Του Σπύρου Σουρμελίδη από την Κυριακάτικη Kontranews
ΚΟΙΝΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΒΕΛΛΙΔΕΙΟ – ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ
• Όλοι στη ΝΔ διερωτώνται «η Δεξιά πότε ακριβώς θα κυβερνήσει», καθώς ο πρωθυπουργός κυβερνά με ανθρώπους του Σημίτη και μάλιστα δήλωσε ότι θα πάει στις εκλογές με μία νέα ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα
H κοινή είσοδος στο Βελλίδειο, του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, λίγο πριν από την ομιλία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, ήταν η αφορμή για πολλές και διάφορες αναλύσεις και σενάρια. Πολλοί θεώρησαν ότι ήταν μία κίνηση συμβολική, που έδειξε ότι οι δύο πρώην πρωθυπουργοί όχι απλώς συνομιλούν αλλά έχουν και κάποιες κοινές απόψεις και ανησυχίες σε ότι αφορά την πορεία του κόμματος και τις πολιτικές που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για κάποιους άλλους ότι έδωσαν ένα μήνυμα ενότητας της παράταξης, θυμίζοντας επίσης ότι είναι παρόντες ως θεματοφύλακες των ιερών και των οσίων της Νέας Δημοκρατίας.
Λίγες ώρες αργότερα ο πρωθυπουργός εξηγούσε στην μεγάλη συνέντευξη Τύπου ότι θα πάει στις εκλογές, επιδιώκοντας την αυτοδυναμία με μία νέα ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα επιδιώκοντας να συσπειρώσει δυνάμεις «από την Δεξιά και το Κέντρο έως και την Κεντροαριστερά».
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει ένα ερώτημα σαν ψίθυρος στην κυβερνητική παράταξη και στο κόμμα της ΝΔ: «Η δεξιά πότε ακριβώς θα κυβερνήσει;». Ερώτημα που δείχνει την αγωνία κάποιων να μπούνε στα κόλπα, όπως επίσης την ένστασή τους για το γεγονός ότι κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης με ανθρώπους από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ.
Η δήλωσή του μάλιστα περί της συσπείρωσης που επιδιώκει ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης (από τη δεξιά έως την κεντροαριστερά), επιβεβαιώνει ότι ο πρωθυπουργός δεν είναι ένθερμος οπαδός της …ΝΔ. Δεν χρειάζεται την ΝΔ, χρειάζεται και αυτό επιδιώκει ένα διαφορετικό σχήμα, μία παράταξη που θυμίζει περισσότερο τις επιδιώξεις του Κώστα Σημίτη, αρκετά μακριά από την καραμανλική παράδοση και από αυτό που εκπροσωπεί ο Α. Σαμαράς.
Σε αυτήν την διαφορετική οπτική, πρέπει να προσθέσουμε και τις ενστάσεις, αν όχι ισχυρές διαφωνίες, των Καραμανλή και Σαμαρά, στην εξωτερική πολιτική. Και είναι αυτές οι διαφωνίες πολύ επίκαιρες, λόγω των εξελίξεων και σε ότι αφορά τις σχέσεις με την Βόρεια Μακεδονία, όπως βεβαίως και με τα όσα συμβαίνουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γι’ αυτό και η κοινή εμφάνιση στην ΔΕΘ, των Καραμανλή και Σαμαρά, δεν μπορεί να θεωρηθεί και τόσο τυχαίο γεγονός.
Η διαφωνία για το Μακεδονικό
Το πλέον άμεσο θέμα το οποίο ανησυχεί τον πρωθυπουργό είναι η διαφωνία των δύο πρώην πρωθυπουργών με την έγκριση των μνημονίων συνεργασίας με την Βόρεια Μακεδονία που συμπληρώνουν την Συμφωνία των Πρεσπών. Ο κ. Μητσοτάκης φοβάται ότι οι δύο πρώην πρωθυπουργοί θα εκφράσουν εμπράκτως την διαφωνία τους είτε απέχοντας από την ψηφοφορία όταν τα μνημόνια έρθουν στην Βουλή είτε και καταψηφίζοντας τα. Το ακόμα πιο ενοχλητικό θα είναι αν και οι δύο ή ένας από τους δύο προχωρήσουν σε δηλώσεις-εξηγήσεις της ενέργειάς τους. Σε κάθε περίπτωση, η έμπρακτη διαφωνία θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση την κυβερνητική πολιτική.
