Συνταρακτικές αποκαλύψεις στην κυριακάτικη Kontra News: Μετακομίζουν σε νέο κόμμα οι χρυσαυγίτες

Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Μετακοµίζουν σε νέο κόµµα οι χρυσαυγίτες

Υπό τη σκέπη των «υγιών εθνικιστών» οι Λαγός, Ηλιόπουλος, Γερµενής και άλλοιιδρύουν νέα κίνηση, αποµονώνοντας τον Νίκο Μιχαλολιάκο, που τον κατηγορούν για οικογενειοκρατία

Του ΣΠΥΡΟΥ ΣΟΥΡΜΕΛΙΔΗ

Η απουσία της «Χρυσής Αυγής» από τη Βουλή, θεωρείται απ’ όλες τις κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάµεις επιτυχία, και ας έµεινε εκτός µόνο για 3.770 ψήφους. Από την πρώτη µεγάλη εκλογική επιτυχία στις διπλές εκλογές του 2012 (Μάιος και Ιούνιος) και τις 440.894 και 425.990 ψήφους, αντίστοιχα, στις 7 Ιουλίου η «Χρυσή Αυγή» πήρε µόνο 165.711 ψήφους (2,93%).  

Για την Χρυσή Αυγή του Νίκου Μιχαλολιάκου όµως το εκλογικό ποσοστό δεν είναι το µόνο πρόβληµα. Το Κόµµα- οργάνωση εδώ και πολύ καιρό φυλλοροεί. Ο ένας µετά τον άλλον βασικά στελέχη βουλευτές και ευρωβουλευτές αποχωρούν, κατηγορώντας τον αρχηγό Μιχαλολιάκο ότι έχει µετατρέψει το κόµµα σε προσωπική- οικογενειακή του υπόθεση. Η αλήθεια βεβαίως είναι ότι η «φτώχεια φέρνει γκρίνια» και ο φόβος για το δικαστικό αποτέλεσµα στη δίκη της «Χρυσής Αυγής», κάνει πολλούς να γίνουν…Λαγοί. Η πτώση της «Χρυσής Αυγής» έχει πολιτικές αιτίες, αλλά και ένα σκοτεινό παρασκήνιο.

Σαν να µην έφταναν όλα αυτά ο Νίκος Μιχαλολιάκος βλέπει πλέον ένα από τα πιο ενεργά στελέχη της «Χρυσής Αυγής», εµπλεκόµενο σε διάφορες υποθέσεις βίαιου ακτιβισµού και όχι µόνο, τον ευρωβουλευτή πλέον Γιάννη Λαγό να ιδρύει µια νέα κίνηση- κόµµα, την «Εθνική Λαϊκή Συνείδηση». Μαζί του τα πρώην αγαπηµέναπαιδιά του Μιχαλολιάκου, Παναγιώτης Ηλιόπουλος και Γιώργος Γερµενής, αλλά και οι Θεόδωρος Τριανταφυλλάκοε, Νίκος Κρέσπης, Χρήστος Αθανασάκος και Ιωάννης Ζωγράφος.

Υπάρχει όµως και ένας άλλος σηµαντικός συνιδρυτής, που δεν προέρχεται από την «Χρυσή Αυγή», ο Αναστάσιος Συµιγδαλάς. Ο στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Πλεύρη, ενός παλιού εθνικιστή οπαδού του Μεταξά, του Παπαδόπουλου αλλά και των χιτλερικών, ο οποίος είναι και µεγάλος εχθρός του Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» που πέτυχε µετά από 4 δεκαετίες, να δηµιουργήσει την ισχυρότερη και πλέον αποδεκτή φασιστική, νεοναζιστική οργάνωση, η οποία εκπροσωπήθηκε σε Κοινοβούλιο και Ευρωκοινοβούλιο, βλέπει τώρα τον πρώτο «δάσκαλο» του και στην συνέχεια τον µεγαλύτερο αµφισβητία του, τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, να εµπλέκεται στην δηµιουργία µιας οργάνωσης που διασπά την «Χρυσή Αυγή» και φιλοδοξεί να πάρει τη θέση της.

