ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΛΥΡΤΣΟΓΙΑΝΝΗ
Αν το FBI σας έλεγε ότι ο τάδε υπουργός έχει πάρει μίζα και σας έδινε τα στοιχεία σε στικάκι τι θα κάνατε; Ασφαλώς θα τα παίρνατε και στη συνέχεια θα κάνατε έρευνα για να θεμελιώσετε τις πληροφορίες και τους ισχυρισμούς του FBI. Αυτό τουλάχιστον λέει η κοινή λογική. Ομως, δεν λέει το ίδιο η νομική… λογική του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αγγελή. Δεν πήρε, όπως γνωρίζει το πανελλήνιο, το στικάκι γιατί δεν ήταν δικονομικά σωστό, όπως ισχυρίστηκε. Έκτοτε ξέσπασε μία διαμάχη ανάμεσα στον κ. Ιωάννη Αγγελή και την κ. Ελένη Τουλουπάκη.
Οι πράκτορες του FBI…
Ο πρώτος για όσα είχαν γίνει στη Βιέννη ανάμεσα στους πράκτορες του FBI και τους Έλληνες δικαστικούς έκανε αναφορά και εξέθεσε τα γεγονότα, όπως τα αντιλαμβανόταν, στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου. Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως αποκάλυπτε και το όνομα του πολιτικού, τον οποίο ανέφεραν οι πράκτορες του FBI και σύμφωνα με τους οποίους, ανήκει ο λογαριασμός, όπου η Novartis κατέθετε χρήματα, που σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες ανέρχονται σε 13 εκατομμύρια ευρώ.
Το όνομα του πολιτικού ο αντεισαγγελέας Ιωάννης Αγγελής το αναφέρει και σε δεύτερη συμπληρωματική αναφορά που έκανε στην τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου και συγκεκριμένα αναφέρει: «Σε σχέση με τη διαρροή της συζήτησης προς τα ΜΜΕ, που έγινε κατά τη συνάντηση της Βιέννης.
Όπως αναγράφω στην αρχική αναφορά μου, είναι αληθές ότι, πράγματι έγινε αναφορά για συγκεκριμένο πρόσωπο και ειδικότερα για τον …………., στο βαθμό και με τον τρόπο που αναφέρω στην αρχική αναφορά μου. Συγκεκριμένα στην αρχική από 7-1-2019 αναφορά μου, αφού πρώτα περιγράφω, τις συνθήκες, υπό τις οποίες έγινε δήθεν δικαστική συνδρομή, αναγράφω (κατά λέξη) ότι «…έγινε πράγματι συζήτηση για συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο. Ειδικότερα, οι εκπρόσωποι της «Αμερικανικής πλευράς» μας ανέφεραν ότι, συγγενικό πρόσωπο αυτού του πολιτικού χρησιμοποιεί λογαριασμό στις ΗΠΑ, ο οποίος (λογαριασμός)…»
Ο ύποπτος λογαριασμός…
Τι σημαίνουν τα προηγούμενα; Πρώτο: Ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Αγγελής «καρφώνει» τον Έλληνα πολιτικό ο οποίος σύμφωνα με το FBI έχει ύποπτο λογαριασμό στην Ελβετία. Λογαριασμό μέσω του οποίου, όπως υποστηρίζουν οι Αμερικανοί διακινήθηκε χρήμα της Novartis.
Δεύτερον: Οι Έλληνες δικαστικοί γνωρίζουν το όνομα υπουργού ο οποίος σύμφωνα με το FBI πήρε χρήματα από τη Novartis σε λογαριασμό του στην Ελβετία. Και αναρωτιέται κανείς τι έκανε ο αντεισαγγελέας Ιωάννης Αγγελής, εκτός του να μην παραλάβει το στικάκι με τις πληροφορίες, για την ουσία της υπόθεσης. Δηλαδή τη διερεύνηση για το λογαριασμό του πολιτικού προσώπου και προπαντός για την κατάθεση χρημάτων από τη Novartis, όπως λέει το FBI.