Ενστάσεις και διαφωνίες έχουν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και για τα ελληνοτουρκικά. Διαφωνούν με ενδεχόμενες διαβουλεύσεις που θα οδηγήσουν σε κάποια συμφωνία με προσφυγή στην Χάγη. Και από τους δύο είναι έκδηλη η ανησυχία από τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τις τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή από Κρήτη προς Καστελόριζο, το τουρκολιβυκό σύμφωνο αλλά και για από την στάση του διεθνούς παράγοντα που δεν ευνοεί την θέση της Ελλάδας. Δεν κρύβουν την ανησυχία τους και για τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά. Χωρίς πάντως προς το παρόν να έχουν δημοσιοποιήσει λεπτομέρειες για τις θέσεις, απόψεις και ανησυχίες τους.
Ένα κόμμα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Τον Νοέμβριο του 2015 ο Κ. Σημίτης αποφάσισε να στηρίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την ηγεσία της ΝΔ με στόχο την δημιουργία ενός ισχυρού αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. (Πρώτοι είχαμε γράψει ήδη τον Νοέμβριο του 2015 γι αυτό). Ο ίδιος είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει μία νέα παράταξη (χωρίς επιτυχία) με ευρωπαϊκά και κεντροδεξιά χαρακτηριστικά. Στην συνέχεια μετέτρεψε το ΠΑΣΟΚ σε ΚΙΝΑΛ για να συνεργαστεί και το Ποτάμι, ώστε να στηριχθεί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο υπό τον Κ. Μητσοτάκη. Ο βασικός τους στόχος στέφθηκε με επιτυχία, ο Κ. Μητσοτάκης είναι ο επικεφαλής του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου και με αυτό το όχημα έγινε και πρωθυπουργός. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο κορμός του επιτελικού κράτους, ο κορμός του συστήματος που στηρίζει τον Κ. Μητσοτάκη (στην κυβέρνηση, στον τραπεζικό τομέα, στα Media, στην κρατική μηχανή, στον ακαδημαϊκό χώρο κ.λπ., κ.λπ.) προέρχεται από το εκσυγχρονιστικό μπλοκ του Κ. Σημίτη.
Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης συνεχίζει σ αυτή την γραμμή, κάτι που διατύπωσε σαφώς στην ΔΕΘ «από την Δεξιά και το Κέντρο έως και την Κεντροαριστερά». Το πνεύμα του Σημίτη είναι η βάση των επιδιώξεων του Κ. Μητσοτάκη.
Η δημιουργία μίας παράταξης που δεν θα θυμίζει κατ ανάγκη την ΝΔ, θα περιέχει κομμάτια της αλλά θα είναι κάτι διαφορετικό και ευρύτερο. Ο στόχος είναι μεγαλεπήβολος και έχει πολλές αντιφάσεις. Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα μπορέσει να σταθεί αν απωλέσει την ψήφο των ακραία δεξιά απόψεων ή των ψηφοφόρων που βρίσκονται στην γκρίζα ζώνη των αρνητών γενικώς (αρνητές εμβολίων κ.ά.). Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζεται σε μία εύθραυστη συμπόρευση πολλών διαφορετικών κοινωνικών ομάδων και πολιτικών τάσεων.
Ο Κ. Μητσοτάκης στηρίζεται επίσης και στα ισχυρά οικονομικά στρώματα, καθώς και σε μεσαία στρώματα που έχουν αντέξει στην κρίση. Η βεντάλια είναι πολύ μεγάλη και η κυβέρνηση καλείται να ικανοποιήσει διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις.
Βλέποντας όμως ότι παρόμοιες αντιφάσεις παντρεύουν στην Αυστρία ο καγκελάριος Κούρτς, ή και σε άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης, πιστεύει ότι θα πετύχει.
Δεν φαίνεται όμως να συμφωνεί ένα μεγάλο μέρος της ΝΔ. Και είναι αυτό το κομμάτι που στηρίζεται στον Κ. Καραμανλή, ή κάποια τμήματα και στον Α. Σαμαρά, με την ελπίδα ότι δεν θα επιτρέψουν την υλοποίηση των σχεδίων του Κ. Μητσοτάκη. Η καραμανλική ΝΔ πιστεύει π.χ. στο κοινωνικό κράτος, το οποίο διαλύει ο Κ. Μητσοτάκης.
Παρα την σιωπή των Καραμανλή και Σαμαρά η σκιά τους είναι πάντα βαριά για τον Κ. Μητσοτάκη, τουλάχιστον έως τις εκλογές.