ΟΙ ΑΙΤIΕΣ ΤΗΣ ΠΤΏΣΗΣ

Η άκρα δεξιά και µάλιστα µε νεοφασιστικά και νεοναζιστικά χαρακτηριστικά ήταν πάντα παρούσα. Ο εθνικισµός, ο αντικοµµουνισµός, η αναφορά στην χούντα του 1967 και του 1936, ιδιαίτερα δε στον Γεώργιο Παπαδόπουλο, ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά της άκρας δεξιάς. Όπως επίσης και ο βίαιος ακτιβισµός, επιθέσεις σε αντιπάλους µε λοστάρια και τσεκούρια, αλλά και δολοφονικές επιθέσεις στους «ενοχλητικούς» πολιτικούς αντιπάλους. Η ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ένωση- που είχε µάλιστα για αρχηγό επισήµως τον καταδικασµένο σε ισόβια Γ. Παπαδόπουλο) και το «Κόµµα της 4ης Αυγούστου» (αναφορά στην δικτατορία του Μεταξά) που ιδρύθηκε το 1965 από τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, είχαν κυρίαρχη παρουσία στον χώρο της ακροδεξιάς.

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος µαθητής ακόµα, σε ηλικία 16 ετών, το 1973, εντάχθηκε στην ακροδεξιά οργάνωση του Κωνσταντίνου Πλεύρη, «Κόµµα της 4ης Αυγούστου». Τον Ιούλιο του 1974 συνελήφθη µε τους Περδικάρη και Καλέτζη γιατί αποπειράθηκε να κάψει την Βρετανική Πρεσβεία στην Αθήνα, ενώ το 1976 προφυλακίστηκε µε την κατηγορία ξυλοδαρµού δηµοσιογράφων. Στις 31 Ιουλίου του 1978 συνελήφθη µαζίµε άλλους για σειρά βοµβιστικών ενεργειών, και γι’ αυτό καθαιρέθηκε από το βαθµότου Δόκιµου Αξιωµατικού των Ειδικών Δυνάµεων. Καταδικάστηκε µόνο σε 13 µήνεςφυλάκισης. Μετά την αποφυλάκιση του, τον Δεκέµβριο του 1980, ίδρυσε την «Χρυσή Αυγή», µε το ίδιο όνοµα εξέδιδε και περιοδικό. Οι µεγάλες διαδηλώσεις για το µακεδονικό στις αρχές της δεκαετίες του 90, ήταν η αφορµή για να αυξηθούν τα µέλη της ασήµαντης έως τότε οργάνωσης «Χρυσή Αυγή». Και το 1994 και το 1996 παρουσιάστηκαν τα πρώτα µικρά εκλογικά αποτελέσµατα για την οργάνωση του Ν. Μιχαλολιάκου. Παρά τις συνεργασίες του µε άλλους ακροδεξιούς (και µε τον Κ. Πλεύρη), η «Χρυσή Αυγή» ήταν µια περιθωριακή οργάνωση που έκανε γνωστή την παρουσία της µε βίαιες ενέργειες. 

Η χρεοκοπία, η κρίση, το µνηµόνιο, οι κοινωνικές αναταραχές, η γενικευµένηδυσαρέσκεια έφεραν την Χρυσή Αυγή στην επικαιρότητα, στη Βουλή (2012, 2015) και µάλιστα ως τρίτο κόµµα και στην ευρωβουλή (2014 και 2019). Η «Χρυσή Αυγή» εµφανίστηκε µε κοινωνική αποδοχή, προβάλλοντας τις θέσεις και ενέργειες της κατά των µεταναστών. 

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέµβριο του 2013, έφεραν όµως και την Χρυσή Αυγή αντιµέτωπη µε τη Δικαιοσύνη και µε βαριές κατηγορίες (σύσταση εγκληµατικής οργάνωσης, ξυλοδαρµοί, ακόµα και ξέπλυµα µαύρου χρήµατος κα). Τον Σεπτέµβριο του 2013 προφυλακίστηκαν (για 18 µήνες) 20 στελέχη της ΧΑ συµπεριλαµβανοµένου και του Μιχαλολιάκου. Η κρίση όµως πέρασε, τα µνηµόνιατελείωσαν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έµεινε για πάνω από 4 χρόνια στην διακυβέρνηση της χώρας και οι κοινωνικές αναζητήσεις πήραν άλλο δρόµο.

Η «Χρυσή Αυγή» πέρα από βίαιες ενέργειες και φωνές κατά των µεταναστών και των αριστερών, δεν έχει πολλά να προσφέρει. Συγχρόνως όµως η «δόξα» έφερε και γκρίνιες κατά του αρχηγού.

