Σωκράτης προς κ. Κρέτσο: «Ανατρέπεται μια Πολιτεία, όπου ποδοπατούνται αποφάσεις δικαστηρίων…»!

«Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι δεσμευτικές, αλλά όχι και σεβαστές», τόνισε σε συνέντευξή του ο γενικός γραμματέας Ενημέρωσης κ. Λευτέρης Κρέτσος στις 25 Οκτωβρίου 2016, δηλαδή μία ημέρα πριν από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες.

Τα ίδια και σκληρότερα έφη ο κ. Κρέτσος και σε άρθρο του στην εφημερίδα των Συντακτών και μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο έκρινε ως αντισυνταγματικό το νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες. Αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Οι αποφάσεις του ΣτΕ και των δικαστηρίων είναι δεσμευτικές. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αξίζουν τον σεβασμό των πολιτών…».

Την ίδια στιγμή «ακούστηκε» η φωνή του αρχαίου ημών προγόνου Σωκράτη, ο οποίος δια της γραφίδος του μαθητή του Πλάτωνα «απάντησε» στον κ. Κρέτσο και σε όλους εκείνους με τα εξής:

«Σωκράτης: Μα, σκέψου έτσι: Αν τη στιγμή που ξεκινούμε για να δραπετεύσουμε απ΄ εδώ- αν η λέξη «δραπετεύσουμε» δεν σου αρέσει, πες την όπως θέλεις- έρθουν να μας συναντήσουν οι νόμοι της Πολιτείας και αυτή η Πολιτεία προσωπικώς και παρουσιαζόμενοι εμπρός μας μάς ρωτήσουν: «Σωκράτη, πες μας, τι έχεις κατά νου να κάνεις; Δεν σκέπτεσαι ίσως ότι με αυτή τη φυγή σου καταργείς εμάς και όλη την Πολιτεία, εφόσον εξαρτάται από σένα; Ή νομίζεις ότι είναι δυνατόν να σταθεί όρθια μία Πολιτεία και να μην ανατραπεί, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν έχουν κανένα κύρος, αλλά ματαιώνονται και ποδοπατούνται από τους πολίτες;». Τι θα απαντήσουμε εμείς, Κρίτων, σε αυτά και σε άλλες παρόμοιες επιπλήξεις; Πολλά, βεβαίως, θα μπορούσε να πει κανείς μάλιστα αν είναι ρήτωρ για να δικαιολογηθεί, επειδή παραβίασε αυτό το νόμο, που απαιτεί οι αποφάσεις να έχουν το αποτέλεσμά τους. Ή θα απαντήσουμε ότι «η Πολιτεία μάς αδίκησε και δεν μάς έκρινε σύμφωνα με το δίκαιο;».Έτσι θα απαντήσουμε ή όχι;

Κρίτων: Έτσι, μα το Δία, Σωκράτη.

Σωκράτης: Αλλά, ας υποθέσουμε ότι οι νόμοι τότε μάς λένε: «Σωκράτη, αυτή ήταν η συμφωνία, που κάναμε αναμεταξύ μας, ή δεν συμφωνήσαμε να μένεις πιστός στις αποφάσεις που εκδίδουν τα δικαστήρια, οποιεσδήποτε κι αν είναι;» ή είσαι τόσο σοφός, ώστε να έχει διαφύγει ότι και από τη μητέρα και από τον πατέρα και από όλους τους άλλους προγόνους, το πολυτιμότερο πράγμα είναι η πατρίδα και σεβαστότερο και αγιότερο και σε ανώτερη θέση και κατά τη γνώμη των θεών και κατά τη γνώμη των συνετών ανθρώπων, και ότι πρέπει να σεβόμεθα και περισσότερο να υπακούμε και να θωπεύουμε την πατρίδα, όταν οργίζεται, παρά τον πατέρα, και ή να προσπαθούμε να την πείθουμε ή να εκτελούμε ό,τι και αν διατάσσει και ή να υποφέρουμε, αν αυτή θέλει, χωρίς το παραμικρό παράπονο, και να θέλει ακόμη να μάς δείρει ή να μάς ρίξει στη φυλακή ή να μάς στείλει στον πόλεμο για να πληγωθούμε ή να σκοτωθούμε, όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε. Κι έτσι είναι το σωστό. Και δεν πρέπει να ξεφεύγουμε ούτε να οπισθοχωρούμε, ούτε να εγκαταλείπουμε τη θέση μας, αλλά και στον πόλεμο και στα δικαστήρια και όπου αλλού καθήκον μας είναι να εκτελούμε όσα διατάσσει η Πολιτεία ή, το πολύ, αν εκείνο που διατάσσει δεν μάς φαίνεται δίκαιο, να της παραστήσουμε με τρόπο ποιο είναι το ορθό. Να μεταχειριζόμαστε όμως βία δεν είναι ασέβεια σε μια μητέρα, σε έναν πατέρα και πολύ περισσότερο στην πατρίδα;» Τι θα απαντήσουμε σε όλα αυτά, Κρίτων; Θα απαντήσουμε ότι οι νόμοι λένε αλήθεια ή όχι;

Κρίτων: Έτσι μού φαίνεται» (από το διαλογικό έργο «Κρίτων» του Πλάτωνα)

Κι όμως, δεν φαίνεται έτσι σε πολλούς Έλληνες θεματοφύλακες…