημόσια σφαίρα έχει αναδειχθεί το θέμα της εκπαίδευσης ως απολύτως ισοδύναμο με την εξέλιξη της πανδημίας αυτής καθεαυτήν.
Αυτό, από μόνο του, δείχνει πόσο σοβαρή απόφαση είναι το κατά πόσον και πότε θα επαναλειτουργήσουν όχι μόνο τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια, αλλά και τα νηπιαγωγεία, όπως και οι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί. Ασφαλώς, τούτη την ώρα κάθε κατηγορηματική απόφανση επί του θέματος είναι άτοπη –πολλώ δε μάλλον από την στήλη, που δεν έχει σχέση με την λοιμωξιολογία και την επιδημιολογία.
Ωστόσο, ενόσω όλοι μας κρεμόμαστε από τα χείλη των ειδικών, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι και για εκείνους, όσες γνώσεις κι αν έχουν, η απόφαση δεν είναι εύκολη και τα διλήμματα είναι μεγάλα: δηλαδή, και η άποψη που λέει ότι «αφού τα παιδιά συνεχίζουν να έχουν κανονικές δραστηριότητες και κινητικότητα, δεν έχουν λόγο να μην πάνε σχολείο» έχει λογική, αλλά και η αντίθετή της: ότι, δηλαδή, μόλις ανοίξουν τα σχολεία, θα διαμορφωθούν πολλές αλυσίδες μετάδοσης του ιού. Οι ειδικοί, λοιπόν –και κατόπιν η κυβέρνηση, στο μέτρο που θα ακολουθήσει τις εισηγήσεις τους ασφαλώς…- καλούνται να ζυγίσουν όλα τα δεδομένα και να πάρουν μία δύσκολη απόφαση.
Όμως, αυτό που θα πρέπει να θυμούνται όλοι είναι πως τα σχολεία και οι παιδικοί σταθμοί δεν είναι μία αυτόνομη κατηγορία μέσα στην κοινωνία. Αν, δηλαδή, η κυβέρνηση αποφασίσει να κλείσουν οι παιδικοί σταθμοί και τα νηπιαγωγεία ή να μην ανοίξουν την άλλη Δευτέρα τα δημοτικά, θα πρέπει ταυτοχρόνως να διασφαλίσει ότι θα υπάρχει και κάποιος στο σπίτι να κρατάει τα παιδιά –με άδειες ειδικού σκοπού, με τηλεργασία, με αναστολή εργασίας ή με όσους άλλους τρόπους είναι γρήγορα εφαρμόσιμοι.
Αν αποφασιστεί να καθυστερήσει το άνοιγμα των γυμνασίων ή των λυκείων θα πρέπει να είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή το σύστημα να «σηκώσει» την τηλεκπαίδευση για να μην χαθούν διδακτικές ώρες. Θα πρέπει, όμως, και το κράτος να είναι έτοιμο να παράσχει στους μαθητές ό,τι χρειάζονται γι’ αυτήν, καθώς δεν είναι ακόμη δεδομένο –ειδικά στην περιφέρεια- ότι ένα σπίτι έχει δυο-τρεις υπολογιστές και γρήγορο Διαδίκτυο.
Με άλλα λόγια, η απόφαση για τη λειτουργία όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης –από την προσχολική ως τα πανεπιστήμια- είναι μεν δύσκολη και κρίσιμη, όμως, εξίσου δύσκολες είναι οι αποφάσεις που αφορούν όλα τα συμπαρομαρτούντα των κλειστών νηπιαγωγείων, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων.