Η ΠΊΕΣΗ ΤΗΣ ΝΔ ΣΤΗΝ «ΧΡΥΣΉ ΑΥΓΉ»

Δύο όµως είναι τα σηµαντικά γεγονότα που επιτάχυναν την κάθοδο της «Χρυσής Αυγής».

Το πρώτο είναι η δίκη, µια δίκη που ξεκίνησε το 2015 και δυστυχώς ακόµα δεν έχει τελειώσει. Βαραίνει όµως η οµολογηµένη από τον Γ. Ρουπακιά δολοφονία του Π. Φύσσα και µένει να δούµε το συνολικό αποτέλεσµα.

Το δεύτερο ήταν πλέον η µεγάλη πίεση από την ΝΔ η οποία κατέβαλε προσπάθεια να πάρει (επαναπατρίσει;) τους ψηφοφόρους της ΧΑ. Η Συµφωνία των Πρεσπών και οι αντιδράσεις βοήθησαν την ΝΔ (όπως και άλλα κόµµατα) στον στόχο της. Συνολικά όµως η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είχε στην ατζέντα της θέσεις ακραία δεξιές. Πολιτική κατά των µεταναστών, «νόµος και τάξη», έντονη αντιπαράθεση µε την Αριστερά, ακούστηκαν ακόµα και αντικοµουνιστικές κορώνες 30 χρόνια µετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.

Στους κόλπους της ΝΔ υπάρχουν στελέχη που υποστηρίζουν θέσεις σκληρά δεξιές, Α. Σαµαράς, Μ. Βορίδης, Α. Γεωργιάδης αλλά και πολλοί ακόµα. Ο Μάκης Βορίδης ήταν άλλωστε αυτός που αντικατέστησε (µε εντολή του Γ. Παπαδόπουλου) στο µακρινό 1985, τον Ν. Μιχαλολιάκο στη θέση του Γραµµατέα της Νεολαίας της ΕΠΕΝ.

Έτσι κατά κάποιο τρόπο είδαµε να επαναλαµβάνεται το σκηνικό του 1989. Τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε υποστηρίξει την αποφυλάκιση του Γ. Παπαδόπουλου και των πρωταίτιων του πραξικοπήµατος παρά το καραµανλικό «όταν λέµε ισόβια εννοούµε ισόβια». Η ΕΠΕΝ διαλύθηκε και οι ψήφοι πήγαν στην ΝΔ. Είχε υποστηρίξει και την επιστροφή του τέως βασιλιά και την απόδοση µέρους της βασιλικής περιουσίας στον Γλύξµπουργκ, χαρακτηρίζοντας unfair την στάση του …ελληνικού κράτους προς τον τέως. Έτσι και οι φιλοβασιλικοί ψηφοφόροι ικανοποιήθηκαν. 

Το 2019 λοιπόν η ρητορική της ΝΔ για το µακεδονικό ήταν µια πλήρη (ανειλικρινής όπως ήδη φαίνεται) ανατροπή των πάγιων θέσεων για το όλο θέµα, ενώ κορυφαία στελέχη του κόµµατος πρωτοστάτησαν και στα συλλαλητήρια. Η ΝΔ σχεδόν ξέχασε τα κεντρώα της χαρακτηριστικά, µε σαφή στόχο να προσελκύσει την σκληρή δεξιά και ακροδεξιά ψήφο. Φαίνεται ότι σε µεγάλο βαθµό το πέτυχε. Η πίεση στην Χρυσή Αυγή ήταν πολύ µεγάλη.

ΟΙ ΑΠΟΧΩΡΉΣΕΙΣ

Πριν ακόµα από τις ευρωεκλογές του 2019, παρουσιάστηκαν αποχωρήσεις στελεχών και βουλευτών.

Στις 23 Απριλίου 2019, ο ευρωβουλευτής Γεώργιος Επιτήδειος ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη Χρυσή Αυγή, στις 30 Απριλίου, ο επίσης ευρωβουλευτής Λάµπρος Φουντούλης. Ένα χρόνο νωρίτερα, στις 21 Απριλίου 2018, ο ευρωβουλευτής Ελευθέριος Συναδινός είχε ανακοινώσει µέσω Twitter την ανεξαρτητοποίηση του από την Χρυσή Αυγή, αφήνοντας αιχµές για οικογενειοκρατία. 