Η ύπαρξη πληροφοριών…
Όπως γίνεται αντιληπτό υπάρχει η ουσία, η οποία είναι η ύπαρξη πληροφοριών για λογαριασμό Έλληνα πολιτικού στην Ελβετία. Υπάρχει και η νομική διαδικασία για την παραλαβή αυτών των πληροφοριών. Τη διαδικασία οφείλουν να βρουν οι δικαστές και να προχωρήσουν στο έργο τους.
Ο ελληνικός λαός ενδιαφέρεται για την απονομή δικαιοσύνης. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην αυστηρή αρμοδιότητα των δικαστών, οι οποίοι έχουν υποχρέωση να ανταποκριθούν στο δίκαιο αίτημα των Ελλήνων πολιτών.
Το δωράκι…
Όμως, οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Novartis δεν έχουν τελειωμό. Από στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει πως έτερος υπουργός έκανε “δωράκι” 65 εκατομμυρίων ευρώ περίπου στη Novartis και άλλες δύο φαρμακευτικές πολυεθνικές εταιρείες. Πώς έγινε το “δωράκι”; Με την υπογραφή μιας υπουργικής απόφασης. Πιο συγκεκριμένα ο εν λόγω υπουργός υπέγραψε μία υπουργική απόφαση για τον υπολογισμό της «ειδικής χονδρικής» και της λιανικής τιμής στα φάρμακα υψηλού κόστους. Με την απόφαση καταργήθηκε η έκπτωση 13% επί της χονδρικής τιμής, η οποία αποτελούσε τη βάση για τη διαμόρφωση των άλλων δύο.
Ο τζίρος των 500 εκατ. ευρώ…
Έτσι, αυτομάτως οι τιμές στις οποίες πουλούσαν οι φαρμακοβιομηχανίες αυξήθηκαν κατά 13%. Δεδομένου ότι ο ετήσιος τζίρος αυτών των φαρμάκων είναι περίπου 500 εκατ. ευρώ, η αύξηση του 13% αντιστοιχεί σε πρόσθετα κέρδη 65 εκατ. ευρώ. Τα φάρμακα «υψηλού κόστους» αφορούν κυρίως χρόνιες, ανίατες ή σπάνιες παθήσεις και τα διαθέτουν ελάχιστες εταιρείες. Στην ελληνική αγορά τη μερίδα του λέοντος έχουν τρεις πολυεθνικές – με πρώτη τη Novartis – οι οποίες μοιράστηκαν το “δωράκι” των 65 εκατ. ευρώ.
Η… πρεμούρα
Και ξέρετε ποιο είναι το επίσης ενδιαφέρον στοιχείο της υπόθεσης: Οταν η υπουργική απόφαση δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης, στην καρέκλα του υπουργείου καθόταν άλλο πρόσωπο. Που σημαίνει ότι η προαναφερόμενη απόφαση ενδεχομένως να ήταν η τελευταία του προηγούμενου υπουργού. Κι αναρωτιέται κανείς καλόπιστα, γιατί να υπογράψει και να μην αφήσει να το κάνει ο συνάδελφός του; Ενδεχομένως να πείτε πως ίσως να μην ήξερε ότι θα αντικατασταθεί. Μπορεί. Τίποτα δεν αποκλείεται σε τούτο τον μάταιο κόσμο. Τέλος, οφείλουμε να διευκρινίσουμε για πολλοστή φορά κάτι πολύ σημαντικό. Για να καταδικαστούν τα πολιτικά πρόσωπα θα πρέπει να βρεθεί η μίζα που έχουν πάρει. Κι αυτό γιατί τα αδικήματα που έκαναν οι πολιτικοί παραγράφονται πολύ σύντομα (πιο σωστά παραγράφονταν μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος). Για να παραγραφούν αρκούσαν δύο τακτικές σύνοδοι της Βουλής. Μόλις έληγε και η δεύτερη σύνοδος το αδίκημα είχε παραγραφεί, η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο. Η μόνη περίπτωση να μην παραγραφεί είναι να βρεθεί «μαύρο» χρήμα για το οποίο δεν ισχύει η σύντομη παραγραφή.