Λίγες µέρες µετά τις βουλευτικές εκλογές, στις 13 Ιουλίου 2019 ο Γιάννης Λαγός (που είχε ήδη εκλεγεί ευρωβουλευτής µαζί µε τον Αθ. Κωνσταντίνου) ανακοίνωσε την ανεξαρτητοποίηση του από την Χρυσή Αυγή. Ακολούθησαν δύο πρώην βουλευτές, ο Νικόλαος Κούζηλος και ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος. Παραιτήθηκε επίσης και ο Δηµήτρης Βογιατζής, µέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Χρυσής Αυγής. Ήδη από το 2017 είχαν αποχωρήσει οι πρώην βουλευτές Ευστάθιος Μπούκουρας και Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος και οι βουλευτές Νίκος Μίχος και Δηµήτρης Κουκούτσης.

ΤΟ ΚΌΜΜΑ ΤΟΥ ΛΑΓΟΎ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΚΛΗΡΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ

Μετά την εκλογική αποτυχία στις εθνικές εκλογές, το µεγάλο κτύπηµα είναι η διάσπαση της «Χρυσής Αυγής». Και πάλι κατά κάποιο τρόπο επαναλαµβάνεται το 1989-1990. Τότε είχε αδρανοποιηθεί η ΕΠΕΝ µε απόφαση του έγκλειστου Γ. Παπαδόπουλου, ο οποίος προφανώς πίστεψε ότι κάτι µπορεί να κάνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που υποστήριξε την αποφυλάκιση του. Αµέσως µετάόµως δηµιουργήθηκε το Εθνικό Κόµµα υπό τον Χρύσανθο Δηµητριάδη και µε την συµµετοχή στελεχών της ΕΠΕΝ. 

Σήµερα λοιπόν έχουµε την ίδρυση της «Εθνικής Λαϊκής Συνείδησης», µε πρωτοβουλία πρώην στελεχών και βουλευτών της «Χρυσής Αυγής» και υπό την υψηλή εποπτεία παλαιών σκληρών φασιστών.

Αυτό όµως που προκαλεί είναι η πρόθεση των πρωταγωνιστών της κίνησης, να δηµοσιοποιηθεί η Ιδρυτική Ανακοίνωση στις…9 Νοεµβρίου. Η επίσηµη ίδρυση θα είναι λοιπόν την 9η Νοεµβρίου, µια ηµέρα που παραπέµπει στην ναζιστική Νύκτα των Κρυστάλλων το 1938. Το πολύνεκρο αντιεβραϊκό πογκρόµ που διέταξε ο Χίτλερ και το οποίο υπήρξε το πρώτο βήµα προς το Ολοκαύτωµα. Η επιλογή της 9ης Νοεµβρίου ισοδυναµεί µε παραδοχή της ναζιστικής φυσιογνωµίας και αυτής της χρυσαυγίτικης συνέχειας. Είναι τόσο ισχυρός ο συµβολισµός ώστε αυτή η µέρα έχει ονοµαστεί Διεθνής Μέρα κατά του Φασισµού και του Αντισηµιτισµού και τιµάταιυπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συµβουλίου της Ευρώπης, του Οργανισµού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Και όπως γράφει ο Δ. Ψαράς (Εφηµερίδα των Συντακτών) «ο επονοµαζόµενος«Δάσκαλος» των Ελλήνων ναζιστών εκτιµά ότι όσα έγιναν εκείνη τη νύχτα σε πολλές πόλεις της ναζιστικής Γερµανίας αποτελούσαν «φυσική συνέπεια της Ιουδαϊκής εγκληµατικότητος» και ότι «δεν ετιµωρήθησαν οι Εβραίοι όσον τους έπρεπε», ενώ η δράση των ναζιστών υπήρξε «ήπια» («Εβραίοι, όλη η αλήθεια», εκδ. Ηλεκτρον, Αθήνα 2006, σ. 546).

Είναι σαφές ότι στην νέα αυτή κίνηση το ιδεολογικό και πολιτικό στίγµα το δίνει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, τι µπορούν άλλωστε να του πουν οι Λαγός, Γερµενής κ.α. Αυτό όµως που σίγουρα ενώνει όλους τους παραπάνω είναι η αντιπαράθεση τους µε τον Νίκο Μιχαλολιάκο.